Vanochtend vroeg stapten we met z'n allen de bus in, op naar de mooie plaats Boston, thuishaven van de Red Socks. Onze reisleider, Leo, komt zelf uit New York en is een Yankee fan. (Mocht je het niet snappen, de New York Yankees en de Boston Red Socks zijn twee sportteams) Hij vertelde ons dat toen er, jaren geleden, in NYC een nieuw stadion gebouwd werd, 's nachts enkele Red Socks kwamen en een shirt van de Red Soxks in de fundering hebben laten zakken. Toen de mensen uit New York hier achter kwamen, hebben ze dat deel van de fundering weer weggehaald, het shirtje weggegooid en de fundering opnieuw gelegd. Zo diep zit de 'haat' tussen beide teams.
Hoe dan ook, toen we in Boston aankwamen - wat trouwens veel sneller ging dan verwacht: 370km in ongeveer vier uur - kwamen we langs het stadion van de Red Socks. Een groot stadion waar ongeveer vijfendertig duizend mensen in kunnen. Een aardige hoeveelheid dus.
Daarna hebben we in een mooi park gegeten. Ik nam verse vis die diezelfde ochtend nog gevangen was. Verser kan haast niet! Rondom dat park zijn meerdere winkels die allemaal verschillend zijn. In mijn opinie is Boston ook een leukere stad dan New York. Het is. Eer relaxed, geen stress en zeker niet de drukte die daar wel was.
Voordat ik wegging naar Amerika had ik al verteld dat ik graag de freedom-trail wilde lopen. Nu kon ik niet het hele stuk lopen, maar enkele stukken heb ik wel kunnen lopen. Maar toen was de dag nog niet voorbij, nee zeker niet!
We reden rond vier uur door naar het nabijgelegen Cambridge. Daar reden we eerst langs de campus van de Massachusetts Institute of Technology, de M.I.T. Dat is, voor het geval dat je deze niet kent, één van de beste technische scholen ter wereld!
Daarna reden we nog een stukje verder en stapte we uit bij de universiteit van Harvard. Dat is ook al een hele prestigieuze school van de Ivy League. Wist je trouwens dat die scholen de naam Ivy League hebben omdat die scholen vroeger samen in één sportcompetitie - de Ivy League - zaten. Later hebben ze die naam aangehouden voor die universiteiten. Andere zijn o.a. Princeton en Columbia.
Daar kwamen we ook langs het beeld van de drie leugens. Daarvan had ik al eens gehoord en die ha dikmal eens gezien tijdens een film dus kon ik mijn kennis ook eens laten zien. Ik begon te vertellen dat het beeldndrie leugens bevatte. Het opschrift onder het beeld was de naam Harvard, Founder en een jaartal. Ik vertelde dat de drie leugens erg simpel waren: als eerste was het geen beeld van Harvard, want ze hadden geen idee hoe hij er uit zag en dus namen ze een student als voorbeeld. Ten tweede was Harvard niet de Founder, de stichter, maar hij betaalde er enkel voor. En ten derde was het jaartal fout.
Je had enkele gezichten moeten zien, ze keken allemaal in eens naar Leo om te controleren of het klopte. Hij knikte alleen en vertelde toen nog iets meer van het beeld.
Daarna reden we door naar het hotel waar we rond een uur of zes aan kwamen. Het is weer een Marriot, alleen dan nu meer een inn, een weghotel. Ik hoor dan ook vrachtwagens rijden en elk uur dendert er een trein voorbij. Hopen dat ik goed slaap...
We hebben in een nabijgelegen winkelcentrum gegeten en daarna nog een ijsje gehaald. Het softijs hier is bijna net zo lekker als thuis. Bijna...
Toen we weer terugliepen, zagen we buiten het hotel enkele andere reisgenoten zitten. We zijn er maar bij komen zitten. We raakten aan het praten en voornwe het wisten waren we twee uur verder! Snel ging iedereen naar de kamer, ik ook maar. Snel me even douchen en daarna dit stukje typen.
Het weer was vandaag overigens geweldig, veel beter dan gisteren. Toen ik vanochtend de chauffeur sprak, zei ook hij dat het weer wat we in New York hadden, die enorme regenbuien, niet normaal was. Extraordinary, zei hij zelfs, buitengewoon. Een wolkbreuk van tien uur...
Morgen gaan we naar Canada toe. Ik weet niet hoe het met wifi daar gesteld is, dus zeg ik enkel: tot de volgende keer!
En reageren mag natuurlijk, hoor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten