woensdag 19 december 2012

De Avond voor Kerst

Het is tijd.

Kalm, de vorst in de hemel.
Fonkelend, de ogen van God
Dwalend. Zoekend.
Het is tijd.
Houden van, liefde
Druppels als sneeuwvlokken
Liefdevol raken ze onze gezichten
Rusteloos als ze zijn in hun grootheid.

Gabriël, Ga!
Mijn geliefde is gereed
Mijn perfecte kind.
Het is tijd.
Zonder twijfeling
Vliegt Gabriël naar de aarde
Een gefronst gezicht--
Wie zoekt hij? 
Hoe zal hij weten wie te kiezen
Deze lang verwachte?

Een zuchtje wind,
Hij achtervolgt het
Oost: Een zee van gezichten
West: Een menigte van mensen
Welke? Wie? Waar?
Totdat...
Iemand kijkt op, en
Gabriël heeft haar gevonden.

Hij aarzelt bij haar blik
Het is toch niet dit kind?
Hoe kan zij, zo klein, zo menselijk,
Genoeg liefhebben om te zeggen--
Ja.
Ja tegen God.
Ja tegen Geluk!
Ja!

Ja
Tegen onderwerping,
Opoffering,
Pijn
Een pad van tranen
Een stekend zwaard
Keuzes
Die het hart scheuren
Nee, Tegen de wereld
Ja, Tegen de Here

Gabriël,
Geraakt door haar zwakheid
Kiest genade om sterk te zijn
Vertrekt

En overal om haar heen
Gaat de wereld door, onwetend
Van de kans
Op genade
Van het Ja tegen God
Ze kiezen voor comfort
Zonder vreugde
Tijd doorbrengend 
De druk wordt groter
Tijd.

En toch steeds
Blijven Zijn ogen dwalen
The engel blijft roepen
Een heilige wind giert boven ons
Horen we het?
Voelen we het?
Gaat je hart niet sneller kloppen?
Knalt het niet uit zijn voegen
Door de oproep?
Heilig zijn wij.
Kijk omhoog.
Kijk omhoog!
Het is tijd.
Het is tijd!

Maar hoe zegt een gewoon mens 'Ja' tegen God?
Hoe kan een zwak persoon sterk zijn?
Hoe?
Hoe!
GOD.IS.MET.ONS.

Een gedicht door Clare Sera,

Vertaald door Martijn Bosch.



maandag 10 september 2012

zondag 9 september 2012

Driving up to Victoria Peak

China, dag 21,
Zaterdag.

Alhoewel het zondagochtend is op het moment van schrijven, ga ik beginnen met een kleine vijfendertig uur geleden, toen ik nog in Hong Kong was. Nu zit ik namelijk in de trein op weg naar huis. Maar, zoals gezegd, eerst terug de tijd in.

's Ochtends bracht de chauffeur mij naar Victoria Peak, gelegen op het Hong Kong Island. Het staatje bestaat zelf uit een kleine 250 eilanden, waarvan er veel is aangelegd en toch ook voor het grootste gedeelte uit groen bestaat. De lokatie van mijn hotel, North Point, is dus ook gelegen op dat kleine Hong Kong Island.
Waar ik de avond gisteren was, de Shunde-kant, is veel dichter bevolkt. Na enkele minuten van het uitzicht genoten te hebben ben ik door gelopen naar het grote shoppingcentrum wat zich daar bevindt. Daar was een boekwinkel die ik snel bezocht heb, want daarna vertrok ik direct om naar de zuidkant van het eiland naar Stanley Market te gaan.

De zuidkant zit vol met kleine (aangelegde) strandjes waar de rijksten en de expats wonen. Veel blanken waren daar dus ook, maar de terrasjes waren erg goed. Vanaf Stanley Market reed de chauffeur via de panoramische route terug naar North Point om de koffers op te halen.

Rond achten 's avonds vertrok ik naar het vliegveld waar mijn vlucht om tien over twaalf zou vertrekken.
Wachtend met een kopje thee en een paar snoepjes vloog de tijd. In het vliegtuig werd natuurlijk direct het avondeten geserveerd, hetgeen ik overgeslagen heb, op het ijsje na dan. Echt Haagen Dasz ijs sla je niet over...

In het vliegtuig heb ik vier films gezien: Brave (geweldige animatiefilm) Save (actiefilm met Jason Statham) SnowWhite and the Huntsman (leuke versie van het sprookje, wel lichtelijk duister) en Man in Black 3 (behoeft geen uitleg, denk ik). Ook heb ik een geweldige nieuwe serie 'ontdekt' waar ik drie afleveringen van gezien heb... Touch, zo heet het. Het gaat over een vader van een bijzondere jongen. Meer zeg ik niet, bekijk de pilot maar!

Rond half zeven stond ik op Schiphol, geheel volgens plan. Douane, koffers... Ik werd niet eens aangehouden! Voor het eerst bij Schiphol!
Daarna met de bus naar de ArenA gegaan, de trein naar Utrecht gemist, dus degene naar Nijmegen gepakt (alsnog in Utrecht uitgestapt) vervolgens de trein naar Enschede gepakt (om naar Amersfoort te gaan) om vanaf daar de trein naar het noorden te pakken.
Ruim vier uur na aankomst was ik thuis... Lang leve werkzaamheden... (ik sta nu weliswaar in Zwolle, maar als alles goed gaat, klopt die tijd) De reis zit er nu op, maar dat betekent niet dat alles afgelopen is, want er komen nog enkele foto's en andere dingen.
En daarna vast wel meer blogs met diverse inhoud. Dus hou alles in de gaten!

Taking the Ferry across the Sea




China, dag 20,
Vrijdag.

Hallo allemaal en welkom vanuit het mooie Hong Kong. Op het moment van schrijven is het zaterdagochtend, iets voor negen. De reden dat ik nu pas begin met schrijven is erg simpel, gisteravond was erg laat. Laat me maar eens uitleggen hoe dat zat...

Gisterochtend zat ik dus tot ongeveer half tien in de nachttrein die me van Guilin naar Guangshou (oftewel Kanton) zou brengen. Deze had 'maar' een half uur vertraging wat schijnbaar zeer acceptabel is. Daar kunnen de Nederlanders nog wat van leren, zeker diegenen die al zeuren als de NS drie minuten te laat is.
Aangekomen in Kanton ging ik direct naar een hotel waar ik vlot ontbeet en me snel even opgefrist heb, want ik zou slechts zeer kort in Kanton verblijven. Tegen drieën zou namelijk mijn boot naar Hong Kong vertrekken.

In Guangshou ben ik langs enkele plaatselijke hoogtepunten gereden, zoals het Sun Yat Sen Memorial en heb een stop gemaakt bij de Chen Family Temple. Dat is een tempel die gemaakt is voor en door de familie Chen, qua achternaam hetzelfde als Jansen of De Vries in Nederland. Ze hebben er een museum van gemaakt waarbij ze ook nog eens verschillende traditionele technieken in ere houden.

Onderweg naar de ferry, die reis duurde ook nog eens een uurtje, heb ik snel een broodje weggewerkt, alhoewel lichtelijk tegen mijn zin. Mijn maag was (en is) nog steeds van streek. Wachtend op de ferry kwam ik achter nog een onnozel punt van mij: in plaats van deel twee en drie mee te nemen van een serie boeken, had ik deel twee en vier mee. Deel twee is uit, maar deel vier is zo jammer om in te beginnen...

Twee uur in de Ferry om de zee over te steken, om China te verlaten en Hong Kong in te gaan. Customs en douane langs en vervolgens nog met de bus richting het hotel, om daar me op het bed neer te laten vallen. Het is ondertussen half zeven geweest en ik kan nog steeds niet zeggen dat ik me geweldig voel, laat staan dat ik ik fit ben voor alle zaken die nog komen. In de nachttrein heb ik erg weinig geslapen, misschien maximaal een half uur aan een stuk en wetend dat morgen een even lange dag wordt...

Toch ben ik niet op min bed blijven liggen. Het is namelijk niet vaak dat ik in Hong Kong ben, dus daar wil ik dan ook optimaal van genieten. Ik heb me vlot gedoucht en ben direct daarna met de metro naar de pier gegaan, alwaar ik de Star Ferry heb genomen om naar de andere kant van de rivier die Hong Kong splitst te gaan.
Die ferrydienst is al meer dan honderddertig jaar in bedrijf, dus kan ik ook nog eens zeggen dat ik een oude traditie in ere heb gehouden. Nadat ik een paar foto's heb geschoten ben ik nog eventjes de winkelstraat in gelopen. Veel grote merken hebben daar een vestiging, dus het zal daar wel allemaal ook erg duur zijn.

Na de metro terug te hebben genomen om weer bij het hotel aan te komen, ben ik gaan slapen. Het was ondertussen ook al weer tegen middernacht, dus. Het was tijd ook.
Wetend dat ik voor de wifi in Hongkong moet betalen, vermoed ik dat deze blog ofwel vanavond op het vliegveld verstuurd wordt, of anders in Nederland, maar dat zien we wel. Vandaag de laatste dag hier in 'den vreemde'. Vannacht, even na twaalven, vertrekt mijn vliegtuig, om rond half zeven te arriveren. Dan heb ik er al weer zesendertig uur opzitten...

Tot later!

vrijdag 7 september 2012

A Traditional Chinese Tea-ceremony


China, dag 19,
Donderdag.

Vandaag was een warme dag. En, alsof de hitte niet genoeg was, voelde ik me ook niet geweldig: hoofdpijn, last van mijn maag en keelpijn, maar de laatste zal komen door de airco die minder dan geweldig was in het laatste hotel. Laat ik maar gewoon bij het begin van de dag beginnen.

Vanochtend werd ik niet fit wakker. Snel een imodium en een paracetamol ingenomen alvorens te beginnen met het ontbijt, maar ik moet eerlijk bekennen dat het me niet echt smaakte. Ik heb maar een broodje naar binnen gewerkt, want niets eten dat is ook zo vervelend.

Na het ontbijt heb ik nog even zitten lezen. We zouden rond half elf pas vertrekken in de richting van de 'RietFluit-Grot'. Daar aangekomen was iedereen het eens over het feit dat de stalactieten en stalagmieten bijzonder kitscherig verlicht waren, en daardoor hun natuurlijke schoonheid toch zeker verloren hebben. Jammer, want het kon zo mooi zijn.
De grotten en plekken hadden wel bijzonder leuk gevonden namen als het stille bos, het venster op de wolken en de leeuw die je wegbrult. Ach, maar de namen zeggen niets: er was maar een deel waarbij ik de naam al zei voordat ik het gezien had die juist was: het sluitende gordijn.

Na de grot zijn we gaan lunchen in Guilin en zijn aansluitend zijn we de hoogste berg uit de omgeving, de Yaoshang, opgeklommen. Oké, ik ben eerlijk, we hebben niet geklommen, we hebben de stoeltjeslift gepakt en zijn zodoende naar boven gegaan, hetgeen wel achthonderd meter hoger was. Een mooi uitzicht bleef daar op ons wachten, ware het niet dat het flink heiig was, waardoor het enerzijds wel mystiek was, maar anderzijds wel slecht te zien was. Het zij zo.

Op de terugweg ben ik naar beneden wezen rodelen. Het kostte nog geen zes euro, maar het was wel heerlijk om zo even iets anders te doen dan met de stoeltjeslift verder te gaan. Die ging traag, terwijl het rodelen vrij vlot ging. Helaas moest ik af en toe even inhouden om niet op een ander te botsen, maar dat gaf niets.

Na het rodelen ben ik naar een theeplantage geweest, die mij goed uitlegde hoe de thee geoogst werd en ook hoe ze het verder verwerken. Ook heb ik vier soorten thee geproefd, hetgeen me goed smaakte. Ik zal thuis ook eens echte thee maken, niet het 'troepje uit de zakjes'. Dat is namelijk de slechtste thee, van de slechtste theebladeren.

Daarna heb ik gegeten in Guilin, bij de Ierse Pub om vervolgens direct door te gaan naar het station, alwaar ik nu schrijf. Ik zit op mijn bed te luisteren naar twee Japanners die overleggen, maar vast straks lekker gaan slapen. Ik ga echter eerst nog even buurten bij enkele andere Nederlanders, dus dat wordt gezellig. Dat weet ik nu al.

Tot later.

woensdag 5 september 2012

The River versus the Mountains


China, dag 18,
Woensdag.

Een drukke dag is bijna afgelopen terwijl een nog langere dag mij morgen weer verder brengt. Toch, alvorens dit alles te noemen, zal ik verklappen wat ik vandaag gedaan heb. Dat meldde ik gisteren al, maar nu is het ook al voorbij. De tijd vliegt!

Deze ochtend rond tienen ben ik een boot opgegaan die me de rivier Li opbracht. Daar heb ik bijna drie uur op gevaren, ondertussen lekker genietend van het Karstgebergte. Vele foto's heb ik gemaakt, waaronder het plaatje dat op het biljet van 20rmb staat. Toch heb ik ook een tijd in de, door airco gekoelde, onderverdieping gezeten om de simpele reden dat het erg warm was en de zon wel erg fel scheen. Daarnaast zaten we ook nog eens op een aardige hoogte, zodat alles me extra zou branden. Ingesmeerd en wel besloot ik de koelte op te zoeken en ondertussen lekker te lunchen aan boord van het schip.

We hebben gevaren van een haven in de buurt van Guilin tot het kleine dorpje Yuanshao, wat tot tien jaar geleden een backpackers-paradijs was, maar nu ingenomen lijkt te zijn door de Chinezen als vakantieoord. Toch heb ik best wat westerse mensen gezien, bijna net zoveel als in Shanghai.
In Yuanshao verbleven we de rest van de middag, struinend door de smalle straatjes, verkopers van ons af te slaan en lekker wat drinkend op een terrasje. 

Vervolgens heb ik een golfkarretje genomen dat me de rijstvelden in bracht. Dat is namelijk de perfecte plek hier, met het sub-tropische klimaat. Ook lotusbloemen groeien hier veel.
Ik ben een klein dorpje ingegaan waar een oude oma me in haar huisje liet kijken, ik heb waterbuffels en herten gezien, alsmede aalscholvers die gebruikt worden om te vissen...

Rond vijven zijn we vanuit Yuanshao weer terug naar Guilin getrokken. Daar waren we rond zeven uur, hetgeen de perfecte timing was om de zon- en maanpagode op de foto te zetten, wat ik ook heerlijk gedaan heb. Ik heb er een rondje gelopen van ongeveer twee kilometer, zodat ik beide pagodes in alle standen op de foto heb kunnen zetten.
Vervolgens heb ik nog even gegeten alvorens nu straks naar bed te gaan.

Morgen en overmorgen zijn drukke dagen. Ik ga er van uit dat er morgen geen tijd is voor een blog te sturen - ik zit 's avonds en in de nacht in de nachttrein, en die dag daarna ga ik via Kanton naar Hong Kong. Mocht er geen blog meer komen dan zit ik, d.v. zondag rond half zeven op Schiphol. Mocht iemand me op komen halen, ik weet niet welke vlucht, maar het gaat via Cathay Pacific vanaf Hong Kong naar Amsterdam.

Tot de volgende blog.

Guilin, the City that goes Up and Down


China, dag 17,
Dinsdag.

Vanochtend vroeg ging de wekker. Dat is niet zo'n belangrijk feitje, maar wel noemenswaardig, aangezien ik min of meer wat kon uitslapen. Rond negen uur stond de lokale gids me namelijk pas op te wachten om, om het in zijn woorden te zeggen, naar één van de mooiste tuinen van heel China te gaan.
De Yuyuan Gardens in Shanghai is, net als de Lingering Gardens in Suzhou, een voormalige privé tuin, aangelegd door een zoon die zijn ouders hun oude dag een mooi uitzicht wilde geven.
Een traditionele Chinese tuin bestaat uit vier elementen: water, rotsen, bomen en gebouwen, hetgeen deze tuin allemaal in overvloed had. Er waren allemaal kleine doorgangen uit het steen gehouwen, waardoor je van de ene verbazing in de andere viel.

Daar heb ik een kleine twee uur rondgekeken, bijna honderd foto's gemaakt en vervolgens ben ik naar een restaurantje gegaan om wat te eten. Tevens moest ik me klaar gaan maken om richting het vliegveld te gaan, aangezien rond vieren mijn vlucht vertrok. Daar was ik dan ook ruimschoots op tijd aanwezig.

Het vliegtuig had, op wat turbulentie na, geen enkele bijzonderheden aan boord. Er werd een snelle maaltijd opgediend, waarvoor ik vriendelijk paste, mijn lunch was rijkelijk genoeg. Ik nam een boek mee, goede muziek met mijn superkoptelefoon en heb genoten. Enig nadeel: na een dik uur was mijn boek uit. En het volgende deel zat in de koffer... Oeps...

Op het vliegveld stond de volgende lokale gids al klaar voor me. Ze bracht me naar het hotel en we spraken af om rond half negen morgenvroeg weg te gaan. Waarheen weet ik lekker al wel, maar jij nog niet! ;)
Guilin is overigens een kleine Chinese stad, het heeft "maar" vier miljoen inwoners. Het ligt in het zuiden van het land, waardoor ik nu in het noordoosten, het middenoosten, het verre oosten en nu dus ook het zuidoosten van het land ben. Hong Kong en Kanton zijn nog het verre zuiden, dus dan heb ik echt een beeld van het land gekregen in de reis.
Na snel gegeten te hebben bij een pizzeria (met wat anderen) ben ik naar de kamer gegaan alwaar ik nu, 23.40 uur, de blog afmaak. Morgen gaat wederom een wekker... 

Toch - als afsluitende noot - was vandaag anders dan de andere dagen tot zover: het regende in Shanghai. Het vooruitzicht voor morgen en overmorgen in Guilin is echter weer redelijk droog en ongeveer dertig-plus graden.

Tot later!

maandag 3 september 2012

I'm Taking a Walk


China, dag 16,
Maandag.

Vanochtend heb ik heerlijk rustig aan gedaan. Rond half acht ging ik pas mijn bed uit, wetend dat vandaag de eerste dag is van het schooljaar. Toch ben ik nog niet aan het werk, ik geniet nog van mijn welverdiende vakantie in China, Shanghai om nu precies te zijn.

Rond negen uur stapte ik op de bus in de richting van de huntongs van Shanghai. Daar heb ik een rondje gelopen in de drukkende hitte van de stad, en zag ik veelal de lokale bevolking wakker worden. De mensen liepen met de nachtpo, want er zijn in de ouderwetse wijken weinig huizen met een eigen toilet. Ook zag ik veel mensen die in hun pyjama door de kleine en nauwe straatjes liepen.

Na een rondje gemaakt te hebben, ben ik weer verder gegaan naar de Bund, om aldaar een kleine cruise te maken over de rivier. Daarbij kon ik nog een keer genieten van het majestueuze uitzicht, zoals jullie ook op de foto kunnen zien. Deze zijn weliswaar gisteren gemaakt, maar desondanks hartstikke mooi. Vandaag was het weer ietsje slechter, iets meer heiig, en de luchtvochtigheid was weer eens enorm. 

Toch heb ik weer vanaf de boot genoeg gezien. De haven van Shanghai is groter dan de haven van Rotterdam en ook drukker. Beiden staan in de top drie van drukste havens van de wereld, samen met de haven van Singapore. Containerschepen varen af en aan en sinds kort ook meer cruise-schepen. Deze zijn natuurlijk enorm, zeker in vergelijking met het rondvaartbootje waarop ik zat.

Na het tochtje met de boot heb ik maar weer eens iets cultureels gedaan, ik heb het gebouw gezien waar het eerste congres van de Communistische Partij gehouden werd. Dat is nu een museum, waarbij je iets kan zien over de tijd van toen. Wat ik bijvoorbeeld niet wist is dat het congres, toen het door de (Chinese, Engelse en Franse) politie gevonden werd, direct werd gestaakt en een dag later op een plezierjachtje is verder gegaan. Dit was zo'n tien jaar voordat Mao Zedong aan de macht kwam. 
Wist je bijvoorbeeld dat bij dat congres ook een Nederlander was?

Daarna ben ik de Franse wijk van de stad, de Franse concessie, ingegaan. Daar heb ik heerlijk geluncht en genoten van de mensen die langsliepen. Een heleboel van hen waren - vanzelfsprekend - Chinees, maar ook redelijk wat Duitsers en andere nationaliteiten waren daar. Dat vond ik best logisch, wetend dat Shanghai de eerste stad was die de deuren voor de westerse wereld opende.
Vervolgens heb ik een heel stuk gewandeld in de richting van het hotel. Het ene laantje in, het andere parkje uit. Langs scholen, winkels en de Engelse en Spaanse wijk van de stad... Kortom ik heb er veel gezien.

In het hotel aangekomen heb ik even wat gedronken, gedoucht en even wat gelezen, hetgeen heerlijk was, wetend dat ik morgen weer een lange dag tegemoet ga. Dan vlieg ik o.a. naar Guilin, hetgeen een uur of twee duurt.
Toch was dit niet het einde van mijn dag.

's Avonds ben ik namelijk nog naar het lokale uitgaanscentrum geweest. Daar heb ik mijn ogen uitgekeken, want er waren vele leuke en kleine restaurantjes die allerlei specialiteiten aanboden uit verschillende Aziatische keukens. Na nog een ijsje gehaald te hebben en nog wat gedronken te hebben bij de bar in het hotel ben ik toch maar gaan slapen. Morgen de laatste ochtend in Shanghai, 's avonds ben ik dus in Guilin. Morgen weer meer?!?

zondag 2 september 2012

I'll have a Shanghai Noon, please.


China, dag 15,
Zondag.

Vanochtend vroeg, rond half zeven, ging de wekker al weer. Ze wekte mij uit een onrustige slaap, mede mogelijk gemaakt door het matras dat, in mijn mening, een plank met een laagje stof was. Toch heb ik flink kunnen uitrusten, wat ook maar goed was omdat we een lange dag tegemoet gingen.

Vanuit Suzhou gingen we direct naar een zijde-fabriek waar ik het gehele proces van rups tot cocon gezien heb en ook de manier waarop de mensen de cocon gebruiken om er zijde van te maken. Een bijzonder schouwspel op de plek waar de mooiste en fijnste zijde van heel de wereld vandaan komt. Zelfs de Italiaanse kleermakers, bekend om hun zijden kleren, halen de zijde hier vandaan.

Vervolgens reden we door naar Shanghai, het financiële hart van China, waar we direct een mooie tempel bezochten. De tempel van de Jaden Boeddha, zoals deze heet, heeft een mooie Boeddha die geheel van jade is gemaakt. Hij is zo'n twee meter hoog en uit een brok jade gemaakt. Dat zal dus een enorme steen geweest zijn!

Na de lunch zijn we wezen lopen op de Bund, een boulevard langs de rivier de Huangpu, die weer een zijtak van de Jangtze rivier is. Deze mondt uit in de Oost-Chinese zee, wat weer een deel is van de Grote Oceaan.
Deze Bund, die boulevard, loopt langs de rivier en heeft een beroemde straat daar haaks op staan, de Nanjing road. Dat is de Chinese equivalent van Times Square in New York of de Champs Elysees in Parijs. Daar hebben we even rondgelopen en wat gedronken.

Na het diner - wat geen Chinees eten was - heb ik nog een avondtocht gemaakt door het mooie Shanghai, waarbij ik wederom de Bund heb bezocht (erg mooi in het avondlicht, zeker met de volle maan op de achtergrond) en ben ook de JingMao-toren op geweest. Daar was op de 88e verdieping een observatiedek gemaakt, dus had je een perfect uitzicht. En wederom die maan...

Ook ben ik met een klein treintje onder de rivier doorgegaan, waarna ik over de oudste Chinese stalen brug weer terug ben gelopen. Ook het Nationale Monument voor de gesneuvelde soldaten kwam langs, evenals het beeld van een burgemeester van Shanghai.

Nu zal ik mijn bed induiken. Morgen heb ik een ochtendtour en de middag is heerlijk vrij. Ik denk dat ik dan de Fransen en de Engelsen met een bezoek vereer.

Mocht ik echter niet morgen een blog plaatsen, komt dat door het internet hier, want dat is hoogst onbetrouwbaar.

Tot later!

zaterdag 1 september 2012

The Lingering Gardens


China, dag 14,
Zaterdag.

Het is zaterdagavond, de eerste dag van de nieuwe maand en ik vertoef nog steeds in het prachtige China. Ik voel me een gezegend mens, maar dat kan ook meer komen door andere zaken, waarover ik later meer zal schrijven.

Vanochtend, na het ontbijt, ben ik bij een parelkwekerij geweest, alwaar ik uitleg kreeg over hoe de parels gekweekt worden. Het schijnt, want dat wist ik niet, dat er drie soorten parels zijn: fabrieksparels, natuurlijk gekweekte parels en natuurlijke parels. Ik ben op een plek geweest waar ze natuurlijk gekweekt werden.
In een vijvertje lagen allemaal kokosnoten met daaronder, onder water natuurlijk, netjes met oesters. In die oesters, die daar expres zijn ingelegd, zijn kleine stukjes sluitspier van andere oesters gelegd, zodat er meer parels in een oester zitten. Speciaal voor mij werd een oester opengemaakt, zodat ik kon zien hoeveel parels er in een oester zaten. Dat waren er achttien!

Later die dag, nadat ik van Nanjing naar Suzhou was gereden - een kleine tweehonderdvijftig kilometer - heb ik een stukje gevaren over een van de grote kanalen die door Suzhou stroomt en heb nog even op een marktje gekeken. Suzhou (evenals Hangzou) worden ook wel het Venetië van China genoemd. Veel riviertjes, kleine stroompjes, grachten en kanalen gaan door de stad, welke daardoor erg mooi wordt.
Na de boottocht ben ik iets verder gegaan in Suzhou, naar een plek die bewonderenswaardig is. De 'Lingering Gardens', de tuinen waar je blijft rondhangen - op de UNESCO-lijst. 

