China, dag 4
Woensdag.
Met een kopje thee op de tafel naast me, begin ik over vandaag te schrijven. Echter, voordat ik de dag beschrijf, even noemen dat vandaag een warme, nee zelfs hete, dag was. Mijn hoofd is goed verbrand, maar dat zij zo. Toch heb ik vandaag - evenals vele anderen - vanuit de schaduw veel foto's gemaakt. Deze zijn dus niet allemaal wat ik graag wil (schuin of ingezoomd) maar dat neem ik maar even voor lief.
Vanochtend vroeg, wekker weer om half zeven, zeven uur ontbijt en acht uur vertrek. Last van een jetlag heb ik niet - dat zal na de terugreis vast anders zijn - dus alles gaat lekker op rolletjes.
Vandaag begonnen we de dag bij de Tempel van de Hemel, bijna in hartje Beijing. Poortgebouw na poortgebouw gingen we binnen, totdat we bij de plek kwamen waar de keizer tweemaal in het jaar de goden en zijn voorouders vroeg of ze hem en het rijk wilden zegenen. Daarbij was een compleet protocol dat ik jullie zal sparen, maar het bevatte o.a. drie dagen vasten, daarna compleet zuiveren, eten inspecteren, eten en dus bidden.
Daarna gingen we met de bus een stuk verder, richting het befaamde Tianmen Square, het Plein van de Hemelse Vrede.
Daar waren de voorbereidingen van het aankomende partijcongres al druk bezig. Soldaten liepen rond, bloemen werden gepland en bovendien veel mensen liepen rond op en rond het plein. Het plein is imposant groot. De Dam in Amsterdam is vergeleken met dit plein slechts een klein pleintje, alhoewel ik het daar ook al wel ruim vond.
Op het plein staat het mausoleum van de glorieuze leider, Mao Zedong. Een enorm gebouw waar, tijdens openingstijden, soms wel een rij van vier uur staat te wachten om naar binnen te mogen. Aan beide kanten van dit gebouw, net buiten het plein, staan het Partijgebouw enerzijds en anderzijds het Museum van China. Een paar honderd meter verder kom je in een eerste voorportaal van de Verboden Stad.
Even over de verboden stad het volgende. Wij zeggen verboden stad, evenals ze dat wereldwijd doen, maar de stad is helemaal niet verboden. Het is enkel zo dat de Chinezen zelf niet dat deel van de stad in konden gaan, en hoogwaardigheidsbekleders van andere landen daar heen moesten voor een audiëntie. Meer mensen, op de knechten, soldaten, ministers en vrouw/ concubines van de keizer na, mochten daar niet komen. Verboden is dus een verkeerd woord, met wel de juiste dekking, maar niet de juiste uitwerking.
Nadat we het eerste voorportaal waren doorgelopen en het tweede portaal bezochten, waar we ook lunchten, gingen we al gauw door naar de derde en vierde voorportalen. Het woord groots dekt de lading niet, zeker als je beseft dat de mensen die de keizer bezochten te voet vanaf het tweede portaal moesten komen.
In dat vierde portaal begon dan de ceremonie. Het hele plein, zie ook de foto, stond vol met soldaten, ministers en andere hoogwaardigheidsbekleders en de keizer stond op de plek waarvandaan ik de foto heb genomen, bovenaan de trap.
Een orkest begon te spelen bij het geluid van een zweep, waarbij de bezoeker in de richting van de keizer mocht lopen. Het geluid van diezelfde zweep knalde weer, de band stopte met spelen en de bezoeker stond stil. Zweep knalde weer, bezoeker liep weer en stond even later weer stil. Een soort spel waarbij stoelendans en Anna-Maria-koekoek gezamenlijk gedaan wordt.
Vervolgens, stond de bezoeker onder aan de trap, moest hij driemaal buigen (met alle anderen op het plein, drie seconden lang, hoofd op de grond) en vervolgens mocht hij, kijkend naar zijn voeten, naar boven komen, mits de keizer dat behaagde. Vandaar moest de keizer aangeven dat hij omhoog kon kijken, vertellen wat hij hier kon doen en, als alles af was gelopen, mocht de bezoeker op dezelfde wijze naar beneden, alleen dan achterstevoren lopend.
Ogen naar beneden, trap af, driemaal buigen, lopen op de muziek, stilstaan in de stilte en dat allemaal totdat hij weer in het derde portaal was... Indrukwekkend dus.
Daarna, rond half vijf, zijn we met een groep mensen op een terrasje gaan zitten en hebben we gezellig wat gedronken. Daarna gingen we naar de nachtmarkt die, niet zoals de naam zegt, al op tijd open is, maar ook nog laat in de nacht open is. Het is een soort Times Square, alleen dan in Beijing.
Daar hebben we gegeten en rond tienen zijn we weer naar het hotel gegaan.
Morgenvroeg moet ik de koffer weer gepakt hebben. Deze gaat namelijk per trein al voor ons uit naar Datong. Daar gaan wij vrijdag per trein ook heen, maar de koffers moeten nu eenmaal een dag eerder die kant op. Het zij zo.
Morgen weer verder!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten