Hoe belangrijk is de eerste zin van een boek en welke goede voorbeelden ken je?
De eerste zin van een verhaal, artikel of welk willekeurig leesbaar stuk zou je moeten grijpen. En wel zodanig dat je het verhaal niet meer los kan laten. Die kunst, want zo mag je het natuurlijk noemen, is niet aan velen gegeven. Een willekeurig artikel in een willekeurige krant - en dan heb ik het nu niet over actualiteiten, want dat lukt praktisch nooit - zal je niet altijd een reden geven om door te lezen.
Ook met boeken is dat veelal zo. Alhoewel die eerste zin een belangrijke is - deze trekt je immers het verhaal in - is het voor mij toch net wat anders. Ik probeer altijd de eerste paar zinnen te zien als een geheel. En soms zelfs wel eerste hoofdstuk.
Dat vertel ik de leerlingen op school ook. Die komen vaak bij me na een paar zinnen gelezen te hebben: "Meester, dit verhaal is saai." Ik probeer ze dan op z'n minst nog een paar bladzijden te laten lezen.
Persoonlijk vind ik het mooi als een boek begint met het verhaal op te dragen aan iemand. Ik weet dat dit niet de eerste zin is, maar het laat wel zien dat er meer speelt dan alleen het boek en de schrijver.
Wat ik echter nog mooier vind is een quote van een ander te plaatsen als eerste regel. Iets uit de oudheid, Socrates, Plato of Aristoteles, of misschien een filosoof of denker van vorige eeuwen als Einstein of Kierkegaard. Zoveel voorbeelden zijn er te noemen.
De eerste zin is voor mij dus niet van zo'n groot belang. Ik ben tevreden met een zin als:
Sophie Amundsen liep terug van school.
(de wereld van Sophie, Jostein Gaarder)
Ik houd ook van motto's. Die geven een richting aan je lezen :)
BeantwoordenVerwijderen