Meleager

Het voorlopig laatste verhaal uit deze serie van vijf verhalen uit de Griekse mythologie in de voorjaarsvakantie komt van een jonge held wiens leven wel erg verbonden is met een ander iets.

Voordat ik echter begin, verwijs ik u even weer naar het verhaal van Atalanta, want het leven van Meleager en haar waren verbonden. Door liefde voor haar stierf hij, om het maar hard te zeggen. Om even in het verhaal te komen, lees dit.

Het verhaal is beschreven in drie grote werken. Apollodorus, Homerus en Ovidius schreven er over, maar de laatste heeft het leeuwendeel geschreven. Vandaar dat het meeste van het verhaal uit de Metamorphosen van Ovidius komt.

Ovidius

'Meleager'

In de tijd dat koning Oeneus koning was, liep er in zijn stad een jongen rond die werd aangezien als zijn zoon. Zijn naam was Meleager. Zelf dacht hij dat Ares, de god van de oorlog, zijn vader was, maar dat geheel terzijde. Bij zijn geboorte waren er al bijzondere dingen gebeurd.

Zijn moeder kreeg namelijk op het kraambed bezoek van drie vrouwen. Deze drie vrouwen waren de Moirai, de schikgodinnen.

Deze drie dames werden veelal afgebeeld als drie oude vrouwen, waarbij de ene een draad spint, de tweede deze oprolt en de derde deze draad weer afknipt. Ze worden gezien als de godinnen van het lot: de eerste maakt je leven en je daden, de tweede houdt je leven bij elkaar en de derde bepaalt waar het eindigt. Er werd gezegd dat zelfs de goden bang waren voor deze drie vrouwen, want wat zij zeiden kwam uit.

Meleagers' moeder kreeg dus bezoek van deze drie vrouwen op haar kraambed. Ze vertelden haar dat zolang dat ene blok hout in het haardvuur lag, haar zoon zou blijven leven. Maar zodra het blok hout op was, was zijn leven ook voorbij.

Zijn moeder, Althaea, spring uit bed en brandde haar handen bij het weghalen van het blok hout uit het vuur, waarmee ze zo zijn leven redde. Het restje hout bewaarde ze op een veilige plek, waar niemand erbij kon en zeker vuur het niet zou vinden.

Meleager groeide op tot een sterke, jonge man die bij veel van zijn stadsgenoten in hoog aanzien stond. Hij was één van de opvarenden van de Argonaut (mogelijk dat verhaal later nog eens) en beleefde met hen avonturen en kwam als held weer terug.

Nu komt het verhaal van Atalanta erbij, want op een dag vergat koning Oeneus een stuk vlees te offeren aan Artemis, die op haar beurt een groot, verwoestend zwijn stuurde. Voor de rest van dit verhaal verwijs ik door naar het verhaal van Atalanta.

Toen de buit verdeeld was, en Atalanta de huid kreeg, kwamen twee ooms van Meleager in opstand. Een vrouw die de buit won? Schande! Dat mocht niet. Ze waren heimelijk van plan om Atalanta te vermoorden, hetgeen Meleager hoorde en ze afraadde. Hij verbood het hen en toen ze het wel deden, vermoordde hij hen zodat Atalanta zou overleven.

Enkele dagen later, toen Atalanta weer van het toneel was verdwenen kwam Meleager thuis en vertelde tegen zijn vader en moeder wat er gebeurd was. Beiden waren ontzet en zijn moeder liep boos weg. Zijn vader begreep dat hij het had gedaan uit liefde voor de heldin, maar het mocht niet baten.

Die avond, toen Meleager feest aan het vieren was, voelde hij een branderig gevoel van binnen. Het begon smeulend, maar op een gegeven moment leek het net alsof zijn ingewanden van binnenuit aan het opbranden waren. Hij gilde het uit en iedereen keek hem ontzet aan.

Alleen zijn moeder niet. Zij stond met een boos gezicht bij het haardvuur, waar ze een klein stukje van een houtblok door de vlammen zag verteren.

---

Meleager stierf. Zijn moeder was achteraf in shock en vermoordde zichzelf. Zijn vader had geen opvolger meer en werd min of meer verbannen. De gehele familielijn van Meleager schijnt daar ook te stoppen. Spot niet met de Moirai.