Die plek is zo magisch, je loopt van tuin naar tuin, bomen, planten, water en rotsen zie je overal en daarnaast hoor je de traditionele instrumenten van de Chinezen op de achtergrond spelen. Het was een plek waar ik, na drie minuten rondlopen, al helemaal tot rust kwam.
Daar sprak ik ook een man uit Seattle. Hij liep met mij mee omdat er een Engelse gids bij ons was. Hij vertelde me dat dit de eerste keer in vier weken was dat hij een uitleg in het Engels hoorde. Hij was wel vaker meegegaan met excursies en dergelijke, maar nog niets was in het Engels. Dat valt me ook op: bijna niemand spreekt hier Engels. Dat zou op zich niet zo'n probleem zijn, ware het niet dat dit ook geldt bij de toeristische attracties waar jaarlijks ook erg veel niet-Chinezen op af komen.
Gelukkig heb ik altijd een Engelstalige gids rondom de dingen die ik doe, waardoor ik daar geen problemen mee heb.

Na in die tuinen rondgelopen te hebben ben ik naar het hotel gegaan. Daar heb ik gegeten en later die avond met wat anderen nog wat gedronken. Morgen ga ik in e richting van Shanghai, waar ik twee nachten zal doorbrengen. 

Hoe het internet daar geregeld is weet ik niet, dus geniet in de tussentijd maar van deze foto's. 


One Thousand and Sixhundred Seventy Meters


China, dag 13,
Vrijdag.

Zoals ik vanochtend al schreef zit ik in de mooie plaats Nanjing. Een grote stad met meer dan zeven miljoen inwoners siert deze plek en het eerste wat ik vanochtend deed nadat ik ontbeten had, was een eindje gaan lopen.
Samen met een andere Nederlander zijn we een stuk wezen lopen, eerst in de richting van een industrieterrein en vervolgens naar een lokale markt. Bij het industrieterrein verbaasde het ons dat er helemaal geen bewaking alert was. We konden zo door de hoofdpoort heenlopen en zijn zelfs enkele gebouwen ingelopen en hebben daar gekeken. Zo liepen we een gebouw in waar een mevrouw aan het schoonmaken was en konden we doorlopen tot de kamer waar de beelden van de bewakingscamera's stonden. Zonder dat iemand ons ook maar een strobreed in de weg legde. 
Daarna zijn we een fabriekshal ingelopen waar wel enkele mannen ons vreemd aankeken, maar ons wel begroeten met de "hello" en "ni hao" die ik onderhand van hen gewend ben gaan worden.
We zagen hoe enkele mensen aan de lopende band bezig waren en druk doende ons aan zaten te staren. Dit was nog voor half negen in de ochtend, maar iedereen was al druk aan het werk.

Vervolgens zijn we naar een lokale markt gelopen, waar we ook met verbazing werden aangekeken. Volgens mij komen er weinig buitenlanders in de buitenwijk waar het hotel stond, maar nog minder gaan bij het hotel weg om door de buurt te gaan lopen. Wel weer een ervaring an sich.

Die middag, na de lunch die we min of meer aansluitend aan het ontbijt deden - lees: er zat niets anders tussen - zijn we direct naar het Nanjing museum gegaan. Daar ligt een lijkwade die compleet van jade gemaakt is. Als je deze ook wilt zien, kan ik maar een ding zeggen: pech gehad! Morgen gaat het museum voor zeker acht maanden dicht in verband met een renovatie.

Na het museum zijn we naar het bruggenhoofd gegaan van de eerste, door Chinese handen gemaakte, spoor- en snelwegbrug over de rivier de Jangtze. Die rivier, die je misschien ook kent onder de naam Jangtzekiang, staat in de top drie van langste rivieren in de wereld. Enkel de Nijl en de Amazone zijn langere rivieren. Het woordje -kiang betekent rivier; de Chinezen noemen het ook dus de Jangtze. Overigens zie ik die naam ook steeds vaker langskomen en de oude naam wordt bijna niet meer gebezigd.

Nadat we een van de weinige standbeelden van Mao Zedong hebben gezien, gingen we met de lift naar de vierde verdieping waar het 'balkon' te vinden was, vanwaar je een mooi overzicht van de stad had. De lokale gids vertelde me dat de rivier op dat punt 1.670 meter breed was, een heel eind dus. De brug staat dan ook in het Guiness Book of Worldrecords als langste dubbeldekker brug ter wereld.

Vervolgens zijn we naar de wijk rondom de Confucius Tempel gegaan, waar je wat kon shoppen en eten. Ik ben de tempel niet ingegaan om twee simpele redenen: allereerst is het geen probleem om een keertje wat geld niet uit te geven (je moest entreegeld betalen) en ten tweede heb ik in deze vakantie al zoveel tempeltjes gezien...

Nanjong, een vroegere hoofdstad van het Rijk, betekent hoofdstad van het Oosten. Tevens werd de stad gezien als een van de vijf 'ovens' van China, met temperaturen die op kunnen lopen tot 43* Celsius in de zomer. De luchtvochtigheid is daarnaast ook nog eens tussen de 90 en 98%, waardoor het vies klam en warm is, zoals vandaag.
Wel hebben ze overal in Nanjing bomen geplant waardoor het iets afkoelt in de schaduw. Platanen zie je bijna langs alle wegen, hetgeen een zeer groene stad achterlaat.

Rond tienen was ik op mijn kamer in mijn hotel waarna ik, na snel gedoucht te hebben, deze blog aan het schrijven ben. Morgen vertrek ik weer uit dit hotel om door te reizen naar Suzhou, waar ik ook maar een nacht ben. Mocht ik morgen dus niet posten, heb ik geen wifi. Tot later!

vrijdag 31 augustus 2012

A Train by Night


China, dag 12,
Donderdag.

Op het moment van schrijven - vrijdagochtend kwart voor zeven - ben ik al bijna 24 uur in touw. Straks ga ik ontbijten en ik hoop dat ik vervolgens deze blog afschrijf. De reden dat ik al 24 uur in touw ben is simpel: ik heb zojuist bijna twaalf uur getreind. Nu zit ik, na lekker gedoucht te hebben, op het bed. Maar terug naar de dag van gisteren...

Gisterochtend zijn we als eerste naar de Wilde Ganzen Pagode geweest. Deze pagode, oftewel Boeddhistische tempel, komt aan zijn naam door, inderdaad, een vlucht wilde ganzen.
Op de plek van die tempel woonden honderden jaren geleden ook al monniken. Deze hadden, in een zomer die te droog was voor een goede oogst, erge honger en begonnen Boeddha te vragen of hij hen wilde helpen. Opeens vloog er een vlucht wilde ganzen over die prompt naar beneden viel en voilà, de Wilde Ganzen Pagode is geboren.

Op dat terrein kregen we een korte uitleg over de Boeddhisten en vooral ook hoe ze aan hun geld komen. Het is immers een enorm complex met een enorme pagode in het midden, meerdere zalen en functioneert nu alsnog als tempel met monniken.

