Met een wit velletje papier ben ik begonnen. Ik vouwde het enkele malen en zo verscheen jij. Ik tekende en jij liet alles verschijnen. Ik scheurde je in een miljoen stukjes en zo verscheen je weer. Ik maakte je tot een prop en nog kon jij alles. Samen zijn we al op duizenden plekken geweest.
Op de wind van mijn gedachten zweef ik op jouw vleugels mee. Mijn fantasie zijn de golven waarover we dreven. Zeeën hebben we overgestoken, bergen zijn we overgevlogen. Lege wegen hebben we vol gemaakt en we hebben talloze nieuwe mensen leren kennen. Jij brengt orde in de mozaïek van mijn gedachten, jij kan de dingen regelen die ik nooit zou kunnen.
---
Vroeger kon ik alles met een papiertje. Ik had geen computer, een gameconsole of duur elektronisch speelgoed. Met mijn fantasie en een papier kon ik overal komen. Je eigen fantasie stuurt je op weg.
Toch merk ik dat de kinderen van nu een veel kleinere fantasie hebben als dat ik had. Alles is aan regels gebonden, alles moet op de juiste manier.
Dat merk ik direct al op de scholen waar ik les mag geven. Rekenen moet op de juiste manier, alle andere manieren worden met een rode pen afgestraft. Creatief rekenen kan niet meer.
Taalopdrachten zijn enkel en alleen nog maar invuloefeningen geworden waarbij elk kind het juiste woord mag invullen. De juf beloond elk goede antwoord met een krul, en bij alle fouten worden vraagtekens gezet. ‘Snapte … het wel?’
Als een antwoord erg ‘fout’ is hoor je erover in de lerarenkamers. Roddel en achterklap aan de orde van de dag in het huidige onderwijs. ‘Moet je lezen wat … heeft geschreven!’
Langzamerhand worden we allemaal omgetoverd tot robots van de huidige beschaving. Er is slechts één weg naar Rome, en alle andere steden en wegen zien we over het hoofd. De appel valt niet meer ver van de boom, nee, het net legt ze naast de stam.
Eigen fantasie is overbodig geworden. Stilzitten en nadenken is er niet meer bij. Zat ik vroeger op school nog regelmatig te nietsen, nu komt de leerkracht al naar je toe als je eventjes niets doet. ‘Ben je klaar? Heb je je extra werk al gedaan?’ Stilzitten is er niet meer bij. Iedereen schijnt te denken dat stilstaan achteruitgang betekent. Je moet jezelf blijven ontwikkelen, je moet blijven leren, in beweging blijven.
Langzamerhand merk ik dat ik zelfs de trend begin te volgen. Fantasie mag, maar nu even niet. Tenminste, zo lijkt het in mijn lessen ook te gaan. Ik moet het rooster volgen, en die laat fantaseren niet toe. Niet samen bedenken wat er allemaal wel en niet kan…
---
Eén enkel wit papiertje kan alles worden. Het kan het begin zijn van een verhaal, de start van een avontuur of een supersnel vliegtuig dat je overal ter wereld kan brengen. Het kan je dromen laten uitkomen en je liefste wensen in vervulling laten gaan. Had ik maar weer een nieuw wit papier…
