The Way it Goes

Dag 10.

Elke dag is weer een nieuwe dag. Dat is een wijsheid die ten aller tijde geldt, zeker als je een invaller bent. Elke dag weer sta ik op een andere plek om daar mijn werk te doen. Het ene moment heb ik een groep vier onder mijn hoede, de dag erna sta ik voor een groep achtstegroepers. Het is een wereld van verschil. Geloof me, ik vind het heerlijk. Maar stiekem smacht ik naar wat meer zekerheid, een eigen groep...

Vandaag ook zo. Ik mocht werken in een groep die in principe alles zelfstandig ook wel kunnen. Dat merk je vooral aan de snelheid waarmee een groep aan het werk gaat. Ik had op het bord een strakke planning geschreven. Na de pauze zouden we taal en spelling gaan doen, en daarna stillezen en vervolgens de dag afsluiten met een tekenles. Maar in de pauze was ik in gesprek geraakt met een collega. Ik was dus niet direct na de bel in de klas.

Ik stond versteld toen ik binnenkwam. Driekwart van de groep was al druk aan het werk! Stilletjes zaten ze met hun neus in het boek, de schrijfhand al druk aan het schrijven. Bewonderend knikte ik.
Eén van de leerlingen zag me knikken en vroeg dus ook waarom. Ik legde het hem uit. Verrassend genoeg was na vier minuten iedereen aan de slag. Een strak regime zal wel werken, denk ik.
In die klas is het dus gewoon. Bijna geen aansturing nodig en gewoon gaan met die banaan. Zo gaat het.

Ook had ik na schooltijd even een gesprek met de directeur. Laten we 'm Bert noemen.
Hij zei het volgende. 'Gisteren kwam de leerkracht er achter dat jij morgen (vandaag dus) voor de groep staat. Hij vertelde het tegen de kinderen, die direct als reactie kwamen met: 'juf (...) komt toch niet hè?' De leerkracht zei dat dezelfde meester zou komen als afgelopen vrijdag, meester Martijn. De hele klas was daarna razend enthousiast. Dus. Je begrijpt dat we je graag zien, met zo'n reactie van de leerlingen.'

Ik kon niet anders dan het compliment aannemen en het in mijn zak steken. Ik vertelde hem nog dat hij mijn naam ook best mag doorgeven aan zijn collega's, want meer naamsbekendheid is altijd mooi meegenomen.
Ik vertelde hem dat ik deze klas ook erg leuk vind, en dat is ook al zo leuk. Leuke groepen moeten leuke meesters of juffen hebben, nietwaar?

Niet dat het volgende met het vorige te maken heeft, maar het moet gezegd worden. Vanmiddag werd ik gebeld door de beheerder van een invalpool. Hij had dringend iemand nodig voor morgen en overmorgen in Enumatil. Of all places. Ik dus daar morgen en overmorgen heen. Een groep 6/7 die vast ook erg leuk is. Vast!

Nog even over de opdracht. Ik ben druk bezig met allerlei zaken, maar zal proberen de 1500 woorden te bereiken. We zullen zien.

Nog één opmerking dan. Ik vertelde vandaag dat ik het laatste nieuws volg via twitter. Leerling direct als reactie: 'U en twitter? Doen meesters dat ook al?' ;)

Fijne avond en tot morgen!