Vervolgens zijn we naar een jadewerkplaats gegaan. Daar werd me verteld hoe je jade kan herkennen en bovendien ook kan zien hoe goed het is. Dat het geen zachte jade of glas of zelfs plastic is, maar echt goede jade.

Na de lunch zijn we naar het Moslimkwartier - de vroegere wijk van de buitenlanders - om daar een van de oudste moskeeën van China te zien, als het al niet de oudste is. 
Na de moskee, en een kopje koffie, zijn we wezen lopen in de bazaar rondom de moskee waar verrassend weinig spullen te koop zijn die niet namaak zijn. "Echte" Guchi, Bruno Bandani en Bolexen... 

Na de bazaar zijn we naar het station gelopen om vanaf daar de trein te pakken richting van Nanjing, waar ik nu dus ben. We reden geen 50 of 100 kilometer, geen 250 of 500 km, maar meer dan 1250 kilometer met de trein, waar ik geen oog heb dichtgedaan. 
In de coupe, waarin ik lag, lag ook een Chinese opa, een Chinees meisje en een Belgische dame. Die opa lag me toch een partij te snurken! Ook gingen de meesten rond acht uur al het bed in terwijl dat toch echt iets te vroeg voor mijn doen is. Rond half vijf kwam de trein aan in Nanjing en werd ik vanaf het station naar het hotel getransfereerd. En nu ben ik hier...

Rond twaalven gaan we weer van start.
Tot de volgende keer!

donderdag 30 augustus 2012

The Warriors of Xi'an


China, dag 11,
Woensdag.

Vanochtend ging om half zeven al de wekker om de dag te beginnen. Echter, voordat ik over vandaag begin, even een korte aanvulling op gisteren. De meesten van jullie zullen de titel van het verhaal misschien niet gesnapt hebben, dus vandaar maar kort en vooral snel een uitleg.

Gisteren, in de bus, kregen we van de lokale gids die met ons mee gereden heeft, een korte uitleg over het educatie systeem en de godsdiensten die hier in China te vinden zijn. 
Over het schoolsysteem kan ik duidelijk zijn: hoe beter je je best doet, hoe hoger je eindigt. Op je zesde of zevende ga je naar de elementary school, zes jaar, met een nationaal examen. Vervolgens komt de junior college, drie jaar, met ook een nationaal examen. Daarna mag je van school, je verplichte negen jaar heb je er dan op. Als je wilt kan je nog naar senior college en vervolgens naar de universiteit of eerder al naar een vakschool. Alle scholen worden afgesloten met een nationaal examen. Vooraf heb je de gelegenheid om naar een kleuterschool te gaan (eventueel vanaf je tweede al) maar dat moet je zelf betalen.

Over de godsdiensten ben ik nog sneller: ze kennen de Islam, Confucianisme en het Taoïsme. Over die laatste kwam de naam van de titel: go with the flow. Tot zover gisteren.

Na het ontbijt zijn de de bus in gestapt en reden we naar een fabriekje op ongeveer vijftig kilometer van Xi'an. Daar zagen we hoe terracotta vroeger gemaakt werd en dus ook hoe de soldaten gemaakt waren. Dan doen ze met een mal voor de benen tot de onderbuik, een mal voor het hoofd en de rest wordt er met stroken omheen gelegd. Erg bijzonder.

Daarna zijn we naar de vindplaatsen van het terracotta leger gegaan. Dat was zoals de Chinezen bijna alles doen: groots. Een enorme hangar-achtige structuur lag over de eerste vindplaats waar ze de eerste soldaten gevonden hebben. En veel dat het er zijn!
Ook de tweede vindplaats, oftewel put, en de derde waren open voor publiek, waar we dus ook allemaal geweest waren.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik het allemaal erg mooi vond, maar als je het eenmaal gezien hebt, is het ook wel gedaan. Ook het museum aldaar is bezocht, en rond drieën vertrok ik ook weer. Ik ben de muur van Xi'an nog opgeweest en daarna naar het hotel gegaan.

Daar ben ik naar de supermarkt gelopen, heb wat broodjes en drinken gekocht aangezien ik morgen met de nachttrein van deze plek naar Nanjing ga. De trein vertrekt rond vijven en komt ook rond zessen 's ochtends aan. Het diner moet ik dus zelf even regelen. Wel weet ik dat ik in Nanjing direct het hotel in kan om daar wat te eten en nog even een uiltje te knappen, aangezien we rond twaalven pas vertrekken. 

Na het eten ben ik een tour van de stad bij nacht gaan maken. Een geweldige atmosfeer die ook super gezellig is. Meerdere beelden waren verlicht en ook bomen zaten vol lichtjes. Maar het mooiste van alles was wel de muzikale waterfonteinen. Een half uur durende show vol licht, geluid en water bij het plein. De grootste Aziatische waterfontein was dat met een fontein die wel 74 meter hoog spoot. Geweldig. Ten slotte zijn we nog naar de Zuidpoort gegaan. Een mooie plek om even te kijken naar deze ommuurde stad.
Wederom waren daar erg veel Chinezen die, bij gebrek aan een eigen tuin, de publieke pleinen en parken gebruiken om samen te komen in deze warme, zwoele avonden. Ze dansen, zingen en vliegeren er op los. 

Morgen zal niet direct de blog volgen, aangezien ik met de nachttrein reis. Wel ga ik morgen meerdere dingen bezoeken, maar daarover dus later meer.

Tot de volgende keer!

dinsdag 28 augustus 2012

Go with the flow


China, dag 10,
Dinsdag.

Vanochtend vroeg dus erg op tijd vertrokken zodat we op tijd in Xi'an zouden arriveren. Om acht uur zaten we al in de bus en reden direct al weg. Jammer van de mooie stad Pingyao, die ik best nog een keer zou willen bezoeken. Toch komt aan alle dingen een einde.

Rond tienen maakten we een eerste stop bij een wegrestaurantje. Voor alle duidelijkheid, de Chinezen kennen bijna geen koffie, dus dat is ook moeilijk te krijgen. Thee voor hen, hetgeen ik vaker drink, bestaat uit warm wateer en nog echt verse theeblaadjes. Geen theezakjes of poeder, nee, gewone blaadjes. Dat is wel even wennen.

Rond twaalven reden we over de eerste van de twee grote rivieren die we vandaag zouden oversteken. De Gele Rivier, ongeveer drie kilometer in breedte - zolang is in ieder geval de brug die we gebruikten om er overheen te gaan- is ook echt geel. Dat komt door de löss die vanuit het westen meegebracht wordt. Toch is de rivier, in mijn ogen, niet direct een stromende rivier. Als er meer dan een meter water was, zou het veel zijn geweest. Dat geldt in ieder geval voor bijna tweederde van de rivier. En dan werd er ook nog gezegd dat er veel water in zat ook...

Een tijdje later, rond enen, gingen we lunchen - lees picknicken. Heerlijk in het gras wat meegebrachte broodjes gegeten om daarna door te rijden naar Xi'an. Daar kwamen we om half vier aan. 

Net voor zessen ben ik nog even naar de supermarkt geweest om even wat drinken in te slaan voor vanavond, want we zouden weer gezellig ergens gaan zitten. Dat zal zijn op de derde verdieping van het hotel, waar een barretje is, maar waar je ook zo je eigen drinken mee mag nemen.

Na het eten, wederom Chinees, hetgeen geen verrassing meer was, zijn we dus gaan drinken en morgen gaan we naar het leger, waarvan ik ook een foto hoop bij te zetten.

Tot morgen!

It's all quiet in the Taoism temple


China, dag 9,
Maandag.

Vanochtend was het heerlijk wakker worden in mijn suite. Het licht wat door de luiken naar binnen kwam, het vrolijke getetter van enkele vogeltjes... 
Na het ontbijt zijn we de stad ingegaan en hebben we als eerst het gerechtsgebouw bezocht, waar om half tien een klein toneelstuk werd opgevoerd over hoe de rechtspraak in die tijd ging. Volgens Kevin, de lokale gids, ging het over gestolen geld, maar op mijn nagesynchroniseerde versie viel ook niets af te dingen. Zelfs de Chinezen die daar waren lachten op exact de juiste tijd.
Het is overigens erg leuk om de taal na te synchroniseren, je hebt geen flauw idee waar ze het over hebben en toch wordt het een stuk leuker om vanalles te horen...

Nadat we de gevangenis en de verhoorkamers gezien hebben, vertrokken we weer om een stuk op de stadsmuur te lopen. We liepen van de zuidpoort naar de oostpoort, een kwart van de muur, hetgeen ongeveer twee kilometer was.
Vervolgens dronken we wat koffie alvorens de allereerste Chinese bank op te zoeken die - wat een verrassing - zich in Pingyao bevond! 

Na de lunch hadden we een vrije middag, die besteed werd aan winkelen, foto's maken en bovendien genieten. Die avond, toen het grootste gedeelte van de groep waarmee ik reis naar de lokale toneelvoorstelling ging (die, als ik zo hoor, niet bij iedereen in de smaak viel) ben ik met een ander Pingyao gaan verkennen.
We kwamen aan bij een kleine tempel die net wilde gaan sluiten, maar wij konden er nog wel even in onder het mom "maar één foto". Er liep behalve ons tweeën nog maar een andere toerist en van Chinezen was helemaal geen sprake, op personeel na. Heerlijke rust.

Daarna hebben we frietjes gegeten met een kipburger, ik althans, en hebben we in onze courtyard nog lekker wat gedronken.
Morgen, om half zeven gaat de wekker, ga ik de hele dag in de bus, want dan reis ik naar Xi'an. Boekje, muziek... 

Tot de volgende keer!

maandag 27 augustus 2012

The Making of Dumplings


China, dag 8,
Zondag.

Vanochtend zijn we vanuit Taiyuan weggegaan, onderweg naar de stad Pingyao. Deze stad staat bekend als een der mooiste steden van heel China en de gehele binnenstad, die ommuurd is, staat ook op de werelderfgoed lijst.

Onderweg zijn we bij een tweetal tempels geweest, waarvan de namen me op het moment ontschieten, maar wat wil je als bijna alles wat je bezoekt van die onmogelijke namen heeft. Naast de Chinese naam zal het ook wel een 'westerse' naam hebben, maar deze hoor je natuurlijk bijna nooit.
Wel zag ik bij een van de tempels, de eerste, wederom enkele hele mooie draken. Daar leerde ik ook dat de draken van de keizer, zoals in Beijing, steeds vijf vingers hebben, en alle andere maar vier of drie. Vandaag zag ik de tempel die bij het pakeis van een van de moeders van de keizer stond, daar hadden de draken slechts vier vingers. Ook zag ik meer en meer van die 'soldaatachtige' figuren die de boze geesten moeten zouden wegjagen. Ze deden klaarblijkelijk niet zo goed hun best, want ik mocht zomaar naar binnen...

Na de tweede tempel, die verrassend leeg was qua Chinezen, reden we naar Pingyao. Daar stopten we bij de stadsmuur, bij een van de grote parkeerplaatsen want er mogen bijna geen auto's naar binnen, enkel de mensen die daar wonen en er voor betalen mogen met hun auto, op bepaalde uren, naar binnen.
We stapten over in golfkarretjes die ons naar het hotel brachten, een schitterend hotel met drie zogenaamde courtyards, oftewel binnentuinen. Zonder het lawaai van de straat kan je heerlijk slapen in een van de kamers die liggen aan een van deze tuinen.

Daar wachtte de eerste verrassing op ons. De reisleider vertelde dat ze van het hotel een suite aangeboden had gekregen, maar dat ze, om het voor iedereen eerlijk te maken, alle sleutels in een zak had gedaan en dat iedereen mocht grabbelen om te kijken welke kamer hij of zij had. De een na de ander pakte niet kamer 602, de luxere suite, totdat er nog maar vier personen over waren. Ik was een van die vier personen.
De eerste pakte een sleutel, geen suite. Evenzo ook de tweede, wederom geen suite. Tenslotte waren alleen ik en de reisleider over. Ik mocht eerst pakken en - vanzelfsprekend - ik had de suite. Ik heb nu een aparte zitkamer naast mijn slaapkamer. Niet dat ik er veel gebruik van zal gaan maken...

Vervolgens kwam de tweede verrassing: we waren allemaal opgegeven bij een klas van een specialist op het gebied van papierknippen. Ze had al meerdere malen prijzen gewonnen, was de beste van heel China en ging ons enkele basisdingen leren.
Zij was een papiersnijder, ze knipte stukken papier zo mooi... We vouwden een papier enkele malen en knipten steeds enkele stukken weg. Als je het dan opvouwt krijg je weer een heel mooi symbool terug, hetgeen het ook werd.
We kregen twee basislessen en daarna maakte zij, binnen een anderhalve minuut een tweetal vlinders waar ik echt mijn ogen van uitkeek. Zulke kleine knipjes... Ongelofelijk. Er stonden overigens vele Chinezen ook naar ons te kijken. Dat zal een uitzicht geweest zijn; de klas was namelijk in een hokje van drie bij drie aan de straatkant...

Daarna gingen we naar een restaurant waar we eigen dimsum gingen maken, of dumplings zoals ze in het Engels heten. Persoonlijk vind ik ze niet geweldig, maar dat zij zo. 
Daarna konden we onze creaties eten met natuurlijk vele andere dingen erbij. 
Daarna nog wat gedronken in een cafeetje waar een jongen op een gitaar speelde. Mooi dat het was. Hij kende alleen geen Engelse liedjes, maar veel van zijn nummers zullen wel Engelse equivalenten hebben, want er was veel herkenning. 
Aan het einde van de dag met enkele anderen nog wat gedronken in 'onze tuin' alvorens naar bed te gaan. 
Morgen weer Pingyao in, met een middag vrij om te dwalen in de mooie stad. Tot dan!

zondag 26 augustus 2012

Seeing is Believing!


China, dag 7,
Zaterdag.

Vanochtend was ik vroeg wakker. De gehele nacht waren er wel mensen op de straat die vanalles zeiden en bovendien het vooral vaak schreeuwend en roepend herhaalden. Daar boven op was de stationsspeaker niet stil te krijgen... Maar gelukkig, ik heb de dag overleeft.

Ik lig momenteel in mijn bed het verhaal te typen na een drukke dag met vooral veel kilometers in de bus. Toch ging ook dat vrij vlot voorbij. Maar ik zal bij het begin beginnen, voordat jullie me de oren van de kop vragen.

Na het ontbijt konden de we zo de bus instappen, de koffers waren al in de bus geladen aangezien we maar een enkele nacht in Datong zouden blijven overnachten. Eenmaal in de bus begon de reis, die ons via twee bezienswaardigheden naar Taiyuan zou brengen. Daar ben ik ook weer een nachtje.

De eerste stop was bij de Jungang Grottoes, de grotten van Jungang. Daar staan, in zo'n 67 grotten meer dan eenenvijftigduizend beelden van Boeddha. De kleinsten waren ongeveer twee centimeter, daar de hoogsten meer dan zeventien meter waren. Hoog genoeg zou je zeggen dus.

Nadat we daar ruim een uur waren, hebben we de Boeddhabeelden vaarwel gezegd, uitgebreid gezwaaid en zijn we de bus weer in gestapt.
We reden weer een uurtje en zijn toen gaan lunchen bij een - verrassing!!! - lokale Chinees. Ik moet eerlijk bekennen dat het Chinese eten me al wel een beetje uit de neus begint te komen. In Nederland eet ik het misschien een paar keer per jaar en dan is het allemaal erg lekker, maar nu, zoveel en zo vaak direct achter elkaar is het toch enigszins vervelend aan het worden.

Toch, om direct even terug te komen op het eten, zijn er zoveel verschillende lokale specialiteiten dat ik ook niet mag zeuren. Vanmiddag waren er bijvoorbeeld een soort van bapao-broodjes die je zelf nog moest vullen. Heerlijk!

Na de lunch reden we weer een periode - ik zei al, de bus werd goed gebruikt vandaag - totdat we bij het hangende klooster bij de Hangshan Mountain kwamen. Dat was echt een geweldig mooi gebouw, onder een steile klif hangend, waar ook mooie foto's te maken waren. We gingen naar boven om alles van dichterbij te kijken maar we moesten weer bijna over de hoofden van de lokale en nationale bevolking lopen. Erg druk dus allemaal.

Na het hangende klooster gingen we nog vier uur rijden, met een korte stop tussendoor. Tijdens die reis vertelde Kevin, onze lokale gids in deze provincie, ons hoe de Chinese karakters in elkaar steken en leerde ons onder andere te tellen in het Chinees tot tien, zowel de karakters als de spreekwijze. Nu heb ik niet alles onthouden, ik ben eerlijk genoeg, maar het was wel erg leuk.

Aangekomen in het hotel in Taiyuan hoefden we geen koffer mee te slepen, het enige wat we mochten doen was gaan zitten in de voor ons bestemde eetzaal. Dat werd ook wel tijd, het was al bijna acht uur 's avonds en de lokale gewoonte is om rond vijven te gaan eten. We waren dus laat, maar de koks kookten gewoon voor de betalende westerse klanten, dus dat was geen probleem. Wederom Chinees, gek hè?

Nadat ik vervolgens nog een rondje had gelopen over straat, me gedoucht heb en nu dus dit schrijf, ga ik slapen. Morgen gaan we van hier onderweg naar Pingyao. Dus... Tot morgen!

zaterdag 25 augustus 2012

Taking the Trains


China, dag 6,
Vrijdag.

Vrijdagochtend, om 10.55 uur, zou onze trein naar Datong vertrekken. Negen uur vertrokken we uit het hotel om van daar naar het station te gaan. Na even rondgelopen te hebben door de stationshal merkte ik ook dat ook de stations compleet anders dan in Nederland zijn.
Waar wij gewend zijn om het perron op te gaan om te wachten op je trein, zitten de Chinezen in wachtruimten te wachten. Overigens kom je het station ook niet zomaar in: je paspoort en kaartje worden al gecontroleerd voordat je het gebouw in kan komen.

We zouden met de groep in de tweede wagon zitten. We konden niet zomaar instappen, nee, onze wagoncommandant stond bij de deur om onze kaartjes te zien - hetgeen de derde keer was dat de kaarten gezien waren, ook het perron kom je niet op zonder deze te laten zien. 

Toen we begonnen te rijden - de wagon naast alle 118 zitplaatsen ook nog eens ruimte biedend aan zo'n twintig staande mensen - kwam de conducteur langs om onze kaartjes te controleren. Vaak hè? 
Regelmatig kwamen verkopers langs met fruit, drinken of wat dan ook en langs de ramen kwamen vele mooie vergezichten, die ik echter niet op de foto heb gezet, want de ramen waren niet direct heelerg schoon. De vloer wel, er kwam zelfs na elk station iemand de vuilnis ophalen en de vloer vegen... 

Aangekomen in Datong gingen we direct naar het hotel, op ongeveer vijftig meter van het station. Daar kregen we even een uurtje om ons op te frissen, want om zeven uur zouden we gezamenlijk eten. Daarna zijn we nog even een stukje wezen lopen buiten, maar dat is niet echt aan te raden. Stank, uitlaatgassen, koolstof (Datong is een mijnwerkersstad) en nog meer viezigheden. Beijing is ineens weliswaar druk, maar wel netjes en zonder gaten in de stoep overal...

Tenslotte nog met een elftal anderen wat gaan drinken bij het hotel, waar niemand, maar dan ook echt niemand Engels sprak. En iets anders drinken dan koffie, bier en cola kennen ze niet. Lang leve de lol...

Vannacht slapen in Datong, morgen weer een nieuw hotel.
Tot dan.
(er is geen internet in het hotel in Datong, dus vandaar een dag te laat...)