Het einde van een schooljaar

Met rasse schreden komt het einde van het schooljaar 2012-2013 in zicht. Nog slechts één luttel weekje te gaan en dan begint voor het noorden van het land de zomervakantie. Voor het zuiden is de vakantie al begonnen, het midden mag nog enkele weekjes wachten. Maar dat zij zo. Mijn vakantie kan binnenkort starten!

Niet dat ik weg ga of op een andere manier mij erg druk ga maken deze vakantie. Ik ga lekker rustig aan doen en even wat geld sparen in verband met een vakantie die ik later komend schooljaar ga houden. Ik wil op reis naar een plaats waar de winter net begonnen is en, wanneer ik er naar toe ga, de zomer heerlijk start. En dan is het in Nederland dus winter. De andere kant van de wereld.

Ook weet ik dat ik na de zomervakantie al direct door kan gaan. Dat is erg fijn nieuws, gezien het feit dat ik meestal de eerste weken na de zomervakantie lui op mijn achterste zit te nietsen, hopend dat er snel iets voor mij komt. Dit jaar is het anders.

In Drachten ben ik vier dagen in de week al aan het werk. En dat gaat in ieder geval door tot aan de maand december, mogelijk zelfs iets langer. Drie dagen in de week ben ik de meester van een groep vier en de vierde dag ben ik de meester van groep vijf. Dat laat voor mij dus één enkel dagje in de week over waarop ik nog op zoek ben naar iets anders, maar dat zal ter zijner tijd wel komen, of het moet gewoon weer invalwerk zijn.

Ik heb daar nu dan ook al zin in. Natuurlijk - eerst komt een vakantie waarin ik lekker mag uitrusten. Maar daarna kan ik wel weer lekker aan de slag. En een groep vier, alhoewel ik vaker hogere groepen doe, is wel erg leuk om te doen! Leermomenten zat! En genoeg tijd om te genieten dus! Veel van de leerlingen van mijn komende groep heb ik ook al gezien tijdens de schoolreis. (--> link)

De komende week mag ik ook naar Drachten gaan. Maandag geef ik les aan groep zes, dinsdag heb ik een overleg met mijn duocollega voor volgend jaar en later die dag crash ik enkele musicals, waaronder degene in Leek. Over die school heb ik al eerder geschreven (--> link)

Ach. Een heerlijk laatst weekje ga ik tegemoet. Jij ook?

Fijne week!

Bron: Schoolbordportaal.nl

50 Books - Vraag 25

We zijn op de helft van de uitdaging van Petepel. Vraag 25 alweer uit de reeks.

Welk boek heeft voor jou een bijzondere betekenis gekregen?

Dat kan in mijn geval maar één enkel boek zijn. Dat heeft helemaal niets te maken met van wie ik het boek gekregen heb - hetgeen van niemand was, ik las het in de bibliotheek - of de plek waar ik het las, nee, het is enkel het verhaal wat het zo bijzonder maakt.

Ik geloof dat ik negen jaar was toen ik voor het eerst van dit verhaal leerde en heb diezelfde avond nog in de bibliotheek gevraagd naar het boek. De vriendelijke bibliothecaresse liep met me mee naar het boek en legde het in mijn handen. In de bibliotheek was een klein leeshoekje waar ik ging zitten en de eerste bladzijdes las.

Ook de tweede, derde en vierde bladzijden volgden al snel. Zelfs hoofdstuk drie en vier. Tot sluitingstijd van de bibliotheek heb ik daar gezeten, intens genietend van het bijzondere verhaal van een meisje dat haar ongelofelijke avontuur beleefd. De bibliothecaresse vroeg of ik het boek mee wilde, mijn antwoord stond al vast: 'Graag, mevrouw.'

Die avond las ik tot diep in de nacht. Het boek was uit. Het wonderlijke verhaal was op zijn eind. Die ochtend er op, zaterdag, begon ik zelf te schrijven. Het was niet bijzonder, geen groots verhaal, maar ik dacht dat het een gedichtje was. Ik heb deze vast wel ergens bewaard, maar waar...?

Sindsdien schrijf ik regelmatig wel wat. Over wat mij overkomt, verzonnen avonturen, gedichtjes... En dat allemaal door het bijzondere verhaal over een bijzonder meisje. En een konijn. Een kat. Een haas. Wat speelkaarten...

Lewis Caroll is een held. Alice in Wonderland is één van de meest bijzondere boeken ooit.

50 Books - Vraag 24

Vraag nummer 24 van de uitdaging waarvoor Petepel ons uitgenodigd heeft. We vliegen door de vragen heen en elke zondag is er weer een nieuwe vraag. Deze week is de volgende vraag aan de beurt en daaronder staat - vanzelfsprekend - mijn antwoord. Eerdere bijdragen zijn terug te vinden op mijn blog.

Welk boek mag volgens jou niet ontbreken op de #50books zomerleeslijst 2013?

Dat is een wat moeilijke vraag. Normaal gesproken lees ik in mijn vakanties veel en laat ik regelmatig boeken ergens achter. Als ik op reis ga, neem ik eigenlijk altijd een boek mee van de schrijfster Kathy Reichs, maar dat is gewoon heerlijk spannend leesvoer. Zelfs zo leuk dat ik, toen ik in Baltimore was, nog een boek van haar kocht, om er later achter te komen dat dit eenzelfde boek was als ik al had, enkel met een andere titel. Was dat even balen.

Maar dit jaar... Ik ga waarschijnlijk niet weg deze zomer. Ik blijf lekker thuis om te sparen, mijn plannen voor 2014 zijn namelijk wat groter dat normaal. Dan wil ik afreizen naar Nieuw Zeeland om daar een maand rond te trekken. Dat betekent dus ook dat er geen boekenfestijn zal komen deze zomervakantie. 

Toch is er één boek dat ik wel graag wil lezen in de zomer. Ik zie het boek al tijden liggen in de etalages van de winkels hier en blijf steeds hopen dat de prijs ervan gaat zakken naar onder de 20 euro. Dat is het nieuwe boek van Dan Brown.

Sinds ik de Da Vinci-code gelezen heb ben ik min of meer 'hooked' op zijn boeken. Niet zodanig dat ik het boek direct wilde hebben toen het uitkwam (mijn stapel 'te lezen-boeken' is al groot genoeg) Maar wel dat ik hem het liefst nog dit jaar lees. 

Dat boek zal dus op mijn lijst komen te staan. Of heb jij ook een boek wat op mijn leeslijst moet staan. Of heb je het boek en wil je deze wel uitlenen? Dat zou even mooi zijn! Laat het horen!

De Pretpark Avonturen

Zoals jullie weten ben ik nu al enkele weken een paar dagen in de week werkzaam op een school in Drachten. Of, in het geval dat jullie het nog niet wisten, nu weten jullie dat zeker. Elke donderdag tot de zomervakantie sta ik voor een leuke en gezellige groep zes en de vrijdag mag ik lesgeven aan een evenzo leuke en gezellige groep zeven. Fijn om te doen en daarnaast ook nog eens een gaaf team, leuke ouders en mooie school - alhoewel het plein wat aan de kleine kant is...

Afgelopen vrijdag was er echter een bijzondere dag: op mijn werkdag was het schoolreisje. De groepen drie tot en met zeven, zo'n 200 leerlingen, gingen in drie bussen naar Avonturenpark Hellendoorn. Spannend joh!
Bijna alle meesters en juffen gingen mee - mijn incluis - en samen waren we al gauw aan het zingen in de bus. Alhoewel we op meer dan vijftig kilometer van de plaats van bestemming waren, klonk het lied "we zijn er bijna" al lekker op tijd. De sfeer zat er goed in!

Eenmaal in het park kon de pret bijna beginnen. Bijna. Eerst zochten we een plekje om alle jassen en tassen neer te leggen, hetgeen snel gevonden was en de pret niet langer kon stoppen. Kinderen renden alle kanten op. Achtbanen, waterattracties, glijbanen en schommelende boten of schommels... iedereen was los!

Ook de meesters en juffen deden gewoon mee. "Meester, gaat u met mij mee in de achtbaan?" Een meisje kijkt je vragend aan. Voor mij persoonlijk is het heel simpel: geen achtbaan te gek. Natuurlijk ga ik mee! "Wilt u daarna ook met mij in de achtbaan dan?" Alsof het hek van de dam is komen er steeds meer kinderen vragen of ik met hen mee wil.

De Tornado

Uiteindelijk ben ik een vijftien keren in deze achtbaan geweest en nog enkele andere keren in een tweede achtbaan. Maar niet alleen in achtbanen ga ik mee. Een paar kinderen uit groep vijf kwamen naar me toe - let wel, ik geef dus geen les aan deze kinderen, maar dat weerhoudt hen (en mij) niet - en vragen of ik meega in een soortement van reuzenrad met draaiende die uiteindelijk over de kop gaan.
Natuurlijk ga ik mee! De blik in de ogen van deze leerlingen zegt boekdelen.

Nadat we om twaalf uur een patatje hebben gehad en we nog heerlijk verder zijn gaan spelen, was het al gauw drie uur. Verzamelen, weer terug in de bus - verhalen uitwisselend over wat nu de leukste attractie was - en vanzelfsprekend weer verder zingend... Rond vijven waren we weer terug in Drachten. Een heerlijke dag. Een gedenkwaardige dag. En dan heb ik nog niet eens de helft beschreven.

Toen ik op de basisschool zat gingen we eens naar Slagharen. Ook daar is een achtbaan. De eerste keer dat ik daarin zat, volgens mij zelfs de eerste keer dat ik ooit in een achtbaan over de kop ben gegaan, zat een meester naast me in het karretje. Dat vergeet ik niet weer.

Zouden deze leerlingen deze dag ook zo herinneren als ik die ene dag in groep zes?

50 Books - Vraag 23

Al 23 weken lang is er elke week een vraag verschenen uit de gedachten van Petepel. Hij trakteert ons met vragen over boeken en lezen en deze week is de 23e vraag al weer aan de beurt. Ook jij kan gewoon meedoen met de uitdaging. Je hoeft niet eens alle vragen te beantwoorden, je kan ook gewoon enkel de vragen kiezen die je leuk vindt. Alles kan, geen verplichtingen... Doe je mee?

Vraag 23
Kunnen computers fictie schrijven?

Computers die fictie schrijven. Non-fictie kom je regelmatig tegen. Artikelen die online verschijnen, vooral op nieuwssites, zijn met regelmaat computer gegenereerde stukjes. Dat doet niets af van de vraag of ze ook fictie kunnen schrijven.
Aan de ene kant kan je hopen dat ooit computers zo ver zijn dat ze de menselijke psyche kunnen vangen in woorden en zinnen, zoals een goed boek ook mensen mooi beschrijven kan. Dan zouden werken van de grote schrijvers ook zomaar ineens 'nagemaakt' kunnen worden.
Gelukkig denk ik dat aan de andere kant het niet mogelijk is. Een computer heeft geen fantasie, denkt alleen maar in vastgestelde logische stappen en maakt daarvoor geen uitzondering. Je kan zelfs het verschil online wel vinden in gegenereerde en geschreven artikelen.

Fictie? Nee dus. Non Fictie? Dat doen ze al.

50 Books - Vraag 22

De tweeëntwintigste vraag van de uitdaging waar Petepel ons voor uitnodigt. Lees de eerdere bijdragen hier.

In hoeverre heb je moeite met boeken waarin iemand vertelt over zijn eerder gepleegde overtredingen?

Ik lees eigenlijk weinig autobiografische boeken. Geen verhalen over hoe de persoon dat heeft gedaan en daar al dan niet spijt over heeft. Geen boeken waarop de vraag zou kunnen slaan. Ik ben een echte non-fictie lezer.
Ik heb echter wel eens een boek over het leven van een Mossad-agente gelezen. Ik weet niet of dat allemaal de realiteit was, of het haar belevingen waren. Het was een boek over de represailles van wat er tijdens de Olympische Spelen in München gebeurd was. En bij dat boek stond ik niet stil over wat er gebeurde, ik werd ademloos in de wraak meegezogen. Zelfs zoveel dat ik zelfs min of meer kan zeggen dat ik achter de counteracties sta. Niet dat ik het zelf zou doen...

Om terug te komen op de vraag: Weinig moeite dus. Maar wat niet is zou nog best eens kunnen komen.

Fijn hè, die koetjes en kalfjes?

