De afgelopen dag is als een sneltrein aan mij voorbij gegaan. Om acht uur waren we aan het ontbijten toen het plots begon te regenen. En goed ook, de ramen en alles buiten was kletsnat. Leo vertelde ons dat het in de middag zou opklaren en dat hoopten we allemaal ook.
Om half negen zaten we in de bus die ons, om te beginnen, door verschillende wijken van de stad reed. Little Italy, Chinatown en de Caribische buurt zijn slechts enkele voorbeelden. Toronto gaat er prat op dat ze, als je het noodnummer belt, je in 140 talen kunnen helpen, evenveel als er bevolkingsgroepen zijn. (ze vertellen er natuurlijk niet bij hoe lang het duurt voordat je iemand hebt die jou kan helpen)
Na alle buurten gingen we naar het Rogers stadium, waar de Toronto Maple Leafs hun honkbalwedstrijden spelen. Daarnaast was de CN Tower, de Canadese Nationale toren, vernoemt naar de CN, de Canadese spoorwegen, waarop de toren staat. Een mooie toren, die ook aardig hoog is.
Vervolgens reden we naar de universiteit van Toronto, en naar het parlementsgebouw. Ook in Québec en Ottawa zijn parlementsgebouwen, maar dat is simpel uit te leggen. Ottawa is de hoofdstad van Canada en heeft dus alle nationale gebouwen. Québec en Toronto zijn de hoofdsteden van de provincies (resp. Québec en Ontario) en die hebben een eigen parlement. Net iets anders dan in Nederland, maar wel te snappen, toch?
Daarna maakten we een wandeling langs de haven. Hij is weliswaar grotendeels buiten werking, maar blijft erg leuk om te zien. Toen ik terug naar de bus liep, kwam ik langs een stoplicht dat werkelijk nergens op sloeg: er was geen zijstraat te bekennen. Toch wachtte ik netjes, maakte een foto en toen ik eindelijk mocht lopen en achteruit keek, stond daar ineens een agent heel verdekt opgesteld... Gelukkig dat ik niet was doorgelopen!
Daarna vertrokken we naar de binnenstad. Veel ondergrondse winkels weer, wel drie verdiepingen onder de grond, maar als je nadenkt over de strenge winters is dat best logisch. Je wilt dan zo min mogelijk buiten zijn!
Die middag waren we vrij. Ik besloot met twee anderen naar de CN toren te gaan. Terwijl we liepen pakte ik het kaartje er eens bij, en merkten we dat we de verkeerde kant op liepen! In plaats van terug te lopen pakten we maar een taxi die ons voor vijftien dollar naar de toren bracht.
Daar gingen we naar binnen, kochten kaartjes (à 29.95 Canadese dollars per stuk, excl. belasting) en gingen de lift in. Vanuit de lift kon je al heel goed naar buiten kijken, en mijn oren tuitten gewoon van de snelheid. Op 350 meter hoogte stonden we toen en maakten een paar foto's. Ook dronken we een drankje boven in de toren, genietend van de hoogte. Eén verdieping lager was een stuk vloer van glas gemaakt. Natuurlijk moesten er foto's van de schoenen gemaakt worden, met op de achtergrond de grond natuurlijk. Ook al moest je even over de grens 'houdt 'ie het wel?', toch was het een gave ervaring, staande op zo'n hoogte met niets dan wat glas onder je voeten.
Vervolgens gingen we terug naar het stadhuis waar de bus stond, reden we nog door de file langs een huis van een excentriekeling, de zgn. Casa Lomo, en daarna kwamen we rond zeven uur aan bij het hotel. Even wat eten, douchen en nu ben ik hier.
Morgen vertrekken we uit Canada. We gaan via de Niagara Falls, en als het goed is spreek ik jullie morgen weer vanuit Buffalo, Amerika. Hoop met me mee dat het mooier weer wordt dan voorspeld, want dan ga ik misschien met een helikoptervluchtje mee!
Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten