Dag 28.
Vanochtend vroeg was ik om vijf uur uit mijn bed. Kwart over vijf startte ik de auto om die alvast wat warm te laten lopen en de ruiten te krabben. Het had flink gevroren.
Sleutel in het slot, maar de deur zit natuurlijk ook vast gevroren. Gelukkig staat de auto van m'n broertje ernaast, dus de deuk zou in de familie blijven. Niet dat dit gebeurde. Natuurlijk knakt, halverwege de voorruit, de krabber in tweeën en kan ik met een deeltje alles afmaken. Vervelend, maar overleefbaar.
Enkele minuten later belt mijn broer op: 'Gaan we echt heen?' Hij wil niet, zo lijkt het, maar mijn antwoord is hard maar duidelijk: 'Om toen voor zes ga ik. Ben je er, dan ben je er, ben je er niet heb je pech.'
Eenmaal weer binnen, de ruiten schoon en de buren lijken ook wakker geworden te zijn van een startende auto en het ijskrabben van mij, is één van mijn broertjes al wakker. Ik drink een kopje koffie (die ik al voordat ik naar buiten ging klaar had gezet) en pak alvast wat spullen.
Flesjes water, wat krentenbollen en een paar pakjes sultana... Snel en makkelijk voer voor onderweg.
Kwart voor zes toch maar even kijken of mijn andere broertje al wakker is. Niet dus. Hij snel klaarmaken en om vijf voor zes stappen we m'n auto in. Zonder broer, die er dus niet bij was.
In de hele rit tot Zwolle kwamen we wel zes mensen op dezelfde rijbaan tegen. Wel zes helen! En ja, al die auto's heb ik ingehaald. Op één na dan. Die ging mij te snel.
Na Utrecht begint het licht te worden. Mooi gezicht, de opkomende zon. En het rijdt ook wel wat lekkerder. Bij Breda begint het ook wat drukker te worden. Bij Antwerpen is het nog voller totdat we de ring van Antwerpen afgaan. En dan begint de achtbaan.
De weg daar is namelijk... tja, hoe zeg je dat netjes. Een hobbelweg. En dat heet dan een snelweg te zijn. Gaten, putten en afval... overal op de vierbaansweg kan je het vinden. En daarna bijna vijf kilometer om de - laten we het voor het gemak maar naar boven afronden - tien meter een hobbel. Niet zo goed voor je wielen, laat staan voor de auto.
Eenmaal in Axel blijken we te vroeg te zijn. Gelukkig is de koster van de kerk er al wel en hij vindt het geen probleem even een kopje thee te zetten. Heerlijk.
En daarna kwam de familie binnendruppelen. Pa en ma, uit een hotel in de buurt, Zus en vriend, ook een hotel, evenals andere zus met vriend. Mijn zus, zwager en hun drie kinderen en, als klap op de vuurpijl, ook nog de familie waar het om gaat: mijn zus en zwager met de kleine Thijs.
Ongeveer twee uur later zitten we in dezelfde zaal na te genieten van de doop. Kopje thee erbij, en veel mensen die mijn zus en zwager feliciteren. Weer anderhalf uur later zitten we, als familie, bij hen thuis een broodje te eten. En daarna kunnen we weer terug gaan.
Rond half zes zijn we weer thuis. Moe, maar wel een leuke dag gehad. En dus lang. Erg lang. En nu? Nu ben ik ook moe!
Mocht jij btw nog een opdracht hebben, kan je deze tot morgenmiddag 17.59 uur inzenden!
Groetjes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten