Wat een dag, wat een dag. En zelfs daarna nog een keer: wat een dag. Vandaag was, tot zover, echt de mooiste dag die ik hier aan de andere kant van de wereld heb gehad. Laat ik beginnen met het weer te vertellen: heerlijk aangenaam warm. Ongeveer vijfentwintig graden, het zonnetje volop en een heerlijk briesje. Wonderfull!
Vanochtend begon de dag in Nelson. Er was een markt en, aangezien ik toch wat tijd te doden had, deze heb ik maar even bezocht. Veel lokale mensen verkopen hier eigen gemaakte of verbouwde spullen. Sommige anderen spelen een instrument, van blokfluit tot gitaar en zelfs een hangdrum. Deze laatste was niet geweldig goed, maar wel een tien voor het proberen!
Daarna even heerlijk een terrasje gepakt (in de schaduw welsiwaar, maar toch) en toen wachten op de bus die me naar de volgende etappe van de dag zou brengen. De markt was weliswaar op loopafstand van het hotel, maar de aanlegsteiger helaas niet. Ik was namelijk op weg naar naar Abels' land.
Met de boot - en een aangeschafte brown back, een lunchpakket - vertrok ik naar het Abel Tasman national Park. Daar werd ik van de boot gedropt bij een baai waar slechts weinig mensen waren. Even een kleine wandeling gemaakt naar een plaatselijke waterval(letje) alvorens weer terug te gaan naar het strandje.
De boot kwam namelijk een klein uur later ons weer ophalen. Op het strandje waren enkele Engelsen, Australiërs, wat Nederlanders en ik natuurlijk. Hieronder een foto van het strand, genomen tijdens de wandeling.
Mooi hè? Dat vind ik nou ook. Je ziet het ook goed: geen wolkje aan de lucht. Dat was ook de reden dat ik tijdens de bootreis voornamelijk binnen of beneden op het achterdak stond. De zon schijnt hier goed fel. Insmeren doe ik constant, maar verbranden doe ik bijna even snel. Mezelf de komende dagen goed in de gaten houden dus!
Die avond werd ik door een taxi opgehaald. Ik zou die avond gaan eten bij Pat - wier voorouders rond 1880 vanuit Ierland naar Nieuw Zeeland kwamen - en zijn vrouw Chris. Hun zoon en schoondochter waren er ook bij, evenals de moeder van hun schoondochter.
Een heerlijk diner, geweldige sfeer en een bijzonder mooie plaats met uitkijk. Gave gesprekken, elkaar leren kennen en ook, wat ik ook mooi vond, samen over het geloof praten. We aten lamsvlees, hetgeen hier nogal gewoon is, maar ook een wat ouder schaap, een eenjarig schaap. Beide soorten waren overheerlijk zoals Chris het klaargemaakt had. Hun zoon had de schapen beide geslacht en sneed het vlees ook op de tafel aan. Bij mensen thuis eten blijft een genot.
Hierboven een plaatje van het uizicht vanaf hun achtertuin. De zon zakte weg achter de horizon en de kleuren die er vandaan kwamen... schitterend.
Pat, als katholiek opgevoede man, Jan, de moeder van hun schoondochter, en ik kwamen op een gegeven moment bij elkaar staan en genoten van het uitzicht. Ik weet niet meer hoe we er op kwamen, maar op een gegeven moment ging het gesprek over God. Fijn om met mensen, ook aan de andere kant van de wereld, openlijk over God te praten.
Rond half tien kwam de taxi ons weer ophalen. Jammer om gedag te zeggen, maar wel een mooie, bijzonder gave dag gehad. Morgen vast weer zo'n mooie dag, maar dat... Ach je snapt het vast wel. Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten