Hier in Nieuw Zeeland worden veel schapen gehouden. Daar staan ze min of meer ook om bekend. Daarom is het geen wonder dat ik vanochtend op bezoek ben geweest bij de Agrodome. Daar heeft een boer, die het zat was om zoveel vragen te beantwoorden over schapen, een soort showtje opgezet. Een komische vertoning waar alle dertien soorten schapen aan bod komen, waaronder het Texelse schaap, en worden geïntroduceert. Ook worden de honden laten zien die de schapen hoeden en werd er een schaap geschoren. En dat allemaal met een komische noot, vol grappen en grollen. Aan het einde van deze vertoning ging de boer met zijn hond zelfs nog even laten zien hoe je schapen via een veld, een brug en andere obstakels in een hok kon krijgen. De boer stond, de hond rende, de schapen gingen de goede kant op, totdat ze in hun kooi waren.
Daarna ben ik door gegaan naar Paradise Valley Springs. Daar was een man in 19-nogwat al zo slim om een deel van zijn land opzij te zetten en daar een klein dierentuintje met alleen maar inheemse dieren neer te zetten. Rotorua is sowieso een plaats was bijna enkel leeft van toerisme, dus dit was een slimme zet!
Er zijn verschillende dieren die ook allemaal in Nieuw Zeeland voorkomen, op slechts één dier na: ze hebben er ook leeuwen. Deze zijn er sinds dat er enkele circusdieren met pensioen gingen en sindsdien hebben ze hier een goedlopend fokprogramma. Zo zijn er over de hele wereld dus weer meer leeuwen.
Daarna ben ik snel doorgegaan naar de Skyline. Dit is een plek op een heuvel waarvandaan je een goed uitzicht hebt van de stad. Je gaat er naar toe met een gondel en bovenaan kan je, naast lunchen, ook nog rodelen. Natuurlijk ben ik even wezen rodelen. Dat is toch wel erg leuk om even te doen. Helm op en gaan! Zo'n vier minuten naar beneden en daarna met de stoeltjeslift weer naar boven. Dat laatste duurde natuurlijk minstens tweemaal zo lang, maar dat hoort er nu eenmaal bij.
Na de lunch ben ik doorgereden naar Te Puia. Dat is de plek waar geisers en modderpoelen bij elkaar komen en de plaats waar veel van de lucht in Rotorua vandaan komt. Het ruikt hier namelijk. Nogal. Zwavel hangt hier in de lucht door de vele geisers en andere dingen die naar boven komen borrelen. In mijn hotelkamer valt het gelukkig nog wel mee, maar in Te Puia was het wel soms even je neus dichthouden.
Bij het park is ook een Kiwi (de vogel) hok. Deze dieren zijn zeer schuw en zijn daarnaast ook nog eens nachtdieren. Daarom hebben ze de vogels een omgekeerd dagritme gegeven en wonen enkele van hen in een donker hok. In de nacht is dat hok verlicht (dag voor hen dus) en je zou dus enkele dieren moeten kunnen zien, hetgeen niet gebeurde. Jammer.
Na Te Puia ben ik snel teruggegaan naar het hotel. Daar werd ik namelijk om half vijf opgepikt door een bus van de plaatselijke Māori stam. Mijn avondeten zou ik daar hebben, evenals enig vermaak. Ik was erg benieuwd!
In de bus kregen we een snelcursus etiquette zoals de Māori deze kennen. Eén van de andere gasten uit de bus, een Australiër, werd de rol van chief toebedeeld. Hij zou ons allemaal vertegenwoordigen, hetgeen hij netjes deed. Eenmaal binnen in het kamp, na de rituele begroetingen en andere zaken, kregen we een vijftal dingen te zien die pasten bij hun volk, waaronder een Haka, een oorlogsdans. Vier leden uit het publiek, waaronder ik, werden uitgekozen om deze samen met twee anderen voor te doen aan de anderen die keken. Ik had er wel eens een gezien bij een rugbywedstrijd, maar oms samen mee te doen... Erg gaaf.
Even later lieten de Māori ons de traditionele Hangi zien, de put waarin het eten werd klaargestoomd. Ze haalden het zand er van af en maakten deze open. Het eten haalden ze uit de put en lieten ze ons zien. Het zag er goed uit en rook heerlijk!
Terwijl Ij het zouden opdienen, kregen wij in een andere zaal nog enkele andere dansen en bijzondere dingen te zien. Zo zongen ze een oud liefdeslied - super mooi! - dansten ze enkele dansen en lieten de mannen tenslotte nog een echte haka zien. Dat is toch wel indrukwekkend.
Daarna gingen we eten. Ik kan veel dingen omschrijven, maar laten we dit maar gewoon met een enkel woord doen: overheerlijk! Na de maaltijd zongen ze nog wat liederen en daarna was het tijd om met onze bus, de Waka Kiwi, terug te gaan naar het hotel. Onderweg zong de chauffeur nog wat liederen en zongen wij nog wat terug. Een geslaagde avond, een geslaagde dag.
Morgen weer verder. Een nieuwe plaats, een nieuw verhaal?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten