Nee, deze titel heeft geen zware achterliggende betekenis. Het is simpel een statement wat ik mag maken, nu de laatste schoolweek van het kalenderjaar als enige nog voor me ligt.
Na de kerstvakantie ben ik weer een 'vrij' man. Dat wil zeggen: Het werk zit er in Drachten eerst voor mij op. Beide juffen voor wie ik een zwangerschapsverlof heb vervangen, zijn daarna al weer terug. En dat betekent dus tevens ook afscheid nemen.
Afscheid van 24 leerlingen in groep vier, waarmee ik de afgelopen tijd drie dagen in de week heb mogen opschieten. Ik heb tal van leuke dagen beleefd, met als hoogtepunt wel het uitje in het bos. Om daar, met zeventig kinderen tegelijkertijd samen de dag te beëindigen door gezamenlijk het 'Onze vader' te zingen doet wel wat met je.
Maar dat is natuurlijk lang nog niet alles. Samen hebben we ups (veel) en downs (weinig) meegemaakt, hebben we samen stilgestaan bij het overlijden van een schoolgenoot en hebben we de geboorte van de baby van juf meegemaakt.
Met mijn duocollega kon ik zeer goed opschieten en datzelfde geldt ook voor de collega's in groep 3/4 en 3. Het is jammer om dat zo achter te laten, maar daar kunnen we natuurlijk weinig aan doen: dat is het leven van een invaller...
Tegelijkertijd is het ook het afscheid van 23 - nee 22 - leerlingen uit groep 5. Afgelopen vrijdag nam de eerste zelf al afscheid: ze verhuist naar een andere stad. Maar ook met deze groep, waar ik alleen de vrijdagen geweest ben, zal ik gaan missen. Elke vrijdag weer het beginnen met het nieuws van de afgelopen weken, daarna de overhoringen om daarna vol snelheid de andere dingen te doen: rekenen, taal, spelling en technisch lezen... Elke vrijdagmiddag nog een natuurles en tekenen of - wanneer het uitkwam - een lekkere knutselmiddag... Wel fijn dat je op deze manier zoveel kan doen.
Ook deze duocollega was een fijne vent. Omdat ik afgelopen schooljaar ook al eerder met hem samengewerkt had, wisten we exact wat we van elkaar konden verwachten, hetgeen het werk voor ons beiden wel een stuk makkelijker maakte.
Tja, en na de vakantie zie ik wel weer wat er dan op mijn pad komt. Eerst in januari nog wat 'zakgeld' bij elkaar sprokkelen voor tijdens mijn vakantie in Nieuw Zeeland tijdens de maand februari. En daarna wederom maar weer zien wat de tijd brengt.
Eén mooi voordeel: Als ik het aantal dagen dat ik nu al dit schooljaar bij elkaar optel zit ik al op meer dan tweederde van twee jaar geleden. Dat brengt hoop! En nu nog vast werk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten