Toen op een dag hij dus bijzondere dromen kreeg, vertelde hij die direct aan zijn vader. Hij zou worden vermoord, zo was het in zijn droom.
Zijn vader overlegde met de andere goden en al gauw besloot de godenraad dat er iets moest gebeuren. De droom zou niet uit mogen komen: iedereen hield immers van Baldr.
Odin besloot geen moment te wachten en ging te paard op weg naar een voorspeller wier voorspellingen altijd uit kwamen. Er was echter één klein probleem: de zieneres was al gestorven. Daarom nam Odin een vermomming aan en kwam zo aan in het dodenrijk.
Er werd een groot feest voorbereid en Odin zocht de zieneres tussen de massa's mensen. Na haar eenmaal gevonden te hebben, vroeg hij haar naar de reden van dit feest.
"Weet je dan niet dat de eregast niemand minder dan Baldr is?" antwoordde ze hem. Ze ratelde daarna door over de reden van zijn dood om daarna tot haar schrik te bemerken dat de vreemde niemand minder dan Odin was.
Odin huilde en reed terug naar het paleis. Nu de waarzegster de droom als waar had bestempeld, wist hij zeker dat zijn zoon vermoord zou worden. In het paleis vertelde hij de andere goden alles. Iedereen was ontstemt, Baldr was door jan en alleman een graag geziene gast.
Frigg echter legde zich niet zomaar neer bij deze voorspelling. Ze liet alles en iedereen bij zich komen om hen een gelofte af te dwingen: zij zouden haar zoon geen kwaad doen. Alle mensen, dieren, vogels en vissen maakten deze gelofte. Ook stenen, takken, bloemen en planten zworen Baldr geen kwaad te doen. Zo werden Frigg en Odin toch wat gerust gesteld.
Dagen, weken en maanden gingen voorbij en de droom van Baldr werd al gauw vergeten. Sterker nog: nu Baldr nergens meer gewond door kon raken maakten de andere goden er al snel een nieuw spel van. Ze gooiden stenen, speren, pijlen en alles wat ze maar konden vinden zijn kant op, wetende dat het hem geen kwaad kon doen. En Baldr vond het allemaal wel best.
Loki, de onruststoker, is echter niet helemaal blij met de situatie. In een vermomming gaat hij naar Frigg en vraagt haar of ze het niet zielig voor Baldr vindt, nu hij door de andere goden gekleineerd lijkt te worden.
"Nee hoor," antwoord ze, "Hij vindt het zelf wel leuk en er is toch niets dat hem kan deren."
"Echt helemaal niets?" vraagt Loki dan.
"Nee, nou ja... Alleen de maretak heeft de belofte niet gedaan, maar wat kan de kleine maretak doen? Dat is het teken van liefde en vruchtbaarheid!"
Met deze kennis op zak ging Loki op pad. Hij zocht een maretak die hij in een pijl kon laten veranderen. Na een mooie pijl gemaakt te hebben met een flink scherpe punt, zocht hij iemand die zijn plan zou uitvoeren. Opeens ging er bij hem een lichtje branden, hij had zijn slachtoffer gevonden.
Op de plaats waar de goden ook deze dag Baldr aan het bekogelen waren had iedereen het naar zijn zin. Er was lol, drank en vermaak doordat Baldr helemaal nergens gewond door raakte. Zelfs de grootste stenen deden hem geen pijn. Ook Hodur, Baldrs' broer, was aanwezig. Hij deed minder mee met de pret, omdat hij blind was.
Opeens stond Loki - in vermomming uiteraard - naast hem en gaf hem een pijl en boog. Een mooie boog en een nog specialere pijl.
"He Hodur," zei hij, "zou je niet eens willen meedoen?"
"Natuurlijk wel," antwoordde hij, "maar ik kan niets zien. Straks raak ik de verkeerde!"
"Geen nood. Ik help je wel."
Zo hielp Loki Hodur met het spannen van de boog en liet hem mikken op zijn broer.
"Schiet maar als ik het zeg," zei hij terwijl hij zich uit de voeten maakte. "Nu!" riep hij.
 |
| "Baldurs Death" door C.W. Eckersberg (1817) Bron: norse-mythology.org |
De pijl schoot door de lucht en raakte Baldr in zijn borst. Op het eerste gezicht lachte iedereen toen Baldr neerviel. Hij zou vast weer een mooi toneelstukje opvoeren. Maar toen hij na enkele tellen nog niet opstond, en er zelfs bloed zichtbaar was, schrok iedereen.
Frigg en Odin zijn diep bedroefd maar proberen toch een manier te vinden om Baldr in het Walhalla te krijgen. Nu hij namelijk niet op het slagveld, maar op een andere manier gestorven is, zal hij nooit naar de eeuwige jachtvelden kunnen. Daarom vragen ze Hermod of hij naar Hel wil gaan in de onderwereld en haar wil vragen of ze Baldr naar Walhalla wil sturen.
Daar aangekomen ziet Hermod Baldr naast Hel zitten. Hij blijft een nacht bij hen en vraagt tenslotte of Hel misschien Baldr naar Walhalla wil sturen.
"Alleen als iedereen op aarde, alle levende wezens, rouwen om zijn sterven zal ik hem daarheen zenden."
Hermod snelt terug naar Asgaard en geeft het bericht door aan de goden. Zij, op hun beurt, geven dit bericht door aan vele snelle boodschappers. De hele aarde is in rouw. Of...
Er is één reuzin die weigert te rouwen. Een vermomming van Loki, die daarmee dus weer iedereen dwars zit.
Een paar dagen later wordt Baldr volgens de traditie in een schip gelegd die de zee op wordt geduwd. Daar wordt deze in de brand gestoken. Nanna, de vrouw van Baldr, is zo bedroefd dat ze met hem mee is gegaan in de boot.
Dat is het einde van Baldr en zijn vrouw, Nanna.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten