We zijn aan het einde gekomen van de vijftig vragen die Petepel ons voorgeschoteld heeft. 50 weken lang kregen we elke week een aan boeken gerelateerde vraag onder ogen waar wij het antwoord op mochten geven. Deze week de laatste vraag uit de #50Books-challenge. En hoe kan dat beter dan door te kijken of iemand het stokje wil overnemen?
Ik zelf zal echter dit stokje niet overnemen. Ik ben delen van volgend jaar weg en zal op die momenten ook geen tijd hebben om daarover door te gaan. Stoppen met bloggen doe ik weliswaar niet - mijn vakanties en andere zaken komen sowieso wel weer langs, maar nu heb ik eerst genoeg geblogd over boeken.
Maar dan nu, zonder enige aarzeling, de vijftigste en laatste vraag van de serie.
Welke vraag zou je zelf als eerste stellen mocht je het stokje van #50books overnemen?
In alle vragen die dit jaar zijn langsgekomen heb ik wel het één en ander gemist, maar ben ik vooral vragen tegen gekomen waar ik zelf nog niet aan gedacht had. En dat is natuurlijk het mooie van zo'n serie: vragen beantwoorden die je eigenlijk nooit zelf tegen zou komen.
Toch ben ik wel benieuwd welke genres de meesten van de lezers allemaal lezen. Wat hun favoriete genre is en waarom. Welke hoofdpersoon uit welk boek je het meeste doet denken aan jezelf. En welke je het liefst zelf zou willen zijn. Waarom je de boeken induikt, is dat voor ontspanning of om te ontsnappen aan de dagelijkse gang van zaken?
Genoeg vragen die mij te binnen schieten als het hierom gaat. Toch zal de eerste vraag direct een pakkende vraag moeten zijn, één die je direct goed aan het denken zet. Een vraag die alle lezers met elkaar kunnen uitwisselen, zodat er daar weer discussies uit kunnen ontstaan. En dan is het mooi als je direct een vraag hebt die de kern van de zaak te pakken neemt. Een eigen mening, zeker die over je favoriete boek. En dan heb je dus direct ook de startvraag:
Wat is jouw favoriete boek en - bovenal - waarom juist deze?
zondag 22 december 2013
zondag 15 december 2013
Het einde nadert...
Nee, deze titel heeft geen zware achterliggende betekenis. Het is simpel een statement wat ik mag maken, nu de laatste schoolweek van het kalenderjaar als enige nog voor me ligt.
Na de kerstvakantie ben ik weer een 'vrij' man. Dat wil zeggen: Het werk zit er in Drachten eerst voor mij op. Beide juffen voor wie ik een zwangerschapsverlof heb vervangen, zijn daarna al weer terug. En dat betekent dus tevens ook afscheid nemen.
Afscheid van 24 leerlingen in groep vier, waarmee ik de afgelopen tijd drie dagen in de week heb mogen opschieten. Ik heb tal van leuke dagen beleefd, met als hoogtepunt wel het uitje in het bos. Om daar, met zeventig kinderen tegelijkertijd samen de dag te beëindigen door gezamenlijk het 'Onze vader' te zingen doet wel wat met je.
Maar dat is natuurlijk lang nog niet alles. Samen hebben we ups (veel) en downs (weinig) meegemaakt, hebben we samen stilgestaan bij het overlijden van een schoolgenoot en hebben we de geboorte van de baby van juf meegemaakt.
Met mijn duocollega kon ik zeer goed opschieten en datzelfde geldt ook voor de collega's in groep 3/4 en 3. Het is jammer om dat zo achter te laten, maar daar kunnen we natuurlijk weinig aan doen: dat is het leven van een invaller...
Tegelijkertijd is het ook het afscheid van 23 - nee 22 - leerlingen uit groep 5. Afgelopen vrijdag nam de eerste zelf al afscheid: ze verhuist naar een andere stad. Maar ook met deze groep, waar ik alleen de vrijdagen geweest ben, zal ik gaan missen. Elke vrijdag weer het beginnen met het nieuws van de afgelopen weken, daarna de overhoringen om daarna vol snelheid de andere dingen te doen: rekenen, taal, spelling en technisch lezen... Elke vrijdagmiddag nog een natuurles en tekenen of - wanneer het uitkwam - een lekkere knutselmiddag... Wel fijn dat je op deze manier zoveel kan doen.
Ook deze duocollega was een fijne vent. Omdat ik afgelopen schooljaar ook al eerder met hem samengewerkt had, wisten we exact wat we van elkaar konden verwachten, hetgeen het werk voor ons beiden wel een stuk makkelijker maakte.
Tja, en na de vakantie zie ik wel weer wat er dan op mijn pad komt. Eerst in januari nog wat 'zakgeld' bij elkaar sprokkelen voor tijdens mijn vakantie in Nieuw Zeeland tijdens de maand februari. En daarna wederom maar weer zien wat de tijd brengt.
Eén mooi voordeel: Als ik het aantal dagen dat ik nu al dit schooljaar bij elkaar optel zit ik al op meer dan tweederde van twee jaar geleden. Dat brengt hoop! En nu nog vast werk...
Na de kerstvakantie ben ik weer een 'vrij' man. Dat wil zeggen: Het werk zit er in Drachten eerst voor mij op. Beide juffen voor wie ik een zwangerschapsverlof heb vervangen, zijn daarna al weer terug. En dat betekent dus tevens ook afscheid nemen.
Afscheid van 24 leerlingen in groep vier, waarmee ik de afgelopen tijd drie dagen in de week heb mogen opschieten. Ik heb tal van leuke dagen beleefd, met als hoogtepunt wel het uitje in het bos. Om daar, met zeventig kinderen tegelijkertijd samen de dag te beëindigen door gezamenlijk het 'Onze vader' te zingen doet wel wat met je.
Maar dat is natuurlijk lang nog niet alles. Samen hebben we ups (veel) en downs (weinig) meegemaakt, hebben we samen stilgestaan bij het overlijden van een schoolgenoot en hebben we de geboorte van de baby van juf meegemaakt.
Met mijn duocollega kon ik zeer goed opschieten en datzelfde geldt ook voor de collega's in groep 3/4 en 3. Het is jammer om dat zo achter te laten, maar daar kunnen we natuurlijk weinig aan doen: dat is het leven van een invaller...
Tegelijkertijd is het ook het afscheid van 23 - nee 22 - leerlingen uit groep 5. Afgelopen vrijdag nam de eerste zelf al afscheid: ze verhuist naar een andere stad. Maar ook met deze groep, waar ik alleen de vrijdagen geweest ben, zal ik gaan missen. Elke vrijdag weer het beginnen met het nieuws van de afgelopen weken, daarna de overhoringen om daarna vol snelheid de andere dingen te doen: rekenen, taal, spelling en technisch lezen... Elke vrijdagmiddag nog een natuurles en tekenen of - wanneer het uitkwam - een lekkere knutselmiddag... Wel fijn dat je op deze manier zoveel kan doen.
Ook deze duocollega was een fijne vent. Omdat ik afgelopen schooljaar ook al eerder met hem samengewerkt had, wisten we exact wat we van elkaar konden verwachten, hetgeen het werk voor ons beiden wel een stuk makkelijker maakte.
Tja, en na de vakantie zie ik wel weer wat er dan op mijn pad komt. Eerst in januari nog wat 'zakgeld' bij elkaar sprokkelen voor tijdens mijn vakantie in Nieuw Zeeland tijdens de maand februari. En daarna wederom maar weer zien wat de tijd brengt.
Eén mooi voordeel: Als ik het aantal dagen dat ik nu al dit schooljaar bij elkaar optel zit ik al op meer dan tweederde van twee jaar geleden. Dat brengt hoop! En nu nog vast werk...
50 Books - Vraag 49
Vandaag de een-na-laatste vraag van Petepel. Vraag 49, speciaal voor jullie.
Denk je ook dat boekbloggers een belangrijke(re) rol kunnen spelen in het promoten van een boek? En heb je daar nog tips voor?
Boekbloggers kunnen zeker een belangrijke rol spelen in het promoten van boeken. Zeker de personen die voor mij het volgen waard zijn laten soms wel eens een boektitel vallen waarna ik daadwerkelijk dit boek aanschaf. Zo gebeurde dat bij mij bij de 'Game of Thrones' serie, maar ook bij de boeken van 'de onsterfelijke Nicholas Flamel'.
Sowieso zal je aanraders van mensen die dezelfde smaak in boeken hebben als jijzelf eerder meenemen dan de boeken die een boekhandel 'zomaar' aanraadt. En waarom zouden uitgevers deze bloggers dan ook niet belonen? Dat lijkt me niet meer dan eerlijk.
Toch weet ik dat de meeste bloggers de beloning niet geheel belangrijk vinden. Een compliment is vaak al op zijn plek en bij dezen wil ik dan ook iedereen bedanken die mij de afgelopen weken een boektitel heeft gegeven waar ik de komende weken mee bezig kan zijn...
Denk je ook dat boekbloggers een belangrijke(re) rol kunnen spelen in het promoten van een boek? En heb je daar nog tips voor?
Boekbloggers kunnen zeker een belangrijke rol spelen in het promoten van boeken. Zeker de personen die voor mij het volgen waard zijn laten soms wel eens een boektitel vallen waarna ik daadwerkelijk dit boek aanschaf. Zo gebeurde dat bij mij bij de 'Game of Thrones' serie, maar ook bij de boeken van 'de onsterfelijke Nicholas Flamel'.
Sowieso zal je aanraders van mensen die dezelfde smaak in boeken hebben als jijzelf eerder meenemen dan de boeken die een boekhandel 'zomaar' aanraadt. En waarom zouden uitgevers deze bloggers dan ook niet belonen? Dat lijkt me niet meer dan eerlijk.
Toch weet ik dat de meeste bloggers de beloning niet geheel belangrijk vinden. Een compliment is vaak al op zijn plek en bij dezen wil ik dan ook iedereen bedanken die mij de afgelopen weken een boektitel heeft gegeven waar ik de komende weken mee bezig kan zijn...
zondag 8 december 2013
50 Books - Vraag 48
Nu het jaar op haar einde raakt, de dagen donkerder worden en het weer kouder wordt, naderen we ook meer en meer de laatste vraag van de #50-Books Challenge, de uitdaging van Petepel. Dit hele jaar kwamen er al 47 vragen langs op zijn site - mijn antwoorden staan overigens hier - en nu dus al vraag nummer 48. We vliegen er daadwerkelijk doorheen.
Hebben jullie nog boeken ergens opgeborgen in dozen? Zo ja, waarom?
Twee weken geleden ben ik met een doos in de handen naar mijn boekenkast gelopen. Ondertussen lagen er al een kleine veertig bovenop de andere boeken, iets waarvan ik eerder altijd gezegd had dat ik dit niet wilde. Ik wilde ze netjes hebben staan en dat was dat. Maar dan komt het moment dat de kast vol is en je een nieuw boek hebt. Waar laat je die dan?
Deze doos, ondertussen neergezet op de grond, heb ik gevuld met boeken die in mijn mening wel weer weg konden. Boeken waarvan je min of meer weet dat je deze niet meer in zult kijken en die dus zeker zullen verstoffen op je eigen planken. Eén voor één kwamen boeken terecht op verschillende stapels: de 'zeker weten dat ik deze boeken niet weg doe'-stapel, maar er kwam ook al een aardige hoop te liggen op de 'deze mogen eigenlijk toch wel weg'-stapel.
Toen eenmaal alles weer netjes in de kast gepakt was had ik een doos vol boeken. Daar zat van alles tussen. Sommigen heb ik weggegeven, sommigen heb ik geruild tegen iets anders en enkelen staan nu nog te wachten totdat ik een tripje maak naar de kringloop winkel. Die zullen hopelijk daar een leuk nieuw plekje vinden.
Maar dat zijn nog niet alle boeken. Ik heb, zoals Petepel ook al schreef, zelf ook nog wel meer boeken liggen op diverse plaatsen. Schoolboeken, kinderboeken van vroeger die ik toentertijd niet meer in de kast kon doen...
Eigenlijk allemaal kleine pareltjes. Deze hebben voor mij wel een waarde en dat is de reden dat ik ze nog niet weg heb gedaan. En mocht ik binnenkort verhuizen weet ik ook niet of deze weggaan. Misschien komen ze in een nieuwe (extra) boekenkast, maar voor hetzelfde geld kunnen ze ook dan alsnog weggaan... Daar moet ik dan maar eens over nadenken. Nu niet. Nu heb ik al een lijst met boeken weggedaan...
Hebben jullie nog boeken ergens opgeborgen in dozen? Zo ja, waarom?
Twee weken geleden ben ik met een doos in de handen naar mijn boekenkast gelopen. Ondertussen lagen er al een kleine veertig bovenop de andere boeken, iets waarvan ik eerder altijd gezegd had dat ik dit niet wilde. Ik wilde ze netjes hebben staan en dat was dat. Maar dan komt het moment dat de kast vol is en je een nieuw boek hebt. Waar laat je die dan?
Deze doos, ondertussen neergezet op de grond, heb ik gevuld met boeken die in mijn mening wel weer weg konden. Boeken waarvan je min of meer weet dat je deze niet meer in zult kijken en die dus zeker zullen verstoffen op je eigen planken. Eén voor één kwamen boeken terecht op verschillende stapels: de 'zeker weten dat ik deze boeken niet weg doe'-stapel, maar er kwam ook al een aardige hoop te liggen op de 'deze mogen eigenlijk toch wel weg'-stapel.
Toen eenmaal alles weer netjes in de kast gepakt was had ik een doos vol boeken. Daar zat van alles tussen. Sommigen heb ik weggegeven, sommigen heb ik geruild tegen iets anders en enkelen staan nu nog te wachten totdat ik een tripje maak naar de kringloop winkel. Die zullen hopelijk daar een leuk nieuw plekje vinden.
Maar dat zijn nog niet alle boeken. Ik heb, zoals Petepel ook al schreef, zelf ook nog wel meer boeken liggen op diverse plaatsen. Schoolboeken, kinderboeken van vroeger die ik toentertijd niet meer in de kast kon doen...
Eigenlijk allemaal kleine pareltjes. Deze hebben voor mij wel een waarde en dat is de reden dat ik ze nog niet weg heb gedaan. En mocht ik binnenkort verhuizen weet ik ook niet of deze weggaan. Misschien komen ze in een nieuwe (extra) boekenkast, maar voor hetzelfde geld kunnen ze ook dan alsnog weggaan... Daar moet ik dan maar eens over nadenken. Nu niet. Nu heb ik al een lijst met boeken weggedaan...
zondag 1 december 2013
50 Books - Vraag 47
Zondag blogdag. En daarom deze 47e vraag van Petepel. En laten we er direct maar mee beginnen...
Welke boek(en) uit de NRC lijst heb je nog niet gelezen maar ga je zeker binnenkort alsnog lezen (oftewel: waarom maken we onszelf gek met een almaar groeiende lijst van ‘nog te lezen’ boeken)?
Ik heb de lijst doorgekeken. Ik ben geschrokken. Ik ben verbaasd. Ik dacht wel wat te lezen...
Kortom: ik heb geen enkel boek gelezen van de vijftig boeken die op de lijst van het NRC staan. Eentje staat bij mij op een shortlist van boeken die ik eigenlijk nog wil gaan aanschaffen, maar van de meeste anderen heb ik zelfs nog nooit gehoord.
En dat terwijl ik echt wel boeken lees. Alleen waarschijnlijk in een iets ander genre dan de meeste anderen. Althans, in een ander genre dan deze lijst van het NRC. Dat is dan wel weer erg logisch.
Ik merk inderdaad wel op dat ik mezelf gek maak met een 'nog te lezen boeken'-lijst. En dat dit lijstje steeds langer wordt is ook al bekend. Toch probeer ik nu het al iets anders aan te pakken: ik heb er een tweede lijstje bij gemaakt! Niet dat dit helpt, maar het damt me wel enigszins in. Dit is mijn shortlist: boeken waarvan ik eigenlijk weet dat niemand in mijn omgeving deze zal aanschaffen dus welke ik zelf moet aanschaffen wil ik ze echt willen lezen.
Op deze shortlist staat het boek 'The fault in our stars' van John Green. Dat boek staat ook in het lijstje van het NRC. Het enige boek dat ik dan in ieder geval wil lezen. De anderen mogen best, maar hoeven van mij niet zo nodig. Als ik die eens van iemand kan lenen... Dat is ook goed. Datzelfde geldt bijvoorbeeld nog steeds voor het nieuwste boek van Dan Brown. Als iemand me die nu eens wil uitlenen... :)
Lijstjes maken doe ik sowieso wel. Anders wordt ik gillend gek. En dat hoeft van mij dan ook weer niet. Of wacht: ik maak een lijstje voor wat ik moet doen als ik gillend gek word!
Welke boek(en) uit de NRC lijst heb je nog niet gelezen maar ga je zeker binnenkort alsnog lezen (oftewel: waarom maken we onszelf gek met een almaar groeiende lijst van ‘nog te lezen’ boeken)?
Ik heb de lijst doorgekeken. Ik ben geschrokken. Ik ben verbaasd. Ik dacht wel wat te lezen...
Kortom: ik heb geen enkel boek gelezen van de vijftig boeken die op de lijst van het NRC staan. Eentje staat bij mij op een shortlist van boeken die ik eigenlijk nog wil gaan aanschaffen, maar van de meeste anderen heb ik zelfs nog nooit gehoord.
En dat terwijl ik echt wel boeken lees. Alleen waarschijnlijk in een iets ander genre dan de meeste anderen. Althans, in een ander genre dan deze lijst van het NRC. Dat is dan wel weer erg logisch.
Ik merk inderdaad wel op dat ik mezelf gek maak met een 'nog te lezen boeken'-lijst. En dat dit lijstje steeds langer wordt is ook al bekend. Toch probeer ik nu het al iets anders aan te pakken: ik heb er een tweede lijstje bij gemaakt! Niet dat dit helpt, maar het damt me wel enigszins in. Dit is mijn shortlist: boeken waarvan ik eigenlijk weet dat niemand in mijn omgeving deze zal aanschaffen dus welke ik zelf moet aanschaffen wil ik ze echt willen lezen.
Op deze shortlist staat het boek 'The fault in our stars' van John Green. Dat boek staat ook in het lijstje van het NRC. Het enige boek dat ik dan in ieder geval wil lezen. De anderen mogen best, maar hoeven van mij niet zo nodig. Als ik die eens van iemand kan lenen... Dat is ook goed. Datzelfde geldt bijvoorbeeld nog steeds voor het nieuwste boek van Dan Brown. Als iemand me die nu eens wil uitlenen... :)
Lijstjes maken doe ik sowieso wel. Anders wordt ik gillend gek. En dat hoeft van mij dan ook weer niet. Of wacht: ik maak een lijstje voor wat ik moet doen als ik gillend gek word!
't Heerlijk avondje komt er al weer aan...
Elk jaar weer rond deze tijd,
Heb ik weer last van een interne strijd.
Vier ik dit jaar wel of geen Sinterklaas?
Soms wil ik het graag en soms is het 'nee',
Andere jaren doe ik gewoon mee,
Maar dit jaar komt de Pieterbaas!
Niet alleen komen ze langs in de klas,
En vind je ze op bijna elke winkeltas,
Dit jaar komen ze ook bij mij thuis!
Op school is het logisch dat hij er is
Want anders sla je als school de plank mis,
Maar - zoals gezegd - dit jaar ook in huis.
Het cadeau heb ik al gezien,
Het krijgt van mij ook een dikke tien!
Geef mij muziek en ik ben al klaar.
Alhoewel... dit is niet direct muziek,
Athans... Het klinkt vast wel 'ziek'.
Leren muziek maken op een gitaar...
Elke dag een beetje meer leren,
Oefenen kan me niet deren,
Het resultaat mag er vast zijn.
Bekende muziek van ondermeer Queen,
Green Day en Eric Clapton heb ik gezien...
Die elektrische gitaar, that's mine!
En nu oefenen en leren, Martijn!
Je vingers doen straks vast pijn.
Sint en Piet groeten je nu.
zondag 24 november 2013
50 Books - Vraag 46
De dagen worden korter, de tijd gaat voorbij. Waren we veertig weken geleden aan het begin van een jaar, zijn we nu alweer bijna aan het einde. En met al deze nieuwe weken komt er ook steeds weer een nieuwe vraag van Petepel. Deze week de zesenveertigste vraag en die luidt als volgt:
Welke liefdesgeschiedenis(sen) heb je ooit gelezen die je iedereen zou willen aanraden ook te lezen?
Als ik één boek mag noemen die bij deze vraag zeer goed past is het wel het verhaal wat J.R.R. Tolkien heeft geschreven. Het heet 'De kinderen van Húrin' en is in mijn ogen misschien wel het mooiste verhaal wat er is. Ik zal verder geen woorden geven over dit boek, daar mag je helemaal zelf achterkomen.
Andere verhalen en boeken met een bijzondere liefdesgeschiedenis zijn er zat. Een half jaar geleden las ik het boek 'The Host' (Zielen) van Stephenie Meyer dat ook bijzonder is. Een 'geïnfecteerde aliën' die verliefd wordt op een jongen, maar tegelijkertijd is het lichaam zelf ook al verliefd, op een ander dan welteverstaan. Een bijzonder verhaal, maar tegelijkertijd wel lichtelijk apart te noemen.
Het laatste voorbeeld wat ik wil geven is het verhaal dat in de Griekse mythologie tevens ook de kleur van de moerbei verklaart. Het verhaal van Pyramus en Thisbe is het verhaal dat je gelezen moet hebben. Echt waar. En hier kan je deze vinden: LINK
Welke liefdesgeschiedenis(sen) heb je ooit gelezen die je iedereen zou willen aanraden ook te lezen?
Als ik één boek mag noemen die bij deze vraag zeer goed past is het wel het verhaal wat J.R.R. Tolkien heeft geschreven. Het heet 'De kinderen van Húrin' en is in mijn ogen misschien wel het mooiste verhaal wat er is. Ik zal verder geen woorden geven over dit boek, daar mag je helemaal zelf achterkomen.
Andere verhalen en boeken met een bijzondere liefdesgeschiedenis zijn er zat. Een half jaar geleden las ik het boek 'The Host' (Zielen) van Stephenie Meyer dat ook bijzonder is. Een 'geïnfecteerde aliën' die verliefd wordt op een jongen, maar tegelijkertijd is het lichaam zelf ook al verliefd, op een ander dan welteverstaan. Een bijzonder verhaal, maar tegelijkertijd wel lichtelijk apart te noemen.
Het laatste voorbeeld wat ik wil geven is het verhaal dat in de Griekse mythologie tevens ook de kleur van de moerbei verklaart. Het verhaal van Pyramus en Thisbe is het verhaal dat je gelezen moet hebben. Echt waar. En hier kan je deze vinden: LINK
zondag 17 november 2013
De donkere dagen staan voor de deur
Zoals elk jaar weer voorbij gaat, van nieuwjaarsdag naar de zomervakantie in de richting van kerst, is ook dit jaar al een eind gevorderd. Meestal ben ik in de laatste weken van het jaar extra veel bezig met ofwel lezen, danwel schrijven. Zo verslond ik afgelopen jaar negen boeken in een tijdspanne van vier week en het jaar daarvoor hield ik een dagelijkse blog bij.
Dit jaar hoop ik weer eens te gaan schrijven. Geen blogs ditmaal, maar gewoon eens een deel van een verhaal. Verhaallijnen lopen volop door mijn hoofd, evenals genres en het publiek voor wie ik schrijven kan. Zo kan ik kinderverhalen gaan schrijven, maar ook compleet iets anders.
Toen ik in India, Canada en al die andere landen was heb ik veel inspiratie opgedaan voor verhalen. Sommige stukken heb ik al ergens op papier staan terwijl sommigen ook nog geheel in mijn hoofd bestaan. Ik hoef ze enkel even over het papier te gieten. Het enige nadeel daarbij is dat het soms nogal lang duurt. En met mijn aandachtsspanne die niet altijd even lang is... Je snapt 'm vast wel.
Hoe gaaf zou het zijn als er een programma of een app was die je gedachten op papier zet? Dat je er eigenlijk niets voor hoeft te doen? Zeg meelezende ontwikkelaars, kunnen jullie daar niet even bij helpen? ;)
Nee, dat zal natuurlijk toekomstmuziek zijn. Maar toch, misschien dat de komende weken wel weer enkele verhalen, klein of groot, langs zullen komen.
We zullen zien...
Dit jaar hoop ik weer eens te gaan schrijven. Geen blogs ditmaal, maar gewoon eens een deel van een verhaal. Verhaallijnen lopen volop door mijn hoofd, evenals genres en het publiek voor wie ik schrijven kan. Zo kan ik kinderverhalen gaan schrijven, maar ook compleet iets anders.
Toen ik in India, Canada en al die andere landen was heb ik veel inspiratie opgedaan voor verhalen. Sommige stukken heb ik al ergens op papier staan terwijl sommigen ook nog geheel in mijn hoofd bestaan. Ik hoef ze enkel even over het papier te gieten. Het enige nadeel daarbij is dat het soms nogal lang duurt. En met mijn aandachtsspanne die niet altijd even lang is... Je snapt 'm vast wel.
Hoe gaaf zou het zijn als er een programma of een app was die je gedachten op papier zet? Dat je er eigenlijk niets voor hoeft te doen? Zeg meelezende ontwikkelaars, kunnen jullie daar niet even bij helpen? ;)
Nee, dat zal natuurlijk toekomstmuziek zijn. Maar toch, misschien dat de komende weken wel weer enkele verhalen, klein of groot, langs zullen komen.
We zullen zien...
50 Books - Vraag 45
Het is weer zondag, een nieuwe vraag van Petepel is online. Dit keer de 45e vraag alweer. We vliegen door de vragen evenals we ook door de weken schieten. Deze week is het de volgende vraag:
Waarom zou een roman zich onmiddellijk voor ons moeten ontsluiten?
Eigenlijk is de vraag an sich al een debat waard. Want ik ben het daar al niet mee eens. Boeken hoeven van mij echt niet perse altijd direct helemaal gesnapt te worden. Sommige boeken houden een air van geheimzinnigheid, waardoor ze juist ook een stuk leuker blijken. Of een boek dat je na drie keer herlezen pas in al haar dieptes opgevat hebt. Dat zijn pas boeken.
Natuurlijk zijn er ook boeken die na drie bladzijden al geheel duidelijk zijn, dat je op dat moment al bijna een voorspelling kan doen. Die boeken lees je ook wel, maar de boeken die je echt onthoud zijn de boeken die je aan het denken zetten. 'Heb ik dit zojuist echt zo gelezen?'
Zo schieten me de boeken van WJ Maryson in eens te binnen. Deze Zeeuwse schrijver heeft in zijn boeken de hoofdpersonen door de tijd heen bijna dezelfde namen gegeven. Alleen de letters zijn door elkaar gehusseld. Nu was dat nogal een zoektocht toen ik dat leerde, want beide series heb ik herlezen. En dan nog wist ik niet alle zeker.
Vandaar ook dat mijn antwoord op deze vraag het volgende is: moet dat dan?
Waarom zou een roman zich onmiddellijk voor ons moeten ontsluiten?
Eigenlijk is de vraag an sich al een debat waard. Want ik ben het daar al niet mee eens. Boeken hoeven van mij echt niet perse altijd direct helemaal gesnapt te worden. Sommige boeken houden een air van geheimzinnigheid, waardoor ze juist ook een stuk leuker blijken. Of een boek dat je na drie keer herlezen pas in al haar dieptes opgevat hebt. Dat zijn pas boeken.
Natuurlijk zijn er ook boeken die na drie bladzijden al geheel duidelijk zijn, dat je op dat moment al bijna een voorspelling kan doen. Die boeken lees je ook wel, maar de boeken die je echt onthoud zijn de boeken die je aan het denken zetten. 'Heb ik dit zojuist echt zo gelezen?'
Zo schieten me de boeken van WJ Maryson in eens te binnen. Deze Zeeuwse schrijver heeft in zijn boeken de hoofdpersonen door de tijd heen bijna dezelfde namen gegeven. Alleen de letters zijn door elkaar gehusseld. Nu was dat nogal een zoektocht toen ik dat leerde, want beide series heb ik herlezen. En dan nog wist ik niet alle zeker.
Vandaar ook dat mijn antwoord op deze vraag het volgende is: moet dat dan?
zondag 10 november 2013
50 Books - Vraag 44
De week begint, en daarmee komt dus ook een nieuwe vraag van de uitdaging die Petepel ons voorschotelt. Wekelijks post hij een aan boeken gerelateerde vraag voor ons waar wij een antwoord op mogen geven in ons eigen blog. Eerdere vragen kan je lezen op zijn site, mijn antwoorden kan je hier teruglezen. Nu dus de vierenveertigste vraag:
Welk boek heeft je onlangs nog hardop aan het lachen gebracht?
Er zijn veel boeken met een enigszins humoristische inslag die bij mij de revue passeren. Zo las ik laatst een boek vol columns van Joep van Deudekom ( 'Echt een aanrader' ) en bij het merendeel van deze columns begon ik wel even te gniffelen.
Datzelfde geldt soms ook wel eens bij andere boeken. Even gniffelen of een dikke glimlach, deze komen bij mij regelmatig voor. Maar echt even flink hardop lachen, zodat je het boek zelfs even aan de kant moet leggen? Dat gebeurt me niet zo vaak.
Enkele weken geleden las ik in de klas een boek voor over een jongen dat allerlei 'uitvindingen' bedacht om zo zijn leven makkelijker te maken ('Stijn, Uitvinder' van René van der Velde) Eén van de uitvindingen uit het boek ging over zijn tante die hem altijd een dikke, kletsnatte, smakkende zoen wilde geven als ze hem zag. Stijn verzon er een uitvinding voor en de gehele klas, mij incluis, lag dubbel van het lachen.
Dat zijn ook de leuke momenten van boeken: als je ze kan delen met anderen.
In je eentje lezen is leuk, maar echt hardop lachen past er bij mij dan niet echt bij. Een glimlach of een gniffel, dat is bij mij dan echt bijna het hoogste. Maar met meerdere mensen lezen, samen lezen: dan is de pret extra groot!
Welk boek heeft je onlangs nog hardop aan het lachen gebracht?
Er zijn veel boeken met een enigszins humoristische inslag die bij mij de revue passeren. Zo las ik laatst een boek vol columns van Joep van Deudekom ( 'Echt een aanrader' ) en bij het merendeel van deze columns begon ik wel even te gniffelen.
Datzelfde geldt soms ook wel eens bij andere boeken. Even gniffelen of een dikke glimlach, deze komen bij mij regelmatig voor. Maar echt even flink hardop lachen, zodat je het boek zelfs even aan de kant moet leggen? Dat gebeurt me niet zo vaak.
Enkele weken geleden las ik in de klas een boek voor over een jongen dat allerlei 'uitvindingen' bedacht om zo zijn leven makkelijker te maken ('Stijn, Uitvinder' van René van der Velde) Eén van de uitvindingen uit het boek ging over zijn tante die hem altijd een dikke, kletsnatte, smakkende zoen wilde geven als ze hem zag. Stijn verzon er een uitvinding voor en de gehele klas, mij incluis, lag dubbel van het lachen.
Dat zijn ook de leuke momenten van boeken: als je ze kan delen met anderen.
In je eentje lezen is leuk, maar echt hardop lachen past er bij mij dan niet echt bij. Een glimlach of een gniffel, dat is bij mij dan echt bijna het hoogste. Maar met meerdere mensen lezen, samen lezen: dan is de pret extra groot!
zondag 3 november 2013
Laat de voorpret beginnen!
Afgelopen week heb ik geboekt. De knoop was al eerder doorgehakt, de beslissing was al gemaakt. Ik heb data gecheckt, gekeken naar wat het beste zou zijn en nu is dus ook de eerste 'horde' genomen.
In februari van het jaar 2014 ben ik eindelijk dan toch op vakantie in Nieuw Zeeland. Een paar weken lekker aan het toeren door het land van de Maori, rondkijken in het 'Midden Aarde' van Tolkien en zo lekker genieten van alle dingen om mij heen.
En nu is de voorpret dus echt begonnen. Ik ga vanaf nu heerlijk kijken naar welke activiteiten ik allemaal ga ondernemen, wat er allemaal op mijn pad komt en hoe ik alles ga regelen. Ik weet dat ik vlieg naar het Noordereiland (Auckland) en dat ik terugvlieg vanaf het Zuidereiland (Christchurch)
En verder? Ik hoop in december op bezoek te gaan bij kennissen die daar al geweest zijn (die ik ken van de reis naar China) en daar hoop ik ook weer mooi wat kennis op te doen.
Laat de pret beginnen / Verder gaan!
In februari van het jaar 2014 ben ik eindelijk dan toch op vakantie in Nieuw Zeeland. Een paar weken lekker aan het toeren door het land van de Maori, rondkijken in het 'Midden Aarde' van Tolkien en zo lekker genieten van alle dingen om mij heen.
En nu is de voorpret dus echt begonnen. Ik ga vanaf nu heerlijk kijken naar welke activiteiten ik allemaal ga ondernemen, wat er allemaal op mijn pad komt en hoe ik alles ga regelen. Ik weet dat ik vlieg naar het Noordereiland (Auckland) en dat ik terugvlieg vanaf het Zuidereiland (Christchurch)
En verder? Ik hoop in december op bezoek te gaan bij kennissen die daar al geweest zijn (die ik ken van de reis naar China) en daar hoop ik ook weer mooi wat kennis op te doen.
Laat de pret beginnen / Verder gaan!
50 Books - Vraag 43
De nieuwe vraag die Petepel ons voorlegt is weer gereed, en evenzo zo ook mijn antwoord op deze 43e vraag.
Kun jij herkennen of een boek door een man of vrouw is geschreven?
Enige weken geleden was er al zo'n discussie ergens over het nieuwe boek van JK Rowling. Ze had een alias gebruikt die door de mand viel bij een enkeling, maar waarmee ze ook menigeen liet gissen. Niet iedereen kan dus zien en herkennen door welke sekse een boek geschreven is.
Voor mij maakt het zelfs niet eens iets uit. Man of vrouw, wat mij betreft zelfs een kind... Als het verhaal goed is, ben ik tevreden.
Kun jij herkennen of een boek door een man of vrouw is geschreven?
Enige weken geleden was er al zo'n discussie ergens over het nieuwe boek van JK Rowling. Ze had een alias gebruikt die door de mand viel bij een enkeling, maar waarmee ze ook menigeen liet gissen. Niet iedereen kan dus zien en herkennen door welke sekse een boek geschreven is.
Voor mij maakt het zelfs niet eens iets uit. Man of vrouw, wat mij betreft zelfs een kind... Als het verhaal goed is, ben ik tevreden.
zondag 27 oktober 2013
50 Books - Vraag 42
Vraag nummer 42 uit de reeks vragen die Petepel ons elke week weer voorschotelt over boeken en boek-gerelateerde zaken. Eerdere vragen kan je lezen op zijn site, eerdere antwoorden bij mij op dit blog. Zonder verder uitstel:
Wie van jullie leest er tegenwoordig nog poëzie?
Poëzie. Ik ken het. Ik heb het wel eens gelezen, in een ver verleden wat middelbare school heette. Toen moest het en ik vond er niets aan. Maar de vraag is niet over vroeger, de vraag gaat over het heden, het nu.
En daarover kan ik even simpel zijn. Poëzie lees ik niet, of het moet al ergens als tussenstukje in een ander boek staan.
Een paar jaar geleden heb ik ook wel geprobeerd om poëzie te schrijven. Het werd uiteindelijk niet mooi en ik heb ervoor gekozen om het niet eens online te zetten. Dat zegt in mijn ogen genoeg. Het is een lastig genre - voor mij althans - en ik zal er niet speciaal naar op zoek gaan...
Wie van jullie leest er tegenwoordig nog poëzie?
Poëzie. Ik ken het. Ik heb het wel eens gelezen, in een ver verleden wat middelbare school heette. Toen moest het en ik vond er niets aan. Maar de vraag is niet over vroeger, de vraag gaat over het heden, het nu.
En daarover kan ik even simpel zijn. Poëzie lees ik niet, of het moet al ergens als tussenstukje in een ander boek staan.
Een paar jaar geleden heb ik ook wel geprobeerd om poëzie te schrijven. Het werd uiteindelijk niet mooi en ik heb ervoor gekozen om het niet eens online te zetten. Dat zegt in mijn ogen genoeg. Het is een lastig genre - voor mij althans - en ik zal er niet speciaal naar op zoek gaan...
zondag 20 oktober 2013
50 Books - Vraag 41
Vandaag kort maar krachtig, hier is Petepels 41e vraag:
Is het korte verhaal meer of minder dan een ingekorte roman?
Voor mijn idee is een kort verhaal meer dan een ingekorte roman. Een roman, gestript van enkele zaken, kan nooit meer zijn dan kort verhaal, omdat in een kort verhaal alles nog wel gewoon zijn plekje heeft gekregen.
Zo. Kort een krachtig. Fijne zondag!
Is het korte verhaal meer of minder dan een ingekorte roman?
Voor mijn idee is een kort verhaal meer dan een ingekorte roman. Een roman, gestript van enkele zaken, kan nooit meer zijn dan kort verhaal, omdat in een kort verhaal alles nog wel gewoon zijn plekje heeft gekregen.
Zo. Kort een krachtig. Fijne zondag!
Nationale Donorweek
Stel: Je bent net overleden...
Nogal een binnenkomer, nietwaar? Ook al ga ik er vanuit dat dit voor niemand die dit leest het geval is - als je gestorven bent kun je moeilijk eerst een computer aanzetten en daarna ook nog eens dit stuk lezen - toch hoop ik dat je verder leest. Het is namelijk belangrijk. Nogal raadzaam om verder te lezen. Dus, laat ik weer opnieuw beginnen.
Stel: Je bent gestorven.
Vraag me niet hoe je gestorven bent of waarom ik daarvan weet en, misschien nog wel een betere vraag, waarom ik nu aan een dode schrijf, want ook dat raakt de kern van het verhaal niet. Sterker nog, wederom loop ik bij het verhaal weg. Laat ik dus nog eenmaal opnieuw beginnen en dit keer mag je jezelf dus geen onnodige vragen stellen die ik dan weer moet beantwoorden. Vragen mogen dus alleen nog maar als je het stuk uitgelezen hebt. punt.
Stel: Je bent dood. Morsdood. Artsen hebben je net doodverklaard, er is niets meer aan te doen. Geen weg terug, het einde is gekomen. Je bent de pijp uit en hebt diezelfde pijp aan Maarten gegeven. Helaas pindakaas, de olifant blies jouw verhaaltje uit. The end.
Tja, dat is misschien even schrikken. Je wordt begraven, gecremeerd of wat voor ander gekke wens je dan ook maar hebt - een zeemansgraf lijkt mij nog wel een mooi idee. En dan?
Jij bent in de hemel - of waar jij denkt heen te gaan - en je lichaam is hier op aarde. Wat doe je daar dan nog mee? Wat doe je met je hart, je nieren of je longen? Heb je je alvleesklier, je lever of je hartkleppen nog nodig? Heb je je hoornvlies nog nodig om door te kijken?
Natuurlijk heb je nu een idee waar ik heen wil gaan. Je snapt ook waarom ik je, aan het begin van het verhaal, dood verklaard heb. Althans, dat hoop ik.
Deze week is het de donorweek; een week waarin er extra aandacht wordt gegeven aan de vraag of JIJ al een donor bent. Of jij bereid bent om na je dood nog anderen te kunnen helpen. Let even op het woordje 'na'. Jij bent al gestorven, er kan voor jou niets meer gedaan worden. Toch kan je dan nog anderen helpen!
Stel: je hart begeeft het. Ook al niet zo'n prettig vooruitzicht - sterker nog, dat wil ik eigenlijk helemaal niet - maar het gebeurt wel eens. Een pacemaker werkt dan wel, maar dat is slechts een tussenoplossing. Zo'n apparaat werkt alleen als je hart er deels mee gestopt is. Als hij helemaal stopt dan... tja, dan sterf je ook.
Hetzelfde geldt ook voor je longen, je nieren, je lever, je alvleesklier en je dunne darm. Om nog maar niet te spreken over hartkleppen, bloedvaten en je hoornvlies.
Als jij iemand anders kan helpen, waarom zou je het dan niet doen?
Als je nog geen donor bent: ga dan naar deze site: www.jaofnee.nl
Als je meer wilt weten, ga dan naar de site van de Donorvoorlichting
Ja. Ik ben al donor. Dat heb ik op mijn achttiende al besloten. Tegelijkertijd ook nee, ik geef niet alles weg. Dat is ook iets waar je voor kan kiezen. Je hoeft niet alles weg te doen. Ook al weet ik dat ik er na mijn sterven niets meer mee kan, toch wil ik mijn hart houden. Dat is misschien wat apart - 'ga dan all-in' - maar dat is mijn persoonlijke keus. Dat wil ik. En dat respecteren ze.
---
Om even iets te schetsen het volgende. De Nederlandse overheid - de doktoren, ziekenhuizen en artsen - mogen niets doen tenzij jij hebt aangegeven dat het mag. Netjes van ze, nietwaar? Er zijn ook andere landen waar het andersom gaat: als je niets aangeeft gaan ze er vanuit dat je toestemming geeft. Wie zwijgt stemt immers toe. In ons land zijn ook stemmen geweest om het zo te doen. Want JA zeggen... daar moet je iets voor doen. En als je niets doet, dan ben je toch ook klaar?
Kom op, neem eventjes twee minuutjes van je tijd om jezelf te registreren. Doe je het niet voor jezelf, doe het dan voor anderen. En... wat als jij later iets nodig hebt?
Nogal een binnenkomer, nietwaar? Ook al ga ik er vanuit dat dit voor niemand die dit leest het geval is - als je gestorven bent kun je moeilijk eerst een computer aanzetten en daarna ook nog eens dit stuk lezen - toch hoop ik dat je verder leest. Het is namelijk belangrijk. Nogal raadzaam om verder te lezen. Dus, laat ik weer opnieuw beginnen.
Stel: Je bent gestorven.
Vraag me niet hoe je gestorven bent of waarom ik daarvan weet en, misschien nog wel een betere vraag, waarom ik nu aan een dode schrijf, want ook dat raakt de kern van het verhaal niet. Sterker nog, wederom loop ik bij het verhaal weg. Laat ik dus nog eenmaal opnieuw beginnen en dit keer mag je jezelf dus geen onnodige vragen stellen die ik dan weer moet beantwoorden. Vragen mogen dus alleen nog maar als je het stuk uitgelezen hebt. punt.
Stel: Je bent dood. Morsdood. Artsen hebben je net doodverklaard, er is niets meer aan te doen. Geen weg terug, het einde is gekomen. Je bent de pijp uit en hebt diezelfde pijp aan Maarten gegeven. Helaas pindakaas, de olifant blies jouw verhaaltje uit. The end.
Tja, dat is misschien even schrikken. Je wordt begraven, gecremeerd of wat voor ander gekke wens je dan ook maar hebt - een zeemansgraf lijkt mij nog wel een mooi idee. En dan?
Jij bent in de hemel - of waar jij denkt heen te gaan - en je lichaam is hier op aarde. Wat doe je daar dan nog mee? Wat doe je met je hart, je nieren of je longen? Heb je je alvleesklier, je lever of je hartkleppen nog nodig? Heb je je hoornvlies nog nodig om door te kijken?
Natuurlijk heb je nu een idee waar ik heen wil gaan. Je snapt ook waarom ik je, aan het begin van het verhaal, dood verklaard heb. Althans, dat hoop ik.
Deze week is het de donorweek; een week waarin er extra aandacht wordt gegeven aan de vraag of JIJ al een donor bent. Of jij bereid bent om na je dood nog anderen te kunnen helpen. Let even op het woordje 'na'. Jij bent al gestorven, er kan voor jou niets meer gedaan worden. Toch kan je dan nog anderen helpen!
Stel: je hart begeeft het. Ook al niet zo'n prettig vooruitzicht - sterker nog, dat wil ik eigenlijk helemaal niet - maar het gebeurt wel eens. Een pacemaker werkt dan wel, maar dat is slechts een tussenoplossing. Zo'n apparaat werkt alleen als je hart er deels mee gestopt is. Als hij helemaal stopt dan... tja, dan sterf je ook.
Hetzelfde geldt ook voor je longen, je nieren, je lever, je alvleesklier en je dunne darm. Om nog maar niet te spreken over hartkleppen, bloedvaten en je hoornvlies.
Als jij iemand anders kan helpen, waarom zou je het dan niet doen?
Als je nog geen donor bent: ga dan naar deze site: www.jaofnee.nl
Als je meer wilt weten, ga dan naar de site van de Donorvoorlichting
Ja. Ik ben al donor. Dat heb ik op mijn achttiende al besloten. Tegelijkertijd ook nee, ik geef niet alles weg. Dat is ook iets waar je voor kan kiezen. Je hoeft niet alles weg te doen. Ook al weet ik dat ik er na mijn sterven niets meer mee kan, toch wil ik mijn hart houden. Dat is misschien wat apart - 'ga dan all-in' - maar dat is mijn persoonlijke keus. Dat wil ik. En dat respecteren ze.
---
Om even iets te schetsen het volgende. De Nederlandse overheid - de doktoren, ziekenhuizen en artsen - mogen niets doen tenzij jij hebt aangegeven dat het mag. Netjes van ze, nietwaar? Er zijn ook andere landen waar het andersom gaat: als je niets aangeeft gaan ze er vanuit dat je toestemming geeft. Wie zwijgt stemt immers toe. In ons land zijn ook stemmen geweest om het zo te doen. Want JA zeggen... daar moet je iets voor doen. En als je niets doet, dan ben je toch ook klaar?
Kom op, neem eventjes twee minuutjes van je tijd om jezelf te registreren. Doe je het niet voor jezelf, doe het dan voor anderen. En... wat als jij later iets nodig hebt?
zondag 13 oktober 2013
50 Books - Vraag 40
Een nieuwe zondag, een nieuwe vraag van Petepel uit de #50Books-uitdaging. Deze week is de veertigste vraag aan de beurt en deze staat geheel in het teken van beginzinnen, zoals je hieronder ook kan zien.
Hoe belangrijk is de eerste zin van een boek en welke goede voorbeelden ken je?
De eerste zin van een verhaal, artikel of welk willekeurig leesbaar stuk zou je moeten grijpen. En wel zodanig dat je het verhaal niet meer los kan laten. Die kunst, want zo mag je het natuurlijk noemen, is niet aan velen gegeven. Een willekeurig artikel in een willekeurige krant - en dan heb ik het nu niet over actualiteiten, want dat lukt praktisch nooit - zal je niet altijd een reden geven om door te lezen.
Ook met boeken is dat veelal zo. Alhoewel die eerste zin een belangrijke is - deze trekt je immers het verhaal in - is het voor mij toch net wat anders. Ik probeer altijd de eerste paar zinnen te zien als een geheel. En soms zelfs wel eerste hoofdstuk.
Dat vertel ik de leerlingen op school ook. Die komen vaak bij me na een paar zinnen gelezen te hebben: "Meester, dit verhaal is saai." Ik probeer ze dan op z'n minst nog een paar bladzijden te laten lezen.
Persoonlijk vind ik het mooi als een boek begint met het verhaal op te dragen aan iemand. Ik weet dat dit niet de eerste zin is, maar het laat wel zien dat er meer speelt dan alleen het boek en de schrijver.
Wat ik echter nog mooier vind is een quote van een ander te plaatsen als eerste regel. Iets uit de oudheid, Socrates, Plato of Aristoteles, of misschien een filosoof of denker van vorige eeuwen als Einstein of Kierkegaard. Zoveel voorbeelden zijn er te noemen.
De eerste zin is voor mij dus niet van zo'n groot belang. Ik ben tevreden met een zin als:
Hoe belangrijk is de eerste zin van een boek en welke goede voorbeelden ken je?
De eerste zin van een verhaal, artikel of welk willekeurig leesbaar stuk zou je moeten grijpen. En wel zodanig dat je het verhaal niet meer los kan laten. Die kunst, want zo mag je het natuurlijk noemen, is niet aan velen gegeven. Een willekeurig artikel in een willekeurige krant - en dan heb ik het nu niet over actualiteiten, want dat lukt praktisch nooit - zal je niet altijd een reden geven om door te lezen.
Ook met boeken is dat veelal zo. Alhoewel die eerste zin een belangrijke is - deze trekt je immers het verhaal in - is het voor mij toch net wat anders. Ik probeer altijd de eerste paar zinnen te zien als een geheel. En soms zelfs wel eerste hoofdstuk.
Dat vertel ik de leerlingen op school ook. Die komen vaak bij me na een paar zinnen gelezen te hebben: "Meester, dit verhaal is saai." Ik probeer ze dan op z'n minst nog een paar bladzijden te laten lezen.
Persoonlijk vind ik het mooi als een boek begint met het verhaal op te dragen aan iemand. Ik weet dat dit niet de eerste zin is, maar het laat wel zien dat er meer speelt dan alleen het boek en de schrijver.
Wat ik echter nog mooier vind is een quote van een ander te plaatsen als eerste regel. Iets uit de oudheid, Socrates, Plato of Aristoteles, of misschien een filosoof of denker van vorige eeuwen als Einstein of Kierkegaard. Zoveel voorbeelden zijn er te noemen.
De eerste zin is voor mij dus niet van zo'n groot belang. Ik ben tevreden met een zin als:
Sophie Amundsen liep terug van school.
(de wereld van Sophie, Jostein Gaarder)
zondag 6 oktober 2013
Help uzelf
Laatst kwam ik weer eens bij de Ikea, het Zweedse warenhuis vol grappen. Ik neem aan dat iedereen wel eens daar geweest is en, sterker nog, dat de meesten van ons wel eens iets aangeschaft hebben in dit warenhuis. Maar, voor diegenen die onder een steen leven, ik zal kort even vertellen wat de Ikea is.
Blij wordt je er van, nietwaar?
Je ziet de gezichten van de mensen bij de kassa's als ze je zien vertrekken niet, maar het lijkt alsof ze al lol hebben voordat je überhaupt thuis het geval in elkaar zet! Alsof ze dingen weten die jij nog niet weet!
Op een bepaalde manier is dat ook het geval: zij weten hoe ze ons kunnen inpakken met mooie plaatjes van keurige meubels om ons daarna een bouwpakket mee te geven dat slecht lichtjes, wanneer je je ogen bijna helemaal dichthoud, lijkt op het bijgeleverde plaatje.
Mooie winkel, die Ikea. Mooi, mooi, mooi...
De Ikea is een fijne winkel waar ze heel veel gratis potloodjes hebben. Je kan er goed vader-en-moedertje spelen en tijdens het spelen kan je vaak verhuizen naar andere huizen. Er zijn immers woon- en slaapkamers genoeg, om nog maar niet te spreken van badkamers en keukens.
Toen ik jonger was, werd het een sport om zoveel mogelijk kleine potloodjes mee te nemen. Op het moment zal ik er vast nog steeds wel een stuk of vijf hebben, de rest zal overal en nergens op de planeet te vinden zijn. Misschien zelfs ook wel daarbuiten.
Je kan bijna alle soorten meubels kopen bij deze winkel en dat is erg mooi. Er is slechts één nadeel van deze winkel vol grappen: ze halen steeds practical jokes uit.
Zo stoppen ze met regelmaat een boutje of moertje te weinig in de verpakking om jou daarna tijdens het bouwen het idee te geven dat je gek bent. In en uit elkaar halen is toch minder leuk terwijl je steeds meer je zelfvertrouwen ziet dalen omdat je het vermoeden hebt dat je het niet kan.
Of kijk maar eens naar onderstaand plaatje. Bij de Ikea helpen ze je erg graag met goede, accurate plaatjes in de handleidingen...
 |
| Eén van de plaatjes van de handleiding |
Je ziet de gezichten van de mensen bij de kassa's als ze je zien vertrekken niet, maar het lijkt alsof ze al lol hebben voordat je überhaupt thuis het geval in elkaar zet! Alsof ze dingen weten die jij nog niet weet!
Op een bepaalde manier is dat ook het geval: zij weten hoe ze ons kunnen inpakken met mooie plaatjes van keurige meubels om ons daarna een bouwpakket mee te geven dat slecht lichtjes, wanneer je je ogen bijna helemaal dichthoud, lijkt op het bijgeleverde plaatje.
Mooie winkel, die Ikea. Mooi, mooi, mooi...
50 Books - Vraag 39
In een wereld die niet stilstaat, gaat ook Petepel door met de uitdaging van #50Books - deze week komt de negenendertigste vraag aan bod. Eerdere vragen kan je teruglezen op de website van Petepel en mijn eerdere antwoorden kan je - logischerwijs - terugvinden op mijn blag. Vandaag dus vraag 39.
Ga je door het lezen van literatuur de wereld beter begrijpen?
Deze vraag is weer een pittige. In de blog van Petepel wordt gerefereerd aan een artikel uit science, een blad dat toch wel de wetenschappelijke kant benaderd om vraagstukken te beantwoorden. En dat dus nu uit een onderzoek naar voren komt dat met het lezen van literatuur je ToM score verbeterd wordt, dat is dus toch wel enigszins te geloven, gezien de respectabele aard van het blad.
Toch weet ik niet helemaal zeker in hoeverre je door literatuur de wereld direct beter leert begrijpen. Veel van de literatuur is lichtelijk ouderwets en geschreven in een compleet andere tijd. Neem bijvoorbeeld een literair hoogstandje van vroeger: Max Havelaar van Multatuli. Dat boek heb ik moeten lezen en ik kwam er daadwerkelijk niet doorheen. Gortdroog, ik snapte er maar niets van en was maar wat blij dat we een uittreksel mochten gebruiken in plaats van zelf de samenvatting te maken.
Toch zijn er ook hedendaagse literaire hoogstandjes. Toch zijn deze voor mij niet altijd even leuk. En zorgen deze dan wel voor een goede weet van de wereld om je heen? De Eetclub van Saskia Noort bijvoorbeeld. Dat iedereen geheimen met zich meedraagt dat snappen we. Maar moord? En in hoeverre wordt dit dan gerechtvaardigd?
Ik denk dat door lezen - en dan niet alleen literair, maar van alles wat - je wereld hoe dan ook vergroot wordt. Niet alleen door hoogstaande boeken te lezen, maar door overal aan te proeven. Vind je eigen smaak in boeken, experimenteer met andere genres maar bovenal: LEES.
Daardoor leer je de wereld te begrijpen.
En door gewoon te leven natuurlijk...
Ga je door het lezen van literatuur de wereld beter begrijpen?
Deze vraag is weer een pittige. In de blog van Petepel wordt gerefereerd aan een artikel uit science, een blad dat toch wel de wetenschappelijke kant benaderd om vraagstukken te beantwoorden. En dat dus nu uit een onderzoek naar voren komt dat met het lezen van literatuur je ToM score verbeterd wordt, dat is dus toch wel enigszins te geloven, gezien de respectabele aard van het blad.
Toch weet ik niet helemaal zeker in hoeverre je door literatuur de wereld direct beter leert begrijpen. Veel van de literatuur is lichtelijk ouderwets en geschreven in een compleet andere tijd. Neem bijvoorbeeld een literair hoogstandje van vroeger: Max Havelaar van Multatuli. Dat boek heb ik moeten lezen en ik kwam er daadwerkelijk niet doorheen. Gortdroog, ik snapte er maar niets van en was maar wat blij dat we een uittreksel mochten gebruiken in plaats van zelf de samenvatting te maken.
Toch zijn er ook hedendaagse literaire hoogstandjes. Toch zijn deze voor mij niet altijd even leuk. En zorgen deze dan wel voor een goede weet van de wereld om je heen? De Eetclub van Saskia Noort bijvoorbeeld. Dat iedereen geheimen met zich meedraagt dat snappen we. Maar moord? En in hoeverre wordt dit dan gerechtvaardigd?
Ik denk dat door lezen - en dan niet alleen literair, maar van alles wat - je wereld hoe dan ook vergroot wordt. Niet alleen door hoogstaande boeken te lezen, maar door overal aan te proeven. Vind je eigen smaak in boeken, experimenteer met andere genres maar bovenal: LEES.
Daardoor leer je de wereld te begrijpen.
En door gewoon te leven natuurlijk...
zondag 29 september 2013
50 Books - Vraag 38
Deze week heeft Petepel het eens heel anders gedaan. Hij heeft ons een mooie hypothetische vraag gesteld waarmee we allemaal mogen stoeien. En wat voor één! Vraag 38 luidt ook als volgt:
Kunnen we met online publiceren iets van de oude vertelkunst terugkrijgen die verloren is gegaan met de boekdrukkunst?
In zijn blog heeft Petepel het over de oude dagen, waarin boeken nog niet bestonden en barden en vertellers hun werk deden. Zij vertelden het verhaal aan de omstanders en ze konden evengoed het verhaal aanpassen aan de oren van die omstanders. Denk bijvoorbeeld eens aan het verschil in een verhaal wat voor dronken matrozen verteld werd en voor koningszonen.
Wat als wij de verhalen die vandaag de dag worden geschreven ook zo mogen tweaken. Dat we ze kunnen maken wat we er zelf van vinden. Zoals bijvoorbeeld, zoals Petepel al aangeeft, op een nieuwe, daarvoor gecreëerde wiki?
Voor mij zou het ideaal zijn. Ikzelf vind het bijvoorbeeld heerlijk om verhalen in de klassen te vertellen en er zijn ook al redelijk wat van deze verhalen van mij opgeschreven. Maar het verzinnen komt maar mondjesmaat. Ik moet er echt tijd voor hebben.
Wat nu als ik de oude verhalen van bijvoorbeeld de Grieken en de Romeinen eens zelf zodanig mag herschrijven dat ze voor kinderen kunnen? Nu weet ik dat deze verhalen niet eens een ©-teken hebben, maar er zijn veel meer boeken die je dan kan herschrijven.
Het zou een uitkomst zijn. Hoe graag wil je dat ene hoofdstuk uit dat boek veranderen omdat je het echt belachelijk vindt?
Volgens mij zouden we de oude vertelkunst er niet mee terug krijgen. Laat ik dat voorop stellen. Maar dat het de boekwereld nieuw leven in zou blazen... Ja, dat zeker!
Kunnen we met online publiceren iets van de oude vertelkunst terugkrijgen die verloren is gegaan met de boekdrukkunst?
In zijn blog heeft Petepel het over de oude dagen, waarin boeken nog niet bestonden en barden en vertellers hun werk deden. Zij vertelden het verhaal aan de omstanders en ze konden evengoed het verhaal aanpassen aan de oren van die omstanders. Denk bijvoorbeeld eens aan het verschil in een verhaal wat voor dronken matrozen verteld werd en voor koningszonen.
Wat als wij de verhalen die vandaag de dag worden geschreven ook zo mogen tweaken. Dat we ze kunnen maken wat we er zelf van vinden. Zoals bijvoorbeeld, zoals Petepel al aangeeft, op een nieuwe, daarvoor gecreëerde wiki?
Voor mij zou het ideaal zijn. Ikzelf vind het bijvoorbeeld heerlijk om verhalen in de klassen te vertellen en er zijn ook al redelijk wat van deze verhalen van mij opgeschreven. Maar het verzinnen komt maar mondjesmaat. Ik moet er echt tijd voor hebben.
Wat nu als ik de oude verhalen van bijvoorbeeld de Grieken en de Romeinen eens zelf zodanig mag herschrijven dat ze voor kinderen kunnen? Nu weet ik dat deze verhalen niet eens een ©-teken hebben, maar er zijn veel meer boeken die je dan kan herschrijven.
Het zou een uitkomst zijn. Hoe graag wil je dat ene hoofdstuk uit dat boek veranderen omdat je het echt belachelijk vindt?
Volgens mij zouden we de oude vertelkunst er niet mee terug krijgen. Laat ik dat voorop stellen. Maar dat het de boekwereld nieuw leven in zou blazen... Ja, dat zeker!
zondag 22 september 2013
De 'Toets van Drie'
Op een dag kwam een bekende naar hem toegelopen en wilde hem graag iets vertellen. Opgewonden begon hij: "Socrates, moet je eens horen! Ik heb iets gehoord over één van je studenten dat je echt even moet weten!"
"Wacht heel even," antwoordde Socrates, "Voor je alles tegen me zegt, wil ik je even een klein testje laten doen. Het is erg simpel en het heet 'de Toets van Drie'."
"De toets van drie?"
"Ja, dat klopt," zei Socrates. "Voordat je me iets verteld over één van mijn studenten wil ik het even testen. Even je woorden toetsen, zogezegd." Socrates haalde even diep adem en vervolgde daarna: "De eerste test is 'Waarheid': weet je absoluut zeker dat wat je wil gaan zeggen de waarheid is?"
"Nee," zei de man, "ik heb het eigenlijk zojuist pas gehoord."
"Oké," zei Socrates, "Dus je weet niet zeker of het waar of niet is. Laten we dan eens gaan kijken naar de tweede test." Socrates keek de man eens goed aan en vervolgde daarna: "De tweede test is 'Goedheid'. Is hetgeen je wilt vertellen over mijn student iets goeds?"
"Nee, integendeel..."
"Aha," lachte Socrates. "Dus hetgeen je me wilt vertellen is iets slechts over iemand en je weet het niet eens zeker?"
De man haalde zijn schouders op, een beetje beschaamd door de woorden van de wijze man.
"Geen paniek," stelde Socrates de man gerust. "Er is nog een derde test! Als die lukt mag je het mij alsnog wel vertellen."
De man haalde opgelucht adem.
"De derde test is het 'filter van de nuttigheid'. Is hetgeen je wilt vertellen over mijn student nuttig voor mij?"
De man liet sip zijn schouders hangen en antwoordde: "Niet echt."
"Dus," vatte Socrates alles samen, "je weet niet of wat je wilt zeggen waar is, je weet dat het niet iets goeds is en het heeft voor mij geen nut. Waarom wil je het mij dan vertellen?"
---
Als wijzelf alles wat we willen zeggen ook gaan meten met de Toets van Drie, zullen we merken dat de wereld een stuk mooier wordt.
Help je mee? Toets je woorden!
- Is het Waar?
- Is het Goed?
- Heeft het Nut?
Als je je woorden toetst aan deze drie simpele woorden, zal de wereld een stuk mooier worden. Succes!
50 Books - Vraag 37
De zevenendertigste boekenvraag die Petepel ons stelt. Eerdere bijdragen van mij zijn hier terug te lezen en eerdere bijdragen van anderen kan je via de website van Petepel vinden.
Leggen jullie ook wel eens boeken (en welke dan?) opzij voor het juiste moment?
Ik heb een voorliefde ontwikkeld om in mijn vakanties leuke en makkelijke thrillers te lezen. Soms kom ik daar één van tegen en deze leg ik dan op de 'vakantie-stapel' van mijn boeken. Maar ik heb ook andere boeken liggen die ik wel heb aangeschaft, maar die wachten op een juist tijdstip.
Enkele van die boeken schijnen/ zijn grootheden in de boekenwereld: 'Oorlog en Vrede' van Tolstoj, 'Great Expectations' van Charles Dickens en 'In Europa' van Geert Mak. In de planning staat dat ik deze nog een keer ga lezen, maar ik zoek daarvoor een juist moment.
Zo'n klassieker moet je natuurlijk wel enige eer aandoen. Je kan niet even een hoofdstukje lezen en dan enkele weken later beginnen aan een tweede hoofdstuk.
Nu ben ik zelf wel benieuwd welke boeken jullie opzij leggen voor het juiste moment. Vertel!
Leggen jullie ook wel eens boeken (en welke dan?) opzij voor het juiste moment?
Ik heb een voorliefde ontwikkeld om in mijn vakanties leuke en makkelijke thrillers te lezen. Soms kom ik daar één van tegen en deze leg ik dan op de 'vakantie-stapel' van mijn boeken. Maar ik heb ook andere boeken liggen die ik wel heb aangeschaft, maar die wachten op een juist tijdstip.
Enkele van die boeken schijnen/ zijn grootheden in de boekenwereld: 'Oorlog en Vrede' van Tolstoj, 'Great Expectations' van Charles Dickens en 'In Europa' van Geert Mak. In de planning staat dat ik deze nog een keer ga lezen, maar ik zoek daarvoor een juist moment.
Zo'n klassieker moet je natuurlijk wel enige eer aandoen. Je kan niet even een hoofdstukje lezen en dan enkele weken later beginnen aan een tweede hoofdstuk.
Nu ben ik zelf wel benieuwd welke boeken jullie opzij leggen voor het juiste moment. Vertel!
zondag 15 september 2013
50 Books - Vraag 36
De nieuwste vraag van Petepel, terwijl hij zelf meedoet aan een duomarathon, is nummer 36. Hier komt de vraag:
Wat is jouw favoriet sportboek?
Ik kan deze vraag in twee stukken delen. Als eerst de vraag of ik wel een sportboek bezit en de tweede welke dan mijn favoriet is. Dus laat ik dat ook als volgt opdelen, zodat het voor eenieder een stukje makkelijker is.
Welke sportboeken heb ik in mijn bezit? Geen enkele. Dat als je tenminste een boek over spellen die je tijdens een gymles op de basisschool en een boek uit de serie 'waanzinnig om te weten' over de Olympische Spelen niet meetelt. Dus dat is al erg weinig.
Welk sportboek is mijn favoriet? Aangezien ik geen enkele bezit, zal ik dus moeten gaan gissen. Elk jaar weer, rondom de tour de France, lees ik in de kranten wie de favorieten zijn en hoe het parcours er voor het jaar uit ziet. Een boek over sporten zal dus voor mij echt over wielrennen gaan, of, bij uitzondering, over voetbal.
Of wordt gamen ook als sport gezien? Ik heb ergens een gewonnen 'Walktrough' liggen van het spel Tomb Raider. Maar gamen een sport? Voor mij niet echt.
Wat is jouw favoriet sportboek?
Ik kan deze vraag in twee stukken delen. Als eerst de vraag of ik wel een sportboek bezit en de tweede welke dan mijn favoriet is. Dus laat ik dat ook als volgt opdelen, zodat het voor eenieder een stukje makkelijker is.
Welke sportboeken heb ik in mijn bezit? Geen enkele. Dat als je tenminste een boek over spellen die je tijdens een gymles op de basisschool en een boek uit de serie 'waanzinnig om te weten' over de Olympische Spelen niet meetelt. Dus dat is al erg weinig.
Welk sportboek is mijn favoriet? Aangezien ik geen enkele bezit, zal ik dus moeten gaan gissen. Elk jaar weer, rondom de tour de France, lees ik in de kranten wie de favorieten zijn en hoe het parcours er voor het jaar uit ziet. Een boek over sporten zal dus voor mij echt over wielrennen gaan, of, bij uitzondering, over voetbal.
Of wordt gamen ook als sport gezien? Ik heb ergens een gewonnen 'Walktrough' liggen van het spel Tomb Raider. Maar gamen een sport? Voor mij niet echt.
zondag 8 september 2013
Het verhaal van de Kolibrie
Op een dag brak er een vreselijke brand uit in een bos - de
enorme woudreuzen werden plotseling overspoeld door een brandende vuurzee. Bang
vluchtten alle dieren uit hun huizen en renden het bos uit. Toen ze bij de rand
van een beek waren, stopten ze om naar het vuur te kijken en waren ze erg
verdrietig door het vuur en machteloos door de situatie. Ze waren allemaal aan
het klagen over de vernietiging van hun huizen. Ieder van hen dacht dat er niets
was dat ze konden doen om de brand te stoppen, met uitzondering van een kleine
kolibrie.
Deze bijzondere kolibrie besloot dat het iets zou doen.
Hij dook in de waterstroom en vulde zijn kleine bekje met water. Hij
snelde het bos in en liet deze druppels vallen op het vuur. Daarna ging het terug naar de beek
en deed hetzelfde weer, en het bleef teruggaan, opnieuw en opnieuw en
opnieuw.
Alle andere dieren keken vol ongeloof, sommigen probeerden de kolibrie
zelfs te ontmoedigen met opmerkingen als: "Doe geen moeite, het is te veel,
je bent veel te klein, je vleugels zullen in brand vliegen, je snavel is veel
te klein, het is maar één druppel, je kan dit vuur niet doven."
En terwijl de dieren daar stonden, de inspanningen van de
kleine vogel bagatelliserend, viel het de vogel op hoe hopeloos en verlaten ze eruit
zagen. Toen riep één van de dieren naar de kleine vogel en daagde het uit in
een spottende stem: "Wat denk je wel dat je aan het doen bent?"
En de kolibrie, zonder tijd te verspillen of ook maar een
vleugelslag te missen, keek terug en zei: "Ik doe wat ik kan."
---
Jij kan al een verandering beginnen. Wat iedereen om je heen ook zegt of beweert, JIJ kan het verschil maken! Jij kan, net als de kleine kolibrie, doen wat je kan. Maak je geen zorgen om de anderen, doe wat jij kan doen. Jij kan een verschil maken.
Dit verhaal is geschreven naar aanleiding van Wangari Maathai. Deze bijzondere Keniaanse vrouw heeft de Nobelprijs voor de vrede gekregen voor o.a. haar werk als milieu-activiste. Voor meer informatie over deze bijzondere vrouw kun je hier (wikipedia) kijken of op de site die haar vereniging heeft gemaakt. (Green Belt Movement) Haar motto was, net als de Kolibrie, 'ik doe wat ik kan'. 50 Books - Vraag 35
Nummer 35? Iemand?
Het lijkt soms wel een beetje op het in de rij staan en het wachten totdat je aan de beurt bent. Vol spanning wacht ik steeds op de volgende vraag van Petepel, die voor mij niet vroeg genoeg kan komen. Want als de vraag er is, kan ik gaan nadenken over het antwoord, en deze voor weer doorgeven aan jullie. En daarom vliegen we direct maar naar de vraag toe:
Hebben jullie ook (een) gesigneerd boek(en) met een speciaal verhaal?
Toen ik kleiner was las ik de boeken van Bert Wiersema allemaal. Alle boeken van Chris en Jorieke heb ik gelezen en toen hij dus in Assen in de boekhandel langskwam, wilde ik dus ook een paar boeken laten signeren.
Hij had toen net de eerste twee boeken van de 'Logboek Lammers'- serie af, en deze wilde ik, vanzelfsprekend haast, ook lezen. Het was niet erg druk. Ik was er, samen met mijn moeder, en ik hoefde niet eens te wachten! Hij zat daar en begon in beide boeken een mooie tekening te maken, ondertussen mij de haren van het hoofd vragend over wat ik allemaal leuk vond en deed.
Beide boeken, gesigneerd en getekend, heb ik nu nog steeds in de kast staan. Niet direct meer ergens op een bijzondere plek, maar ik weet nog wel dat ik beide boeken mee heb genomen naar school. Daar lagen ze op mijn tafel en heb ik ze de meester trots laten zien.
Ook later, bij een kinderboekensymposium op mijn school, heb ik een boek laten signeren. De schrijver was er aanwezig en, alhoewel ik toch een beetje gespannen was, ik vroeg hem beleefd deze te tekenen.
Ik was toen ongeveer twintig jaar en kwam naar hem toe met een kinderboek. Hij was daar om kinderboeken te promoten - hetgeen ik op de scholen waar ik werk ook veelal doe - en we raakten in een geamuseerd gesprek over het boek zelf en de parallel die je kon trekken van het boek naar de wereld en terug.
Nu nog steeds kom ik deze schrijver af en toe tegen en we spreken nog steeds veel over boeken. Hij, als schrijver, en ik, als aspirerend schrijver, nodigen elkaar soms eens uit om elkaars stukken te lezen. Zo las hij een paar verhaaltjes van mij door en gaf commentaar en deed ik hetzelfde bij één van zijn nieuwere boeken.
Dus ja, ik heb wel ergens een gesigneerd boek met een verhaal... :)
Het lijkt soms wel een beetje op het in de rij staan en het wachten totdat je aan de beurt bent. Vol spanning wacht ik steeds op de volgende vraag van Petepel, die voor mij niet vroeg genoeg kan komen. Want als de vraag er is, kan ik gaan nadenken over het antwoord, en deze voor weer doorgeven aan jullie. En daarom vliegen we direct maar naar de vraag toe:
Hebben jullie ook (een) gesigneerd boek(en) met een speciaal verhaal?
Toen ik kleiner was las ik de boeken van Bert Wiersema allemaal. Alle boeken van Chris en Jorieke heb ik gelezen en toen hij dus in Assen in de boekhandel langskwam, wilde ik dus ook een paar boeken laten signeren.
Hij had toen net de eerste twee boeken van de 'Logboek Lammers'- serie af, en deze wilde ik, vanzelfsprekend haast, ook lezen. Het was niet erg druk. Ik was er, samen met mijn moeder, en ik hoefde niet eens te wachten! Hij zat daar en begon in beide boeken een mooie tekening te maken, ondertussen mij de haren van het hoofd vragend over wat ik allemaal leuk vond en deed.
Beide boeken, gesigneerd en getekend, heb ik nu nog steeds in de kast staan. Niet direct meer ergens op een bijzondere plek, maar ik weet nog wel dat ik beide boeken mee heb genomen naar school. Daar lagen ze op mijn tafel en heb ik ze de meester trots laten zien.
Ook later, bij een kinderboekensymposium op mijn school, heb ik een boek laten signeren. De schrijver was er aanwezig en, alhoewel ik toch een beetje gespannen was, ik vroeg hem beleefd deze te tekenen.
Ik was toen ongeveer twintig jaar en kwam naar hem toe met een kinderboek. Hij was daar om kinderboeken te promoten - hetgeen ik op de scholen waar ik werk ook veelal doe - en we raakten in een geamuseerd gesprek over het boek zelf en de parallel die je kon trekken van het boek naar de wereld en terug.
Nu nog steeds kom ik deze schrijver af en toe tegen en we spreken nog steeds veel over boeken. Hij, als schrijver, en ik, als aspirerend schrijver, nodigen elkaar soms eens uit om elkaars stukken te lezen. Zo las hij een paar verhaaltjes van mij door en gaf commentaar en deed ik hetzelfde bij één van zijn nieuwere boeken.
Dus ja, ik heb wel ergens een gesigneerd boek met een verhaal... :)
zondag 1 september 2013
50 Books - Vraag 34
Een nieuwe vraag staat gepost op de site van Petepel. Vraag 34 deze maal al. We vliegen door de vragen heen, zo lijkt het althans. Eerdere bijdragen van mij kan je o.a. hier vinden: link.
Wat spreekt jullie meer aan, het afgeronde verhaal of het open einde?
Ik kan geen eenduidig antwoord op deze vraag geven. Dat lukt me gewoon niet. Het einde van een verhaal is namelijk zo afhankelijk van het boek zelf. Als een boek zo geschreven is dat er enkele verhaallijnen niet beantwoord hoeven te worden, waarom zou je dat een afgerond verhaal willen? Of - vice versa - als een boek alle verhaallijnen vakkundig dicht, waarom wil je dan een open einde?
In de afgelopen weken, met de scholen die weer begonnen zijn en al, heb ik redelijk wat kinderboeken onder ogen gezien. De meeste daarvan hebben een afgerond verhaal, waarvan enkelen zelfs nog wel eens dat doen over meerdere boeken. Ik denk nu bijvoorbeeld aan 'De Grijze Jager' van John Flanagan. Met dat soort boeken heb ik geen probleem.
Tevens las ik laatst een thriller van Kathy Reichs waarin het hoofdpersonage en vele bijpersonen gewoon verder leven, zeker ook na het boek. Het verhaal stopt op een punt dat je zou kunnen zeggen dat het klaar is. Het onderzoek - daar ging het om - was vrijwel afgelopen en voor zover je over een afgesloten geheel kon spreken: mission accomplished.
Een kleine vermelding waardig: Er zijn wel schrijvers die alles doen om een afgerond verhaal te maken terwijl dat in wezen niet zou hoeven. Ik denk nu aan de laatste (+/-) honderd pagina's van de 'In de Ban van de Ring' serie van Tolkien. Dat had dus niet gehoeven, in mijn opinie althans.
En jij?
Wat spreekt jullie meer aan, het afgeronde verhaal of het open einde?
Ik kan geen eenduidig antwoord op deze vraag geven. Dat lukt me gewoon niet. Het einde van een verhaal is namelijk zo afhankelijk van het boek zelf. Als een boek zo geschreven is dat er enkele verhaallijnen niet beantwoord hoeven te worden, waarom zou je dat een afgerond verhaal willen? Of - vice versa - als een boek alle verhaallijnen vakkundig dicht, waarom wil je dan een open einde?
In de afgelopen weken, met de scholen die weer begonnen zijn en al, heb ik redelijk wat kinderboeken onder ogen gezien. De meeste daarvan hebben een afgerond verhaal, waarvan enkelen zelfs nog wel eens dat doen over meerdere boeken. Ik denk nu bijvoorbeeld aan 'De Grijze Jager' van John Flanagan. Met dat soort boeken heb ik geen probleem.
Tevens las ik laatst een thriller van Kathy Reichs waarin het hoofdpersonage en vele bijpersonen gewoon verder leven, zeker ook na het boek. Het verhaal stopt op een punt dat je zou kunnen zeggen dat het klaar is. Het onderzoek - daar ging het om - was vrijwel afgelopen en voor zover je over een afgesloten geheel kon spreken: mission accomplished.
Een kleine vermelding waardig: Er zijn wel schrijvers die alles doen om een afgerond verhaal te maken terwijl dat in wezen niet zou hoeven. Ik denk nu aan de laatste (+/-) honderd pagina's van de 'In de Ban van de Ring' serie van Tolkien. Dat had dus niet gehoeven, in mijn opinie althans.
En jij?
zondag 25 augustus 2013
Hokjes
Af en toe word ik geïrriteerd en tegelijkertijd verdrietig door de ‘plek’ waar de wereld me neerzet. Ik beweer niet dat ik meer ben dan een mens. Ik streef er enkel naar om meer Christelijk te zijn in alles wat ik doe.
Dit betekent niet dat ik perfect ben, dat ik niet twijfel of dat ik nooit zonden doe. Het betekent ook niet dat ik afgezonderd heb geleefd en/of een geloof opgedrongen heb gekregen van mijn ouders.
Het betekent niet dat ik anderen zal beoordelen die een andere religie, een ander geloof of een andere levensstijl kiezen dan ik.
Het betekent, voor mij, dat ik een keus heb gemaakt.
Om me te focussen op wat God met mij wil.
Om mijn leven te leiden vol met ideeën naar zijn wil.
Om van mensen te houden, in plaats van me maar zorgen te maken over hen.
Om eerlijk en oprecht te zijn in alles wat ik doe.
Om niet overal ‘bewijzen voor’ of ‘antwoorden op’ te hoeven hebben.
Om opzij te zetten wat ik wil en verlang voor zijn glorie.
Om te doen wat goed is, niet omdat ik zo nodig vind dat dit zo moet, maar omdat ik geloof dat ik meer waard ben dan dat anderen van mij denken.
Om een levend offer, een levend bewijs te zijn.
Ik leef in een wereld waar iedereen zijn oordeel al klaar heeft staan. Iedereen wordt schaamteloos in hokjes en vakjes geduwd. Gelabeld, zonder te kijken of het label wel past.
Dit zogenaamde ‘hokje’ en zijn vier muren is gebouwd met stenen van vooroordelen en gemetseld met de door mensen gerechtvaardigde stereotypische gedachten. Die gedachten - en vooroordelen - lijken weliswaar hetzelfde te zijn als alle andere gedachten die mensen hebben, maar worden op een dusdanige schijnheilige manier gebruikt door diezelfde mensen dat dit ‘gedachtegoed’ teniet wordt gedaan.
Dit ene hokje…
Kan mij niet bevatten.
Daar pas ik voor.
(geschreven 20/06/2010)
Dit betekent niet dat ik perfect ben, dat ik niet twijfel of dat ik nooit zonden doe. Het betekent ook niet dat ik afgezonderd heb geleefd en/of een geloof opgedrongen heb gekregen van mijn ouders.
Het betekent niet dat ik anderen zal beoordelen die een andere religie, een ander geloof of een andere levensstijl kiezen dan ik.
Het betekent, voor mij, dat ik een keus heb gemaakt.
Om me te focussen op wat God met mij wil.
Om mijn leven te leiden vol met ideeën naar zijn wil.
Om van mensen te houden, in plaats van me maar zorgen te maken over hen.
Om eerlijk en oprecht te zijn in alles wat ik doe.
Om niet overal ‘bewijzen voor’ of ‘antwoorden op’ te hoeven hebben.
Om opzij te zetten wat ik wil en verlang voor zijn glorie.
Om te doen wat goed is, niet omdat ik zo nodig vind dat dit zo moet, maar omdat ik geloof dat ik meer waard ben dan dat anderen van mij denken.
Om een levend offer, een levend bewijs te zijn.
Ik leef in een wereld waar iedereen zijn oordeel al klaar heeft staan. Iedereen wordt schaamteloos in hokjes en vakjes geduwd. Gelabeld, zonder te kijken of het label wel past.
Dit zogenaamde ‘hokje’ en zijn vier muren is gebouwd met stenen van vooroordelen en gemetseld met de door mensen gerechtvaardigde stereotypische gedachten. Die gedachten - en vooroordelen - lijken weliswaar hetzelfde te zijn als alle andere gedachten die mensen hebben, maar worden op een dusdanige schijnheilige manier gebruikt door diezelfde mensen dat dit ‘gedachtegoed’ teniet wordt gedaan.
Dit ene hokje…
Kan mij niet bevatten.
Daar pas ik voor.
(geschreven 20/06/2010)
50 Books - Vraag 33
Het initiatief van de #50Books-uitdaging - gestart door Petepel - gaat de drieëndertigste ronde in. Dat betekent dat we een nieuwe vraag hebben en dus - logisch gevolg - ook een nieuw antwoord. Klaar?
Wat vinden jullie van auteurs die ook onder pseudoniem publiceren?
In het licht van de onthulling van JK Rowling als schrijver Robert Galbraith is dit een leuke vraag. Enkele schrijvers gebruiken inderdaad een pseudoniem. Robin Hobb bijvoorbeeld. Deze schrijfster, bekend van onder andere de boeken van de Zieners en de Levende Schepen, schrijft ook onder haar eigen naam.
Daar kwam ik pas later achter, maar tijdens het lezen merkte ik er niets van. De stijl kon mogelijk hetzelfde zijn, maar daar heb ik niet direct zicht op. En daar lette ik ook niet op.
Er zijn nog meer voorbeelden te noemen natuurlijk, maar dan draai ik om de vraag heen. Het gaat om de simpele vraag of het een probleem is. En daar kan ik een makkelijk antwoord op geven: dat maakt me niet uit. Natuurlijk zal het voor recensenten wel eens lastig zijn (kijk alleen maar naar het voorbeeld van JK), toch maakt het mij niet uit. Voor mij is het simpel: een goed boek is mooi lezen, ongeacht de auteur.
Wat vinden jullie van auteurs die ook onder pseudoniem publiceren?
In het licht van de onthulling van JK Rowling als schrijver Robert Galbraith is dit een leuke vraag. Enkele schrijvers gebruiken inderdaad een pseudoniem. Robin Hobb bijvoorbeeld. Deze schrijfster, bekend van onder andere de boeken van de Zieners en de Levende Schepen, schrijft ook onder haar eigen naam.
Daar kwam ik pas later achter, maar tijdens het lezen merkte ik er niets van. De stijl kon mogelijk hetzelfde zijn, maar daar heb ik niet direct zicht op. En daar lette ik ook niet op.
Er zijn nog meer voorbeelden te noemen natuurlijk, maar dan draai ik om de vraag heen. Het gaat om de simpele vraag of het een probleem is. En daar kan ik een makkelijk antwoord op geven: dat maakt me niet uit. Natuurlijk zal het voor recensenten wel eens lastig zijn (kijk alleen maar naar het voorbeeld van JK), toch maakt het mij niet uit. Voor mij is het simpel: een goed boek is mooi lezen, ongeacht de auteur.
zondag 18 augustus 2013
50 Books - Vraag 32
We bloggen lekker verder en deze week heeft Petepel een mooi testje voor ons in petto. Altijd leuk om even te kijken hoe je zelf scoort en wat je eigen mening is. Dit alles in de #50Books-uitdaging, waar we nu bij de 32e vraag zijn.
Hoe hoog scoor jij op de schaal van boeksnob, en wat zegt dat?
Even ter verduidelijking: op de site van Petepel staat een vragenlijst, welke hieronder ook staat, en daaronder zal ik het antwoord geven op de vraag. Mocht je willen weten hoe een boeksnob tegen deze stellingen aankijkt, geef ik je het advies om even op de site van Petepel te kijken.
Hoe hoog scoor jij op de schaal van boeksnob, en wat zegt dat?
Even ter verduidelijking: op de site van Petepel staat een vragenlijst, welke hieronder ook staat, en daaronder zal ik het antwoord geven op de vraag. Mocht je willen weten hoe een boeksnob tegen deze stellingen aankijkt, geef ik je het advies om even op de site van Petepel te kijken.
1.
E-reading
is niet het echte lezen = Alhoewel ik geen fan ben van e-readers - ik heb liever het 'gevoel' van een boek in mijn handen - heb ik geen bezwaar tegen mensen die lezen van een e-reader. Het gemak snap ik.
2.
Ik lees
alleen boeken die een literaire prijs hebben gewonnen of klassiekers uit de
literaire canon = uh, nee. Ik lees wat ik wil, niet wat er perse goed is volgens anderen.
3.
Boekbloggers
zijn dodelijk voor de literaire kritiek! = Nee, absoluut niet. Ze geven het juist meer perspectief, meer kanten van een verhaal. Smaak is namelijk, mocht je het nog niet weten, 'lichtelijk' persoonlijk.
4.
Oh, ik heb
nog nooit gehoord van dat boek. Het werd zeker niet besproken in een van
de vooraanstaande boekenbijlages = Onzin. Ik kan zo wat schrijvers noemen die niet besproken zijn in literaire rubrieken die in mijn opinie supergoed zijn!
5.
Ik lees
geen troep zoals Twilight Saga / 50 Shades / Oprah ‘s Book Club selectie, en ik
tweet dit statement minimaal 50 miljoen keer = Twilight? Die heb ik gelezen. En dat heb je al kunnen lezen. Wat mij interessant lijkt, lees ik.
6.
Het boek
is altijd beter dan de film, basta! = Moeilijke. Ik houd ervan om zelf een beeld bij sommige verhalen te hebben en niet om me eentje voorgeschoteld te krijgen. Maar sommige boekverfilmingen zijn wel erg mooi... (Lord of the Rings als voorbeeld)
7.
Rapmuziek
is geen poëzie, daarvoor moet je bij Joni Mitchell / Bob Dylan / Belle and
Sebastian zijn = Tja. Joni, Bob en Belle en Sebastian hebben mooie liedjes geschreven. En ik ben geen fan van rapmuziek. Maar om nu direct alle rapmuziek te veroordelen...
8.
Ik weiger
om een e-reader te
gebruiken, want ik hou gewoon van die typische oude boek geur. Mensen die niet
houden van die geur zijn geen
echte lezers = Zie stelling 1
9.
Mensen die
hun boeken kopen bij Amazon zijn verkeerd bezig = Nee. Ik koop best wat boeken online, simpel en alleen omdat ik geen geduld heb om te moeten wachten in een boekhandel. Aan de andere kant kom ik regelmatig in boekhandels.
10.
Ik markeer
nooit pagina’s door een hoekje om te vouwen, breek nooit een boek open, of eet
tijdens het lezen = Mijn boeken zijn inderdaad erg netjes en dat houd ik ook graag zo.
11.
Ik denk
dat het goed is dat sommige mensen uberhaupt al lezen = De leerkracht in mij grinnikt. Er zijn inderdaad weinig kinderen die voor hun lol lijken te lezen.
12.
Ik heb
geen tv, want dat is zonde van mijn leestijd. Had ik al gezegd ik heb geen tv
heb? Hey. Jij daar. Ik heb geen tv! = Ik heb een tv. Hij staat nu uit. Had ik al verteld dat ik best wel tv kijk? Wist je dat al?
13.
Het kan me
niet schelen wanneer de hoofdpersoon onsympathiek is. Het is het proza waar het om gaat = Als het boek goed is...
14.
Ik lees
geen liefdesverhalen / thrillers / westerns. Ik lees alleen maar echte
literatuur = Ik lees wat ik wil.
15.
Ik begrijp
niet dat volwassenen nog steeds jeugdliteratuur lezen. Je bent volwassen, dus
hoor je boeken voor volwassenen te lezen = Ik hou wel van dansen in de
regen of ijshoorntjes of trampolines of eigenzinnigheid en mijn stropdas zit te
strak. (één aanpassing aan de boeksnob-versie)
Kort, op de vraag of ik een boeksnob ben... Nee, ik denk het niet. Of denk jij van wel?
zondag 11 augustus 2013
What's Next?
Nu de zomervakantie al weer bijna voorbij is begint het gewone leven ook weer normaal te worden. Komende maandag mogen de kinderen uit het zuiden van het land weer naar school toe, ik - en de rest in het noorden van het land - volgen een week later en twee week daarna is ook de laatste groep, het midden, weer op school. De tijd gaat wat dat betreft erg snel. Zes weken schieten voorbij.
De komende week ga ik even op school alle zaken klaarleggen. Voor mij is het slechts een tweede keer dat ik ergens een schooljaar met een groep begin, en dat is erg fijn. Zorgen dat de meeste zaken zo gaan als dat je het zelf wil, in tegenstelling tot het volgen van andermans regels en orde van dienst - hetgeen een invaller eigenlijk steeds doet - is wel een fijne ervaring. Althans, zo voelde het de eerste keer en mijn verwachting is hetzelfde.
De woensdagmiddag blijft mijn studiemiddag. Op dit moment ben ik nog een tweetal cursussen aan het doen via Coursera. Dat zijn zogenaamde MOOC: een Massive Open Online Course, oftewel een wereldwijde, open, online cursus. Afgelopen schooljaar ben ik daarmee begonnen en ik heb sindsdien al best wat cursussen gedaan. Niet dat ze echt iets te maken hebben met mijn werk, maar ze zijn wel erg interessant en dat vind ik wel erg leuk.
Een cursus Griekse en Romeinse mythologie bijvoorbeeld. Mijn interesse lag er al en ik heb er talloze dingen bijgeleerd. Ik heb deze cursus dan ook afgesloten 'with distinction'; met eer. Een dikke 9,6 als eindcijfer.
Ook een cursus filosofie voor beginners, geschiedenis van de Griekse eilanden en nu een cursus over de geschiedenis van de rockmuziek... Het is allemaal erg leuk.
De scholen die de cursussen geven liegen er ook niet om. Ik doe nu mijn tweede cursus bij de University of Rochester, heb er al twee bij Wesleyan University gedaan en ook al één bij de University of Edinburgh. Binnenkort start ik een cursus bij Princeton. Mogelijk zeggen die namen je niets (of hopenlijk wel iets) maar het zijn vrij grote namen in het veld.
Met één van de cursussen, die komende week start, maak ik zelfs kans op een prijs. Een all-inclusive reisje naar Stanford, Californië, om daar op de campus niemand minder dan de Dalai Lama te ontmoeten. Dat zou wat zijn. Winnen doe ik toch niet, maar dromen... :)
De komende week ga ik even op school alle zaken klaarleggen. Voor mij is het slechts een tweede keer dat ik ergens een schooljaar met een groep begin, en dat is erg fijn. Zorgen dat de meeste zaken zo gaan als dat je het zelf wil, in tegenstelling tot het volgen van andermans regels en orde van dienst - hetgeen een invaller eigenlijk steeds doet - is wel een fijne ervaring. Althans, zo voelde het de eerste keer en mijn verwachting is hetzelfde.
De woensdagmiddag blijft mijn studiemiddag. Op dit moment ben ik nog een tweetal cursussen aan het doen via Coursera. Dat zijn zogenaamde MOOC: een Massive Open Online Course, oftewel een wereldwijde, open, online cursus. Afgelopen schooljaar ben ik daarmee begonnen en ik heb sindsdien al best wat cursussen gedaan. Niet dat ze echt iets te maken hebben met mijn werk, maar ze zijn wel erg interessant en dat vind ik wel erg leuk.
 |
| https://www.coursera.org/ |
Een cursus Griekse en Romeinse mythologie bijvoorbeeld. Mijn interesse lag er al en ik heb er talloze dingen bijgeleerd. Ik heb deze cursus dan ook afgesloten 'with distinction'; met eer. Een dikke 9,6 als eindcijfer.
Ook een cursus filosofie voor beginners, geschiedenis van de Griekse eilanden en nu een cursus over de geschiedenis van de rockmuziek... Het is allemaal erg leuk.