Voor sommige mensen is het aanknopen van een gesprek een eitje. Ze doen het zonder probleem en hebben altijd en overal mensen met wie ze spreken en vinden zo ook overal gezelligheid. Ook aan de andere kant van die lijn staan mensen: personen die het juist erg moeilijk vinden om een gesprek aan te knopen met een wildvreemde.

Ik zat zelf altijd in die laatste categorie. Toch ben ik nu al enkele jaren naar de middenmoot aan het huppelen. Dat is zelf ook wel wat fijner. Op een station of in de trein waar je niemand kent en toch even een praatje wil maken... Er zijn mensen genoeg die het geen probleem vinden om te praten en dan heb je ook nog de mensen die hun hele levensverhaal dan willen afsteken. Geen probleem, dan luister ik gewoon.
Dat laatste kun je ook gewoon afsluiten: lang leve de muziekspelers.

Het makkelijkste om een gesprek te beginnen is simpelweg iets te zeggen over iets wat jullie beide raakt: het weer. En als je daar eenmaal mee begint...

Afgelopen lente was de koudste in 40 jaar! De gemiddelde temperatuur lag zo'n 3 graden onder de normale warmte. Wel heeft het wat minder geregend, maar de zon scheen daarentegen ook minder. Veel grijze dagen dus. En wat de ene ziet als warm, is voor de ander juist weer niet warm genoeg. En een verfrissend regenbuitje is, als je er doorheen moet zonder jas, een minder prettig moment. (<-- netjes geformuleerd, nietwaar?)

Al met al is het weer iets waar we ons over kunnen verbazen. Dit weekend is er in de Pyreneeën een skistation geopend omdat er daar een pak sneeuw gevallen is. En in het land van de Sami, in het noorden van Noorwegen, Finland en Zweden, liggen de mensen op handdoeken bij het water. Een wereld van verschil!

Ze hebben het er over dat de wereld opwarmt, maar dat doet het dan wel op een rare manier. Het ijs op de zuidpool is afgelopen winter flink gegroeid, aldus een onderzoek en dat terwijl in onze winter het op het zuidelijk halfrond zomer is...

Overstromingen, orkanen, windhozen, aardverschuivingen... Afgelopen lente is alles in het nieuws geweest. Doe mij maar een 'gewone' lente: lekker weer, soms een buitje, geen nieuws over natuurrampen...

Op naar de zomer!

50 Books - Vraag 21

Vraag 21 al weer uit de serie die Petepel aan het begin van het jaar gestart is. Alle vragen gaan over boeken en ook voor de eenentwintigste is geen uitzondering gemaakt:

Van welk boek heb je spijt dat je het ooit kocht?

Alhoewel de afgelopen maanden wel wat minder boeken gekocht worden - dat heeft vooral te maken met een trip die ik wil gaan maken - heb ik een enorme hoeveelheid boeken bij elkaar gespaard. De meeste boeken daarvan heb ik gelezen en sommige zelfs herlezen. Er staan echter een paar in de kast die er staan omdat... tja, omdat ze ruimte innemen.

Enkele van die boeken waren wel bedoelde cadeaus. Mijn opa is bijvoorbeeld zo'n koper: hij weet dat ik veel boeken lees dus hij stapt een willekeurige winkel in, pakt een boek en koopt deze voor mijn verjaardag. Allemaal leuk en aardig, maar die boeken (afgelopen jaar zelfs een zoetsappig romannetje in het Duits) hebben niet direct mijn aandacht.

Maar daar ging de vraag niet over. De vraag was of ik zelf wel eens spijt heb van een aankoop. En ja, ook dat is soms het geval. Soms krijg ik een tip over een boek waarvan wordt gezegd: 'Martijn, dat boek moet je echt eens lezen. Echt een boek voor jou.'

Meestal kijk ik in de winkel of online dan nog wel even naar het boek en als de flaptekst me aanspreekt dan schaf ik deze - door het aanraden van een vriend(in) - ook aan. Laatst kreeg ik een tip over een boek over de Noorse mythologie. Normaal gesproken een aanrader en de flaptekst liet me ook denken dat ze de (grootste) mythes op een rij hadden gezet. Niet dus. Het was een soortement van essay over de flauwekul van de Noorse mythes.

Het boek staat nog in mijn kast. Toch staat het wel op de lijst van genomineerden om ook als eersten er weer uit te vliegen. En dat is niet het enige boek...