Elk jaar weer komen wel een paar belangrijke staatshoofden, koningen en koninginnen naar ons land om daar met een ceremonie onthaald te worden. Ook onze koningin gaat regelmatig, met of zonder haar zoon en schoondochter, op bezoek in andere landen en daar wordt ook zij met ceremoniële eer ontvangen.
Nadat het vliegtuig geland is, loopt ze over een rode loper langs een haag van soldaten in hun gala-uniform, die ze enkel en alleen aanhebben op momenten als deze. Ergens verderop langs de erehaag staat een groep muzikanten die de nationale volksliederen ten gehore brengen - zowel die van het thuisland van de bezoekende staatshoofd als die van het land waar ze zijn. Daarna pas begint het bezoek pas echt.
Vroeger, in de middeleeuwen, was dit niet anders. Weliswaar kwamen vorsten dan niet per vliegtuig aan, maar er was altijd een protocol voor wanneer er een vorst op bezoek zou komen. De soldaten stonden allemaal paraat en alles werd volgens de aloude riten gedaan. Eenmaal las ik over een bezoek van de Nederlandse vorst in Engeland, die niet volgens protocol was gegaan. Mensen waren allemaal versteld van de vriendelijkheid die de Engelse vorst hanteerde jegens zijn Nederlandse ambtsgenoot. (De Nederlander veroverde dan ook Engeland, de enige die OOIT Engeland veroverd heeft)
Nog eerder in de geschiedenis was er ook een man die als heraut optrad voor iemand die na hem zou komen. Iemand wiens sandalen hij nog niet waardig was op dicht te doen. Met honderden en duizenden mensen tegelijk ging men op weg om die man, Johannes, op te zoeken bij de rivier waar hij zijn spreekstoel had neergezet.
Het zal een opvallende verschijning geweest zijn: een man in niets meer dan een mantel van kamelenhaar die de dag doorbracht met het dopen van mensen en bracht nieuws over 'Hem die komen zou'. Hij at enkel sprinkhanen en honing en dronk water uit de rivier. Zijn boodschap was even simpel als duidelijk: 'Bekeert u, want het Koninkrijk der Hemelen is Nabij. Bereidt voor de weg van de Heer, maak recht Zijn paden.'*
Al die mensen die bij hem langskwamen in die dagen, allemaal waren ze het over één ding eens: Het was bijzonder dat er iemand was die alles achtergelaten had om het te hebben over 'Iemand die komen zou'. Zijn vader en moeder wisten dit, ze hadden immers zelf alles meegemaakt.
De boodschap van die ene heraut, Johannes de Doper, is nu nog steeds actueel. Vandaag meer dan ooit.
Bereidt de weg van Hem die komt voor, maak jezelf gereed. Hij komt!
(* = Mattheüs 3: 1-3)
Nadat het vliegtuig geland is, loopt ze over een rode loper langs een haag van soldaten in hun gala-uniform, die ze enkel en alleen aanhebben op momenten als deze. Ergens verderop langs de erehaag staat een groep muzikanten die de nationale volksliederen ten gehore brengen - zowel die van het thuisland van de bezoekende staatshoofd als die van het land waar ze zijn. Daarna pas begint het bezoek pas echt.
Vroeger, in de middeleeuwen, was dit niet anders. Weliswaar kwamen vorsten dan niet per vliegtuig aan, maar er was altijd een protocol voor wanneer er een vorst op bezoek zou komen. De soldaten stonden allemaal paraat en alles werd volgens de aloude riten gedaan. Eenmaal las ik over een bezoek van de Nederlandse vorst in Engeland, die niet volgens protocol was gegaan. Mensen waren allemaal versteld van de vriendelijkheid die de Engelse vorst hanteerde jegens zijn Nederlandse ambtsgenoot. (De Nederlander veroverde dan ook Engeland, de enige die OOIT Engeland veroverd heeft)
Nog eerder in de geschiedenis was er ook een man die als heraut optrad voor iemand die na hem zou komen. Iemand wiens sandalen hij nog niet waardig was op dicht te doen. Met honderden en duizenden mensen tegelijk ging men op weg om die man, Johannes, op te zoeken bij de rivier waar hij zijn spreekstoel had neergezet.
Het zal een opvallende verschijning geweest zijn: een man in niets meer dan een mantel van kamelenhaar die de dag doorbracht met het dopen van mensen en bracht nieuws over 'Hem die komen zou'. Hij at enkel sprinkhanen en honing en dronk water uit de rivier. Zijn boodschap was even simpel als duidelijk: 'Bekeert u, want het Koninkrijk der Hemelen is Nabij. Bereidt voor de weg van de Heer, maak recht Zijn paden.'*
Al die mensen die bij hem langskwamen in die dagen, allemaal waren ze het over één ding eens: Het was bijzonder dat er iemand was die alles achtergelaten had om het te hebben over 'Iemand die komen zou'. Zijn vader en moeder wisten dit, ze hadden immers zelf alles meegemaakt.
De boodschap van die ene heraut, Johannes de Doper, is nu nog steeds actueel. Vandaag meer dan ooit.
Bereidt de weg van Hem die komt voor, maak jezelf gereed. Hij komt!
(* = Mattheüs 3: 1-3)