De scholen die de cursussen geven liegen er ook niet om. Ik doe nu mijn tweede cursus bij de University of Rochester, heb er al twee bij Wesleyan University gedaan en ook al één bij de University of Edinburgh. Binnenkort start ik een cursus bij Princeton. Mogelijk zeggen die namen je niets (of hopenlijk wel iets) maar het zijn vrij grote namen in het veld.
Met één van de cursussen, die komende week start, maak ik zelfs kans op een prijs. Een all-inclusive reisje naar Stanford, Californië, om daar op de campus niemand minder dan de Dalai Lama te ontmoeten. Dat zou wat zijn. Winnen doe ik toch niet, maar dromen... :)
50 Books - Vraag 31
Nieuwe week, nieuwe vraag van Petepel. Deze week de 31e vraag. En we beginnen direct!
Wie is er bekend met en/of doet mee aan enige vorm van boekenruil?
Boekenruil. Volgens mij was er al eerder een soortgelijke vraag langsgekomen of heb ik in ieder geval aangegeven dat in de vakanties regelmatig aan bookcrossing meedoe. Afgelopen jaar was ik bijvoorbeeld in Pingyao, een geweldig mooi stadje in China. Deze stad staat bekend om zijn stadsmuur die nog geheel intact is. Tevens mag je binnen deze muren bijna nergens met de auto komen.
Ik was daar, met wat anderen, gelegen in een courtyardhotel, een hotel waarbij de kamers rond allerlei binnenplaatsen lagen. Aangezien deze stad een UNESCO-monument is, komen er best wat buitenlanders (lees: niet-Chinezen) en daar zijn ook best wat dingen voor. Veel restaurantjes hebben een 'Europese kaart' vol gewone (lees: niet-Chinese) gerechten - hetgeen voor mij toch wel even wat fijner was dan al dat Chinese eten. (meer daarover overigens op mijn reisblogs daarover, te vinden bij de labels --> China2012 )
In één van die barretjes was ook een leeshoek. Er hingen enkele planken waar boeken op lagen. Duits, Spaans, Engels... Vele talen waren er te vinden en ook ik heb daar een boek geruild. Ik had een mooi boek gelezen van Kathy Reichs en dat was uit. Een nieuw boek zou dan natuurlijk welkom zijn. Er lag een ander boek, tot mijn spijt weet ik niet eens meer welk, welke ik meegenomen heb.
Nadat ik dat boek gelezen heb, heb ik deze in Shanghai, in de 'bibliotheek' van het hotel, achtergelaten. Niet dat het een bibliotheek was, er stonden daar wat boeken in een hoekje van de lobby, netjes gerangschikt op hoogte, dat dan weer wel, waar ik de mijne tussen heb gezet. Omdat ik niet van de receptioniste duidelijk kreeg of dat ook een bookcrossing-plek was - ze sprak geen woord Engels - heb ik uit mijn tas maar mijn laatste boek gepakt. Deze had ik pas weer in Nederland uit, dus die ligt hier nog ergens, denk ik.
Naast bookcrossing ken ik geen andere vormen van boekenruil, alhoewel ik wel eens, via marktplaats, een boekenruil heb gedaan. Maar bookcrossing is een geweldige zaak! Meedoen dus!
Wie is er bekend met en/of doet mee aan enige vorm van boekenruil?
Boekenruil. Volgens mij was er al eerder een soortgelijke vraag langsgekomen of heb ik in ieder geval aangegeven dat in de vakanties regelmatig aan bookcrossing meedoe. Afgelopen jaar was ik bijvoorbeeld in Pingyao, een geweldig mooi stadje in China. Deze stad staat bekend om zijn stadsmuur die nog geheel intact is. Tevens mag je binnen deze muren bijna nergens met de auto komen.
 |
| Stadsmuur van Pingyao, China |
In één van die barretjes was ook een leeshoek. Er hingen enkele planken waar boeken op lagen. Duits, Spaans, Engels... Vele talen waren er te vinden en ook ik heb daar een boek geruild. Ik had een mooi boek gelezen van Kathy Reichs en dat was uit. Een nieuw boek zou dan natuurlijk welkom zijn. Er lag een ander boek, tot mijn spijt weet ik niet eens meer welk, welke ik meegenomen heb.
Nadat ik dat boek gelezen heb, heb ik deze in Shanghai, in de 'bibliotheek' van het hotel, achtergelaten. Niet dat het een bibliotheek was, er stonden daar wat boeken in een hoekje van de lobby, netjes gerangschikt op hoogte, dat dan weer wel, waar ik de mijne tussen heb gezet. Omdat ik niet van de receptioniste duidelijk kreeg of dat ook een bookcrossing-plek was - ze sprak geen woord Engels - heb ik uit mijn tas maar mijn laatste boek gepakt. Deze had ik pas weer in Nederland uit, dus die ligt hier nog ergens, denk ik.
Naast bookcrossing ken ik geen andere vormen van boekenruil, alhoewel ik wel eens, via marktplaats, een boekenruil heb gedaan. Maar bookcrossing is een geweldige zaak! Meedoen dus!
zondag 4 augustus 2013
50 Books - Vraag 30
Vandaag de dertigste vraag uit de #50Books-uitdaging van Petepel. Eerdere vragen en de corresponderende antwoorden zijn terug te lezen op mijn blog.
Hoe lang nog voordat we niet meer weten hoe een boek te gebruiken?
Voor mij is dit een geheel onzinnige vraag. Dat heeft te maken met het feit dat ik geen ebooks lees of zelfs bezit en tegelijkertijd omdat ik er ook niet zo snel aan zou denken om het gevoel van een echt boek los te laten.
Toch snap ik deze vraag. Het aantal elektronische boeken dat verkocht wordt groeit - traag weliswaar, maar in de landen om ons heen wel wat sneller - en dus zullen er meer mensen elektronisch lezen.
Toch verwacht ik dat er nooit een moment komt dat we boeken niet meer gebruiken. Dat is een statement, maar wel één die ik verwacht. Want je kan net zo goed vragen hoe lang het duurt voordat we niet meer weten hoe te lopen. En dat was een vraag nadat de eerste auto's verkocht werden. Onze benen zouden nooit meer lang hoeven te lopen. Onzinnig natuurlijk.
Hetzelfde geldt dus ook voor boeken. Deze zullen altijd bestaan en het gebruik ervan is zo simpel dat dit nooit verleerd gaat worden.
Hoe lang nog voordat we niet meer weten hoe een boek te gebruiken?
Voor mij is dit een geheel onzinnige vraag. Dat heeft te maken met het feit dat ik geen ebooks lees of zelfs bezit en tegelijkertijd omdat ik er ook niet zo snel aan zou denken om het gevoel van een echt boek los te laten.
Toch snap ik deze vraag. Het aantal elektronische boeken dat verkocht wordt groeit - traag weliswaar, maar in de landen om ons heen wel wat sneller - en dus zullen er meer mensen elektronisch lezen.
Toch verwacht ik dat er nooit een moment komt dat we boeken niet meer gebruiken. Dat is een statement, maar wel één die ik verwacht. Want je kan net zo goed vragen hoe lang het duurt voordat we niet meer weten hoe te lopen. En dat was een vraag nadat de eerste auto's verkocht werden. Onze benen zouden nooit meer lang hoeven te lopen. Onzinnig natuurlijk.
Hetzelfde geldt dus ook voor boeken. Deze zullen altijd bestaan en het gebruik ervan is zo simpel dat dit nooit verleerd gaat worden.
zondag 28 juli 2013
Vakantie-ideeën
Zoals elke vakantie momenten hebben waarin je je geen moment verveelt, zullen er in elke vakantie ook momenten zijn waarin jij je wel verveelt. Althans, zo geldt het voor mij. Misschien voor jou ook wel. Vandaar even een paar leuke tips die ook jij in je vakantie kan gaan doen. Dan heb je in ieder geval een moment minder waarin je je verveelt. Doe dit met meerdere personen en het wordt als maar leuker!
- Zet je wekker rond drie uur 's ochtends en ga dan met de auto naar het strand toe voor een mooie zonsopgang aan het strand. Neem wat broodjes mee en wat te drinken en geniet van het uitzicht.
- Huur een film die je nog nooit gezien hebt, zet het geluid uit (mute) en improviseer alle gesprekken. Soundeffects mogen ook, sterker nog, het wordt aangeraden om dit ook te doen.
- Pak een paar schoenen en een fototoestel en maak een stop-motion film over een dag in het leven van de 'onzichtbare man'. Het hoeft niet eens stop-motion te zijn, het mogen ook random foto's zijn natuurlijk.
- Ga eens in je eigen buurt de toeristische attracties bij langs. Wedden dat je het merendeel nog niet eens gezien hebt omdat het je dom leek?
- Pak de auto en ga eens uit eten in een stad waar je nog nooit geweest bent. Zoek een mooi restaurantje op en eet smakelijk! Het liefst een exotisch restaurant.
- En, terwijl je daar toch bent: laat de kok iets speciaals voor jou maken, iets wat niet op de kaart staat. Dit vergt wat overredingskracht, maar het resultaat is vaak erg lekker!
- Ga naar het vliegveld, zoek een goedkope lastminute en ga lekker even een dagje weg naar een andere plaats, waar dan ook in de wereld.
Veel plezier deze zomer!
50 Books - Vraag 29
De tijd vliegt, en waar vorige week de achtentwintigste vraag aan de beurt was volgt vandaag vanzelfsprekend de volgende - de negenentwintigste - vraag. Deze vragen worden - zij het soms met hulp - bedacht door Petepel, die deze uitdaging ook begonnen is. Eerdere bijdragen van mij kun je hier vinden.
Nu, zonder enige aarzeling, volgt de volgende vraag.
Wat heeft de vakantieperiode voor effect op je leesgedrag?
Voor mij is de vakantie een tijd van rust. Rust opzoeken - en hopelijk ook vinden - en tegelijkertijd alle dingen van het afgelopen jaar even achter je laten. Bij mij duurt het vaak een tijdje voordat ik de knop in mijn hersenen heb omgezet van de werk-stand naar de vakantie-modus. Dan ben ik dus ook al enige dagen bezig alles even op een rij te zetten om daarna alles weer te vergeten.
Zeker deze vakantie, met het feit dat ik direct na de zomervakantie al werk heb, ben ik ook al druk aan het vooruit kijken. Hoe zit dit, hoe ga ik dat doen... Allerlei zaken die al in mijn hoofd spoken voordat het jaar überhaupt al begonnen is. Hoe dan ook...
In de vakantie geeft lezen me een deel van de rust die ik zoek. Een goed boek zet mijn gedachten weg van de dagelijkse dingen en geeft mij echt de gelegenheid om te kunnen genieten. In de vakantie lees ik dus ook meer. Veel meer. Ik denk dat de helft van de boeken die ik in een jaar lees, in vakanties gelezen worden.
Afgelopen week alleen al heb ik drie boeken gelezen.
De vakantie heeft dus een positief effect op mijn leesgedrag. Ik lees meer, vaker en pak ook sneller een boek als ik even niets hoef te doen.
Nu, zonder enige aarzeling, volgt de volgende vraag.
Wat heeft de vakantieperiode voor effect op je leesgedrag?
Voor mij is de vakantie een tijd van rust. Rust opzoeken - en hopelijk ook vinden - en tegelijkertijd alle dingen van het afgelopen jaar even achter je laten. Bij mij duurt het vaak een tijdje voordat ik de knop in mijn hersenen heb omgezet van de werk-stand naar de vakantie-modus. Dan ben ik dus ook al enige dagen bezig alles even op een rij te zetten om daarna alles weer te vergeten.
Zeker deze vakantie, met het feit dat ik direct na de zomervakantie al werk heb, ben ik ook al druk aan het vooruit kijken. Hoe zit dit, hoe ga ik dat doen... Allerlei zaken die al in mijn hoofd spoken voordat het jaar überhaupt al begonnen is. Hoe dan ook...
In de vakantie geeft lezen me een deel van de rust die ik zoek. Een goed boek zet mijn gedachten weg van de dagelijkse dingen en geeft mij echt de gelegenheid om te kunnen genieten. In de vakantie lees ik dus ook meer. Veel meer. Ik denk dat de helft van de boeken die ik in een jaar lees, in vakanties gelezen worden.
Afgelopen week alleen al heb ik drie boeken gelezen.
De vakantie heeft dus een positief effect op mijn leesgedrag. Ik lees meer, vaker en pak ook sneller een boek als ik even niets hoef te doen.
zondag 21 juli 2013
50 Books - Vraag 28
Vraag nummer 28 is aan de beurt van de uitdaging van Petepel. Laten we direct maar daar naar toe gaan:
Sla je wel eens stukken tekst over omdat ze niet boeiend (lijken te) zijn?
Bijna negenennegentig procent van de boeken die ik lees kies ik zelf. Dat betekent meestal dat ik ze dus ook helemaal lees, van kaft tot kaft. Natuurlijk sla ik nog wel eens een inleiding over, maar een proloog daarentegen van een boek lees ik weer wel. Erg logisch ook, aangezien er nogal wat verschil zit tussen een proloog en een inleiding.
Veel boeken hebben wel enigszins één of meerdere saaie stukken. Laatst las ik een boek waar de recensies van zeiden dat de eerste driehonderd bladzijden wel weggeschrapt mochten worden. Toch las ik deze en daar ben ik ook erg blij mee: zonder dezen pagina's zou je de helft van het verhaal missen. Alle acties zouden anders maar willekeurig zijn, zonder dat je de achterliggende gedachte weet.
Dat gezegd hebbende zijn er wel boeken die ik - bij het herlezen, hetgeen ik zo af en toe doe - selectief lees: sommige stukken sta ik bewust over omdat ik weet dat er niet zoveel bijzondere stukken komen. Als voorbeeld pak ik hier één van de beste schrijvers, JRR Tolkien, wiens boeken zo uitgebreid geschreven zijn dat er vele hoofdstukken zijn gewijd aan details die schijnbaar onbelangrijk zijn. Die sla ik dan wel over.
Meestal lees ik dus het gehele boek. Behalve bij het herlezen van het boek, maar dan ken ik deze dus ook al...
En jij?
Sla je wel eens stukken tekst over omdat ze niet boeiend (lijken te) zijn?
Bijna negenennegentig procent van de boeken die ik lees kies ik zelf. Dat betekent meestal dat ik ze dus ook helemaal lees, van kaft tot kaft. Natuurlijk sla ik nog wel eens een inleiding over, maar een proloog daarentegen van een boek lees ik weer wel. Erg logisch ook, aangezien er nogal wat verschil zit tussen een proloog en een inleiding.
Veel boeken hebben wel enigszins één of meerdere saaie stukken. Laatst las ik een boek waar de recensies van zeiden dat de eerste driehonderd bladzijden wel weggeschrapt mochten worden. Toch las ik deze en daar ben ik ook erg blij mee: zonder dezen pagina's zou je de helft van het verhaal missen. Alle acties zouden anders maar willekeurig zijn, zonder dat je de achterliggende gedachte weet.
Dat gezegd hebbende zijn er wel boeken die ik - bij het herlezen, hetgeen ik zo af en toe doe - selectief lees: sommige stukken sta ik bewust over omdat ik weet dat er niet zoveel bijzondere stukken komen. Als voorbeeld pak ik hier één van de beste schrijvers, JRR Tolkien, wiens boeken zo uitgebreid geschreven zijn dat er vele hoofdstukken zijn gewijd aan details die schijnbaar onbelangrijk zijn. Die sla ik dan wel over.
Meestal lees ik dus het gehele boek. Behalve bij het herlezen van het boek, maar dan ken ik deze dus ook al...
En jij?
zondag 14 juli 2013
Wegwee
Heb je dat ook wel eens? Dat je in de vakantie zit rond te neuzen op het internet om te kijken waar je allemaal wel niet heen kan gaan? Dat je zoekt naar hotels, de goedkoopste reisoptie - vliegtuig, trein of toch met de auto - en ook dingen die je kan gaan doen.
Op dit moment heb ik een viertal tabbladen op het internet open staan. NS highspeed, een kortingskaart voor musea en openbaar vervoer en een hotelvindsite. En dat allemaal voor de stad Kopenhagen.
Ik ben er zelfs al uit dat de trein het goedkoopste is, ongeveer €100,- goedkoper dan het vliegtuig, en dat de auto toch weliswaar iets goedkoper is, maar dat parkeren een stuk duurder is.
Of ik ook daadwerkelijk weg ga naar Kopenhagen? Ik denk het niet. Tenminste, niet nu direct. Dat heeft weer alles te maken met het feit dat ik geld spaar voor mijn komende vakantie naar de andere kant van de wereld. Maar kijken kan altijd.
Ik heb wegwee. Wegwee is het tegengestelde van heimwee. Ik wil dus weg. Ik wil dingen zien. Dingen beleven. En het liefst in een ander land, met een andere taal.
Enkele jaren geleden is dat begonnen. Toen ben ik met drie anderen - waaronder mijn zus en haar man - naar Noorwegen, Zweden en Finland geweest. Mooie plekken, bijzondere gebeurtenissen... Toen ik daar eenmaal mee begonnen was, is het reisvirus bij me aangeslagen.
In 2011 ben bij mijn zus en haar man op bezoek geweest in Delhi, India. Ook daar heb ik zoveel dingen gezien dat het voor mij niet meer de vraag was of ik weer op vakantie ging, maar wanneer de volgende vakantie begon!
Daarover kun je trouwens teruglezen op deze blog: link.
En dan heb ik het niet over kleine reisjes naar Frankrijk of Denemarken. Het liefst ga ik ver weg. Toen ik dan ook in die zomervakantie naar mijn spaarrekening keek, besloot ik direct weer weg te gaan. Amerika en Canada, dat leek me wel wat. Mooi eens kijken hoe het daar is.
In de tweede week na de zomervakantie ben ik toen weggegaan. Verhalen daarvan kan je ook teruglezen op mijn blog. Ik ben gaan reizen van Washington via New York naar Boston en daarna nog in Canada door naar Quebec, Montreal, Ottawa en Toronto.
In 2012 ben ik, wederom na de zomervakantie - als invaller heb ik de mogelijkheid - naar China en Hong Kong geweest. Dat was een bijzondere reis, waarbij ik zoveel nieuwe indrukken heb gezien, zoveel mensen ontmoet heb en zoveel leuks gedaan heb, dat ik eigenlijk er weinig woorden voor heb. Het was gaaf. En ook daarvan kan je de verhalen lezen. Link.
En nu? Nu verlekker ik me over verre reizen, zoek ik naar mooie plekken om ook naar te gaan en kijk ik naar de mooie plaatjes die vanuit Frankrijk de huiskamer in gebracht worden. Dromend...
Hoe zit het met jouw wegwee? Of heb jij heimwee?
Op dit moment heb ik een viertal tabbladen op het internet open staan. NS highspeed, een kortingskaart voor musea en openbaar vervoer en een hotelvindsite. En dat allemaal voor de stad Kopenhagen.
Ik ben er zelfs al uit dat de trein het goedkoopste is, ongeveer €100,- goedkoper dan het vliegtuig, en dat de auto toch weliswaar iets goedkoper is, maar dat parkeren een stuk duurder is.
Of ik ook daadwerkelijk weg ga naar Kopenhagen? Ik denk het niet. Tenminste, niet nu direct. Dat heeft weer alles te maken met het feit dat ik geld spaar voor mijn komende vakantie naar de andere kant van de wereld. Maar kijken kan altijd.
Ik heb wegwee. Wegwee is het tegengestelde van heimwee. Ik wil dus weg. Ik wil dingen zien. Dingen beleven. En het liefst in een ander land, met een andere taal.
 |
| Voorbij de Poolcirkel |
In 2011 ben bij mijn zus en haar man op bezoek geweest in Delhi, India. Ook daar heb ik zoveel dingen gezien dat het voor mij niet meer de vraag was of ik weer op vakantie ging, maar wanneer de volgende vakantie begon!
Daarover kun je trouwens teruglezen op deze blog: link.
 |
| Abraham Lincoln in Washington |
En dan heb ik het niet over kleine reisjes naar Frankrijk of Denemarken. Het liefst ga ik ver weg. Toen ik dan ook in die zomervakantie naar mijn spaarrekening keek, besloot ik direct weer weg te gaan. Amerika en Canada, dat leek me wel wat. Mooi eens kijken hoe het daar is.
In de tweede week na de zomervakantie ben ik toen weggegaan. Verhalen daarvan kan je ook teruglezen op mijn blog. Ik ben gaan reizen van Washington via New York naar Boston en daarna nog in Canada door naar Quebec, Montreal, Ottawa en Toronto.
 |
| Canadese Parlementsgebouw in Ottawa |
In 2012 ben ik, wederom na de zomervakantie - als invaller heb ik de mogelijkheid - naar China en Hong Kong geweest. Dat was een bijzondere reis, waarbij ik zoveel nieuwe indrukken heb gezien, zoveel mensen ontmoet heb en zoveel leuks gedaan heb, dat ik eigenlijk er weinig woorden voor heb. Het was gaaf. En ook daarvan kan je de verhalen lezen. Link.
En nu? Nu verlekker ik me over verre reizen, zoek ik naar mooie plekken om ook naar te gaan en kijk ik naar de mooie plaatjes die vanuit Frankrijk de huiskamer in gebracht worden. Dromend...
Hoe zit het met jouw wegwee? Of heb jij heimwee?
50 Books - Vraag 27
Een nieuwe vraag betekent een nieuw antwoord in de #50Books-uitdaging. Voor diegenen die nog niet weten wat dat inhoudt komt hier een kort stukje. De anderen - die al wel kennis hiervan genomen hebben - kunnen het komende stukje overslaan.
Sinds het begin van dit kalenderjaar is Petepel (link) een uitdaging begonnen waar iedereen aan mee kan doen. Elke week stelt hij een vraag die te maken heeft met boeken en lezen waarop wij, als lezers, een antwoord kunnen geven. Want mooie boekentips delen met elkaar, daar gaat het toch om?
Hieronder staat de 27e vraag. Eerdere vragen kan je lezen op de site van Petepel en mijn antwoorden daarop kun je hier vinden.
Van welk boek heb je ooit gezegd dat je het gelezen had, terwijl dat niet zo was?
Er zijn wel enkele boeken waarvan ik gezegd heb ze gelezen te hebben, maar waar weinig tot niets van waar was. De meerderheid van deze boeken zou ik gelezen moeten hebben op en tijdens mijn middelbare school-tijd, maar wegens gebrek aan zin en de lastigheid van de te lezen boeken... Probeer als vijftien jarige maar eens fatsoenlijk door Max Havelaar van Multatuli te komen. Wat een verschrikkelijk boek.
Tegelijkertijd zijn er ook boeken uit die periode die ik wel helemaal heb uitgelezen, terwijl dat toch wel wat bijzonder was. Karel ende Elegast heb ik helemaal gelezen, maar Reinaert de Vos dan weer niet. Beide heb ik 'gelezen' voor mijn HAVO-opleiding.
Ik had enkele jaren geleden een discussie met iemand over Hamlet, de klassieker van Shakespeare. Alhoewel ik wel een enorme pil heb liggen met de complete werken van de schrijver en zelfs al enkele stukken gelezen had, wist ik niet alles. Dat werd me ook haarfijn uitgelegd, waarna ik terug moest krabbelen. Zij vertelden me zoveel dingen waarvan ik geen weet had. Ik deed het onder als een boek wat ik al lang geleden gelezen heb en daarna zoveel andere boeken heb gelezen, dat ik het vast kwijt was.
De dag erna ben ik alsnog begonnen...
Sinds het begin van dit kalenderjaar is Petepel (link) een uitdaging begonnen waar iedereen aan mee kan doen. Elke week stelt hij een vraag die te maken heeft met boeken en lezen waarop wij, als lezers, een antwoord kunnen geven. Want mooie boekentips delen met elkaar, daar gaat het toch om?
Hieronder staat de 27e vraag. Eerdere vragen kan je lezen op de site van Petepel en mijn antwoorden daarop kun je hier vinden.
Van welk boek heb je ooit gezegd dat je het gelezen had, terwijl dat niet zo was?
Er zijn wel enkele boeken waarvan ik gezegd heb ze gelezen te hebben, maar waar weinig tot niets van waar was. De meerderheid van deze boeken zou ik gelezen moeten hebben op en tijdens mijn middelbare school-tijd, maar wegens gebrek aan zin en de lastigheid van de te lezen boeken... Probeer als vijftien jarige maar eens fatsoenlijk door Max Havelaar van Multatuli te komen. Wat een verschrikkelijk boek.
Tegelijkertijd zijn er ook boeken uit die periode die ik wel helemaal heb uitgelezen, terwijl dat toch wel wat bijzonder was. Karel ende Elegast heb ik helemaal gelezen, maar Reinaert de Vos dan weer niet. Beide heb ik 'gelezen' voor mijn HAVO-opleiding.
Ik had enkele jaren geleden een discussie met iemand over Hamlet, de klassieker van Shakespeare. Alhoewel ik wel een enorme pil heb liggen met de complete werken van de schrijver en zelfs al enkele stukken gelezen had, wist ik niet alles. Dat werd me ook haarfijn uitgelegd, waarna ik terug moest krabbelen. Zij vertelden me zoveel dingen waarvan ik geen weet had. Ik deed het onder als een boek wat ik al lang geleden gelezen heb en daarna zoveel andere boeken heb gelezen, dat ik het vast kwijt was.
De dag erna ben ik alsnog begonnen...
zondag 7 juli 2013
50 Books - Vraag 26
De 26e vraag van de uitdaging waar Petepel ons voor gesteld heeft. Zesentwintig vragen die aan boeken gelieerd zijn, en hier mijn inzending.
Hoe houd je bij welke boeken je al gelezen hebt?
Om heel makkelijk te zijn houd ik geen lijst bij van boeken die ik gelezen heb. Ik ben echt wel een persoon van lijstjes, maar om nu precies te zeggen 'dit boek heb ik al gelezen'... Nee, dan zou ik liegen.
Wel heb ik een lijst van boeken die ik bezit. In mijn geval zijn deze beide dingen min of meer hetzelfde, aangezien ik niet veel boeken leen.
Vandaar mijn korte antwoord: (Bijna) niet.
Hoe houd je bij welke boeken je al gelezen hebt?
Om heel makkelijk te zijn houd ik geen lijst bij van boeken die ik gelezen heb. Ik ben echt wel een persoon van lijstjes, maar om nu precies te zeggen 'dit boek heb ik al gelezen'... Nee, dan zou ik liegen.
Wel heb ik een lijst van boeken die ik bezit. In mijn geval zijn deze beide dingen min of meer hetzelfde, aangezien ik niet veel boeken leen.
Vandaar mijn korte antwoord: (Bijna) niet.
zondag 30 juni 2013
Het einde van een schooljaar
Met rasse schreden komt het einde van het schooljaar 2012-2013 in zicht. Nog slechts één luttel weekje te gaan en dan begint voor het noorden van het land de zomervakantie. Voor het zuiden is de vakantie al begonnen, het midden mag nog enkele weekjes wachten. Maar dat zij zo. Mijn vakantie kan binnenkort starten!
Niet dat ik weg ga of op een andere manier mij erg druk ga maken deze vakantie. Ik ga lekker rustig aan doen en even wat geld sparen in verband met een vakantie die ik later komend schooljaar ga houden. Ik wil op reis naar een plaats waar de winter net begonnen is en, wanneer ik er naar toe ga, de zomer heerlijk start. En dan is het in Nederland dus winter. De andere kant van de wereld.
Ook weet ik dat ik na de zomervakantie al direct door kan gaan. Dat is erg fijn nieuws, gezien het feit dat ik meestal de eerste weken na de zomervakantie lui op mijn achterste zit te nietsen, hopend dat er snel iets voor mij komt. Dit jaar is het anders.
In Drachten ben ik vier dagen in de week al aan het werk. En dat gaat in ieder geval door tot aan de maand december, mogelijk zelfs iets langer. Drie dagen in de week ben ik de meester van een groep vier en de vierde dag ben ik de meester van groep vijf. Dat laat voor mij dus één enkel dagje in de week over waarop ik nog op zoek ben naar iets anders, maar dat zal ter zijner tijd wel komen, of het moet gewoon weer invalwerk zijn.
Ik heb daar nu dan ook al zin in. Natuurlijk - eerst komt een vakantie waarin ik lekker mag uitrusten. Maar daarna kan ik wel weer lekker aan de slag. En een groep vier, alhoewel ik vaker hogere groepen doe, is wel erg leuk om te doen! Leermomenten zat! En genoeg tijd om te genieten dus! Veel van de leerlingen van mijn komende groep heb ik ook al gezien tijdens de schoolreis. (--> link)
De komende week mag ik ook naar Drachten gaan. Maandag geef ik les aan groep zes, dinsdag heb ik een overleg met mijn duocollega voor volgend jaar en later die dag crash ik enkele musicals, waaronder degene in Leek. Over die school heb ik al eerder geschreven (--> link)
Ach. Een heerlijk laatst weekje ga ik tegemoet. Jij ook?
Fijne week!
Niet dat ik weg ga of op een andere manier mij erg druk ga maken deze vakantie. Ik ga lekker rustig aan doen en even wat geld sparen in verband met een vakantie die ik later komend schooljaar ga houden. Ik wil op reis naar een plaats waar de winter net begonnen is en, wanneer ik er naar toe ga, de zomer heerlijk start. En dan is het in Nederland dus winter. De andere kant van de wereld.
Ook weet ik dat ik na de zomervakantie al direct door kan gaan. Dat is erg fijn nieuws, gezien het feit dat ik meestal de eerste weken na de zomervakantie lui op mijn achterste zit te nietsen, hopend dat er snel iets voor mij komt. Dit jaar is het anders.
In Drachten ben ik vier dagen in de week al aan het werk. En dat gaat in ieder geval door tot aan de maand december, mogelijk zelfs iets langer. Drie dagen in de week ben ik de meester van een groep vier en de vierde dag ben ik de meester van groep vijf. Dat laat voor mij dus één enkel dagje in de week over waarop ik nog op zoek ben naar iets anders, maar dat zal ter zijner tijd wel komen, of het moet gewoon weer invalwerk zijn.
Ik heb daar nu dan ook al zin in. Natuurlijk - eerst komt een vakantie waarin ik lekker mag uitrusten. Maar daarna kan ik wel weer lekker aan de slag. En een groep vier, alhoewel ik vaker hogere groepen doe, is wel erg leuk om te doen! Leermomenten zat! En genoeg tijd om te genieten dus! Veel van de leerlingen van mijn komende groep heb ik ook al gezien tijdens de schoolreis. (--> link)
De komende week mag ik ook naar Drachten gaan. Maandag geef ik les aan groep zes, dinsdag heb ik een overleg met mijn duocollega voor volgend jaar en later die dag crash ik enkele musicals, waaronder degene in Leek. Over die school heb ik al eerder geschreven (--> link)
Ach. Een heerlijk laatst weekje ga ik tegemoet. Jij ook?
Fijne week!
 |
| Bron: Schoolbordportaal.nl |
Abonneren op:
Posts (Atom)