De dagen worden korter, de tijd gaat voorbij. Waren we veertig weken geleden aan het begin van een jaar, zijn we nu alweer bijna aan het einde. En met al deze nieuwe weken komt er ook steeds weer een nieuwe vraag van Petepel. Deze week de zesenveertigste vraag en die luidt als volgt:
Welke liefdesgeschiedenis(sen) heb je ooit gelezen die je iedereen zou willen aanraden ook te lezen?
Als ik één boek mag noemen die bij deze vraag zeer goed past is het wel het verhaal wat J.R.R. Tolkien heeft geschreven. Het heet 'De kinderen van Húrin' en is in mijn ogen misschien wel het mooiste verhaal wat er is. Ik zal verder geen woorden geven over dit boek, daar mag je helemaal zelf achterkomen.
Andere verhalen en boeken met een bijzondere liefdesgeschiedenis zijn er zat. Een half jaar geleden las ik het boek 'The Host' (Zielen) van Stephenie Meyer dat ook bijzonder is. Een 'geïnfecteerde aliën' die verliefd wordt op een jongen, maar tegelijkertijd is het lichaam zelf ook al verliefd, op een ander dan welteverstaan. Een bijzonder verhaal, maar tegelijkertijd wel lichtelijk apart te noemen.
Het laatste voorbeeld wat ik wil geven is het verhaal dat in de Griekse mythologie tevens ook de kleur van de moerbei verklaart. Het verhaal van Pyramus en Thisbe is het verhaal dat je gelezen moet hebben. Echt waar. En hier kan je deze vinden: LINK
zondag 24 november 2013
zondag 17 november 2013
De donkere dagen staan voor de deur
Zoals elk jaar weer voorbij gaat, van nieuwjaarsdag naar de zomervakantie in de richting van kerst, is ook dit jaar al een eind gevorderd. Meestal ben ik in de laatste weken van het jaar extra veel bezig met ofwel lezen, danwel schrijven. Zo verslond ik afgelopen jaar negen boeken in een tijdspanne van vier week en het jaar daarvoor hield ik een dagelijkse blog bij.
Dit jaar hoop ik weer eens te gaan schrijven. Geen blogs ditmaal, maar gewoon eens een deel van een verhaal. Verhaallijnen lopen volop door mijn hoofd, evenals genres en het publiek voor wie ik schrijven kan. Zo kan ik kinderverhalen gaan schrijven, maar ook compleet iets anders.
Toen ik in India, Canada en al die andere landen was heb ik veel inspiratie opgedaan voor verhalen. Sommige stukken heb ik al ergens op papier staan terwijl sommigen ook nog geheel in mijn hoofd bestaan. Ik hoef ze enkel even over het papier te gieten. Het enige nadeel daarbij is dat het soms nogal lang duurt. En met mijn aandachtsspanne die niet altijd even lang is... Je snapt 'm vast wel.
Hoe gaaf zou het zijn als er een programma of een app was die je gedachten op papier zet? Dat je er eigenlijk niets voor hoeft te doen? Zeg meelezende ontwikkelaars, kunnen jullie daar niet even bij helpen? ;)
Nee, dat zal natuurlijk toekomstmuziek zijn. Maar toch, misschien dat de komende weken wel weer enkele verhalen, klein of groot, langs zullen komen.
We zullen zien...
Dit jaar hoop ik weer eens te gaan schrijven. Geen blogs ditmaal, maar gewoon eens een deel van een verhaal. Verhaallijnen lopen volop door mijn hoofd, evenals genres en het publiek voor wie ik schrijven kan. Zo kan ik kinderverhalen gaan schrijven, maar ook compleet iets anders.
Toen ik in India, Canada en al die andere landen was heb ik veel inspiratie opgedaan voor verhalen. Sommige stukken heb ik al ergens op papier staan terwijl sommigen ook nog geheel in mijn hoofd bestaan. Ik hoef ze enkel even over het papier te gieten. Het enige nadeel daarbij is dat het soms nogal lang duurt. En met mijn aandachtsspanne die niet altijd even lang is... Je snapt 'm vast wel.
Hoe gaaf zou het zijn als er een programma of een app was die je gedachten op papier zet? Dat je er eigenlijk niets voor hoeft te doen? Zeg meelezende ontwikkelaars, kunnen jullie daar niet even bij helpen? ;)
Nee, dat zal natuurlijk toekomstmuziek zijn. Maar toch, misschien dat de komende weken wel weer enkele verhalen, klein of groot, langs zullen komen.
We zullen zien...
50 Books - Vraag 45
Het is weer zondag, een nieuwe vraag van Petepel is online. Dit keer de 45e vraag alweer. We vliegen door de vragen evenals we ook door de weken schieten. Deze week is het de volgende vraag:
Waarom zou een roman zich onmiddellijk voor ons moeten ontsluiten?
Eigenlijk is de vraag an sich al een debat waard. Want ik ben het daar al niet mee eens. Boeken hoeven van mij echt niet perse altijd direct helemaal gesnapt te worden. Sommige boeken houden een air van geheimzinnigheid, waardoor ze juist ook een stuk leuker blijken. Of een boek dat je na drie keer herlezen pas in al haar dieptes opgevat hebt. Dat zijn pas boeken.
Natuurlijk zijn er ook boeken die na drie bladzijden al geheel duidelijk zijn, dat je op dat moment al bijna een voorspelling kan doen. Die boeken lees je ook wel, maar de boeken die je echt onthoud zijn de boeken die je aan het denken zetten. 'Heb ik dit zojuist echt zo gelezen?'
Zo schieten me de boeken van WJ Maryson in eens te binnen. Deze Zeeuwse schrijver heeft in zijn boeken de hoofdpersonen door de tijd heen bijna dezelfde namen gegeven. Alleen de letters zijn door elkaar gehusseld. Nu was dat nogal een zoektocht toen ik dat leerde, want beide series heb ik herlezen. En dan nog wist ik niet alle zeker.
Vandaar ook dat mijn antwoord op deze vraag het volgende is: moet dat dan?
Waarom zou een roman zich onmiddellijk voor ons moeten ontsluiten?
Eigenlijk is de vraag an sich al een debat waard. Want ik ben het daar al niet mee eens. Boeken hoeven van mij echt niet perse altijd direct helemaal gesnapt te worden. Sommige boeken houden een air van geheimzinnigheid, waardoor ze juist ook een stuk leuker blijken. Of een boek dat je na drie keer herlezen pas in al haar dieptes opgevat hebt. Dat zijn pas boeken.
Natuurlijk zijn er ook boeken die na drie bladzijden al geheel duidelijk zijn, dat je op dat moment al bijna een voorspelling kan doen. Die boeken lees je ook wel, maar de boeken die je echt onthoud zijn de boeken die je aan het denken zetten. 'Heb ik dit zojuist echt zo gelezen?'
Zo schieten me de boeken van WJ Maryson in eens te binnen. Deze Zeeuwse schrijver heeft in zijn boeken de hoofdpersonen door de tijd heen bijna dezelfde namen gegeven. Alleen de letters zijn door elkaar gehusseld. Nu was dat nogal een zoektocht toen ik dat leerde, want beide series heb ik herlezen. En dan nog wist ik niet alle zeker.
Vandaar ook dat mijn antwoord op deze vraag het volgende is: moet dat dan?
zondag 10 november 2013
50 Books - Vraag 44
De week begint, en daarmee komt dus ook een nieuwe vraag van de uitdaging die Petepel ons voorschotelt. Wekelijks post hij een aan boeken gerelateerde vraag voor ons waar wij een antwoord op mogen geven in ons eigen blog. Eerdere vragen kan je lezen op zijn site, mijn antwoorden kan je hier teruglezen. Nu dus de vierenveertigste vraag:
Welk boek heeft je onlangs nog hardop aan het lachen gebracht?
Er zijn veel boeken met een enigszins humoristische inslag die bij mij de revue passeren. Zo las ik laatst een boek vol columns van Joep van Deudekom ( 'Echt een aanrader' ) en bij het merendeel van deze columns begon ik wel even te gniffelen.
Datzelfde geldt soms ook wel eens bij andere boeken. Even gniffelen of een dikke glimlach, deze komen bij mij regelmatig voor. Maar echt even flink hardop lachen, zodat je het boek zelfs even aan de kant moet leggen? Dat gebeurt me niet zo vaak.
Enkele weken geleden las ik in de klas een boek voor over een jongen dat allerlei 'uitvindingen' bedacht om zo zijn leven makkelijker te maken ('Stijn, Uitvinder' van René van der Velde) Eén van de uitvindingen uit het boek ging over zijn tante die hem altijd een dikke, kletsnatte, smakkende zoen wilde geven als ze hem zag. Stijn verzon er een uitvinding voor en de gehele klas, mij incluis, lag dubbel van het lachen.
Dat zijn ook de leuke momenten van boeken: als je ze kan delen met anderen.
In je eentje lezen is leuk, maar echt hardop lachen past er bij mij dan niet echt bij. Een glimlach of een gniffel, dat is bij mij dan echt bijna het hoogste. Maar met meerdere mensen lezen, samen lezen: dan is de pret extra groot!
Welk boek heeft je onlangs nog hardop aan het lachen gebracht?
Er zijn veel boeken met een enigszins humoristische inslag die bij mij de revue passeren. Zo las ik laatst een boek vol columns van Joep van Deudekom ( 'Echt een aanrader' ) en bij het merendeel van deze columns begon ik wel even te gniffelen.
Datzelfde geldt soms ook wel eens bij andere boeken. Even gniffelen of een dikke glimlach, deze komen bij mij regelmatig voor. Maar echt even flink hardop lachen, zodat je het boek zelfs even aan de kant moet leggen? Dat gebeurt me niet zo vaak.
Enkele weken geleden las ik in de klas een boek voor over een jongen dat allerlei 'uitvindingen' bedacht om zo zijn leven makkelijker te maken ('Stijn, Uitvinder' van René van der Velde) Eén van de uitvindingen uit het boek ging over zijn tante die hem altijd een dikke, kletsnatte, smakkende zoen wilde geven als ze hem zag. Stijn verzon er een uitvinding voor en de gehele klas, mij incluis, lag dubbel van het lachen.
Dat zijn ook de leuke momenten van boeken: als je ze kan delen met anderen.
In je eentje lezen is leuk, maar echt hardop lachen past er bij mij dan niet echt bij. Een glimlach of een gniffel, dat is bij mij dan echt bijna het hoogste. Maar met meerdere mensen lezen, samen lezen: dan is de pret extra groot!
zondag 3 november 2013
Laat de voorpret beginnen!
Afgelopen week heb ik geboekt. De knoop was al eerder doorgehakt, de beslissing was al gemaakt. Ik heb data gecheckt, gekeken naar wat het beste zou zijn en nu is dus ook de eerste 'horde' genomen.
In februari van het jaar 2014 ben ik eindelijk dan toch op vakantie in Nieuw Zeeland. Een paar weken lekker aan het toeren door het land van de Maori, rondkijken in het 'Midden Aarde' van Tolkien en zo lekker genieten van alle dingen om mij heen.
En nu is de voorpret dus echt begonnen. Ik ga vanaf nu heerlijk kijken naar welke activiteiten ik allemaal ga ondernemen, wat er allemaal op mijn pad komt en hoe ik alles ga regelen. Ik weet dat ik vlieg naar het Noordereiland (Auckland) en dat ik terugvlieg vanaf het Zuidereiland (Christchurch)
En verder? Ik hoop in december op bezoek te gaan bij kennissen die daar al geweest zijn (die ik ken van de reis naar China) en daar hoop ik ook weer mooi wat kennis op te doen.
Laat de pret beginnen / Verder gaan!
In februari van het jaar 2014 ben ik eindelijk dan toch op vakantie in Nieuw Zeeland. Een paar weken lekker aan het toeren door het land van de Maori, rondkijken in het 'Midden Aarde' van Tolkien en zo lekker genieten van alle dingen om mij heen.
En nu is de voorpret dus echt begonnen. Ik ga vanaf nu heerlijk kijken naar welke activiteiten ik allemaal ga ondernemen, wat er allemaal op mijn pad komt en hoe ik alles ga regelen. Ik weet dat ik vlieg naar het Noordereiland (Auckland) en dat ik terugvlieg vanaf het Zuidereiland (Christchurch)
En verder? Ik hoop in december op bezoek te gaan bij kennissen die daar al geweest zijn (die ik ken van de reis naar China) en daar hoop ik ook weer mooi wat kennis op te doen.
Laat de pret beginnen / Verder gaan!
50 Books - Vraag 43
De nieuwe vraag die Petepel ons voorlegt is weer gereed, en evenzo zo ook mijn antwoord op deze 43e vraag.
Kun jij herkennen of een boek door een man of vrouw is geschreven?
Enige weken geleden was er al zo'n discussie ergens over het nieuwe boek van JK Rowling. Ze had een alias gebruikt die door de mand viel bij een enkeling, maar waarmee ze ook menigeen liet gissen. Niet iedereen kan dus zien en herkennen door welke sekse een boek geschreven is.
Voor mij maakt het zelfs niet eens iets uit. Man of vrouw, wat mij betreft zelfs een kind... Als het verhaal goed is, ben ik tevreden.
Kun jij herkennen of een boek door een man of vrouw is geschreven?
Enige weken geleden was er al zo'n discussie ergens over het nieuwe boek van JK Rowling. Ze had een alias gebruikt die door de mand viel bij een enkeling, maar waarmee ze ook menigeen liet gissen. Niet iedereen kan dus zien en herkennen door welke sekse een boek geschreven is.
Voor mij maakt het zelfs niet eens iets uit. Man of vrouw, wat mij betreft zelfs een kind... Als het verhaal goed is, ben ik tevreden.
Abonneren op:
Posts (Atom)