William Shakespeare is een ongekend genie. De wereld heeft nog nooit zo'n fantastische schrijver gekend. De besten der aarde kunnen zich slechts ten dele meten aan deze grootheid. Toch zijn de verhalen van hem vrij onbekend.
Tenminste... Je kent wel enkele dingen, maar het hele verhaal, het plot, de wendingen... allemaal dingen die vrij uniek zijn en ook allemaal in het licht gezien moeten worden van zijn tijd. Leken (waaronder ik mezelf ook schaar) die zijn verhalen kennen in een zwart-wit contrast. En het wordt tijd om daar eens iets aan te veranderen.
Tientallen - of misschien wel honderden of duizenden - gingen mij voor. Toch wil ik eens mijn versie geven van het oeroude verhaal. Mijn draai aan deze geschiedenis. Dus, zonder verder ophouden:
William Shakespeare
'Romeo en Julia'
Er waren eens twee machtige families die allebei streden om de macht binnen Verona, een plaats in Italië. Beide families haatten de andere. De familie Montague en de familie Capulet waren aartsvijanden van elkaar. De koning van Verona verbood hen met elkaar om te gaan, zeker ook gezien het aantal vechtpartijen en onopgeloste zaken rondom beide families. Geen vriendelijke lui dus.
Tijdens een feestje van de familie Capulet, waar bijna al de beroemdheden van het land waren, exclusief leden van de Montague-clan, gebeurde er iets. Graaf Paris (ook al zo'n opgeblazen mannetje maar gelukkig niet lid van de rivaliserende families) laat zijn oog vallen op een mooi meisje wat hij ziet op het feest. Zij, een oogverblindend mooi meisje, lacht, giechelt en rent dan weg. Hij is helemaal bezeten van haar. Hij vraagt aan een bediende naar haar naam. Julia. De naam vindt hij even mooi als het meisje zelf.
Hij loopt dan ook naar graaf Capulet, haar vader, en praat met hem. Hij vindt haar nog te jong om te trouwen. Dertien jaar is ze immers nog maar. Paris weet hem om te praten. Graaf Capulet besluit die dag erna om een nieuw feest te geven om de verloving aan te kondigen. Hij stuurt een knecht op weg om de uitnodigen weg te brengen.
De knecht, een domme jongen die nog maar net in dienst van de graaf is, zit echter wel met een probleem. Hij kan niet lezen naar wie hij de uitnodigingen moet brengen. Gelukkig is er iemand op straat die hem wel helpen wil.
De knecht is helemaal blij. Samen brengen ze de uitnodigingen weg en op het eind zegt de knecht dan ook: 'Jij mag vanavond ook best komen, hoor, zolang je maar geen Montague bent.' De jongen lacht en zegt dat hij er die avond wel zal zijn.
De jongen, Romeo Montague, heeft wel zin in een feestje. En ook al is hij een Montague, gratis eten en drinken bij een ander, ook als is het bij de Capulets, laat hij niet staan. Die avond gaat hij dus ook naar het feest.
Op het feest ontmoet hij Paris en wenst hem veel plezier met zijn aanstaande. Paris glimlacht en wijst zijn verloofde aan in de zaal. Romeo is overdonderd en valt als een blok voor haar. Zo mooi is ze. De Belgen zouden zeggen dat ze een 'schone jongedame' is. Italianen zouden stilvallen. Berlusconi zal haar de nieuwe president maken. Sarkozy zal Carla Bruni ervoor verlaten. Zo mooi dus.
Julia, niet blij met het 'blijde' nieuws van haar trouwen (Paris mag dan wel rijk zijn, maar niet echt de jongste) ziet ineens Romeo bij Paris staan. Ook Julia valt als een blok voor hem. Pure 'liefde op het eerste gezicht'. Misschien dat het spreekwoord hier ook wel vandaan komt.
Dan verschijnt er een andere man op het toneel. Hij gaat tussen Romeo en Julia in staan en loopt af op Romeo. Tybalt, een neef van Julia en dus een Capulet, herkent Romeo als een Montague. Hij neemt hem mee naar de tuin en zegt dat hij weliswaar geen ruzie wil, maar dat hij beter kan vertrekken.
Met dat nieuws is Romeo niet bepaald blij, maar hij vertrekt. Hij zal door de tuin naar zijn huis gaan. Rustig loopt hij langs het huis van zijn vijanden, en ziet opeens Julia op een balkon staan. Zij ziet hem ook. Ze verklaren elkaar de liefde, ook al weten ze dat zoiets nooit in de ogen van één van hun ouders goedgekeurd zal worden. Hier komt de bekende balkonscene vandaan. Ook al is het idee van een serenade hier belachelijk, toch zou het zomaar kunnen dat dit hier heeft plaatsgevonden. Maar gezien het feest dat binnen aan de gang was...
De volgende ochtend gebeurt er veel. Romeo gaat naar zijn priester (Lorenzo) en regelt een trouwerij diezelfde dag.
Tegelijkertijd komt de min - de kinderjuf - van Julia Romeo zoeken. Zij zegt hem dat zij gaat - en moet - trouwen met Paris en niet met hem. Maar ook zij raakt gecharmeerd van hem. Als hij dus ook vraagt of zij een boodschap wil overbrengen doet ze dit. Zij geeft door aan Julia dat ze die middag kunnen trouwen in de kerk.
Die middag sluipt Julia uit het huis en gaat naar de kerk. Daar trouwen Romeo en Julia in het geheim. Julia moet daarna ook snel weer terug naar huis.
Romeo is helemaal blij en gaat naar de kroeg met zijn vrienden om het te vieren. Daar komen ze Tybalt weer tegen en Romeo verteld het hele verhaal aan hem. Tybalt wordt verschrikkelijk boos en begint te vechten met Romeo.
Romeo slaat terug. En nogmaals. En nog een keer. Tybalt rent weg maar de vrienden van Romeo grijpen hem. Romeo is nu woedend. Hij slaat hem neer. Opeens bemerkt hij wat hij doet en vlucht naar zijn priester.
Priester Lorenzo heeft slecht nieuws. De koning heeft het nieuws gehoord en hem verbannen uit Verona. Ook verteld hij dat de huwelijksvoltrekking tussen Paris en Julia over drie dagen is. Romeo druipt af naar een nabijgelegen dorp.
Ondertussen gaat Paris naar priester Lorenzo om te vragen of hij het huwelijk wil voltrekken. Lorenzo stemt - diep bedroefd - toe. Hij weet echter dat Julia al getrouwd is. Hij vraagt Julia bij hem te komen en geeft haar een drankje en verteld erbij dat als ze dat zal drinken ze op haar trouwdag, over drie dagen, schijndood zal zijn. Dat hij, de priester, haar en Romeo wil verenigen. Julia vertrouwt hem en drinkt het flesje leeg.
Drie dagen later is de stad in rouw. De trouwerij van graaf Paris met de dochter van graaf Capulet gaat niet door. De bruid is gestorven.
Lorenzo wil Romeo een boodschap sturen, maar dat bericht komt niet bij hem aan. Een andere boodschapper komt wel langs Romeo met het nieuws dat Julia dood is. Romeo is overdonderd en vertrekt gehaast naar Verona. Voor vertrek neemt hij wat gif mee van zijn moeder. Zij sterft, zodra ze dit verneemt, van verdriet.
Julia, die nu in een grafkelder is neergelegd, ligt in een coma (schijndood) waar Paris zit. Hij rouwt om zijn aanstaande bruid, hetgeen nu dus niet meer zal gebeuren. Opeens komt Romeo binnen.
Paris heeft het niet meer. Hij tiert, vloekt en valt Romeo uiteindelijk aan. Romeo dood hem na een kort gevecht. Paris vraagt hem, voordat hij sterft, om naast Julia gelegd te worden, en Romeo voldoet daaraan.
Dan staat hij naast zijn vrouw. Julia ziet er nog zo mooi uit. Maar ze is gestorven. Hij weet het zeker. Hij kust haar en neemt zijn vergif in. Ook hij sterft.
Dan komt priester Lorenzo de grafkelder in. Hij overziet het geheel, schudt zijn hoofd en maakt Julia wakker. Hij zegt tegen haar zo snel mogelijk hier weg te gaan en vertrekt zelf ook.
Julia staat voorzichtig op en ziet dan de schade. Aan de ene kant ligt Paris, aan de andere kant ligt Romeo. Ze begint te huilen. Wat er gebeurd is weet ze niet, maar de blik van haar gestorven man te zien breekt haar hart. Ze pakt een dolk en steekt die in haar hart. Dood.
De koning hoort dit nieuws en gaat zelf polshoogte nemen. Hij komt in het graf, ziet wat er gebeurd is en laat Capulet en Montague halen.
Beide mannen schrikken. Hun zoon en dochter zijn allebei dood. Priester Lorenzo legt alles uit.
De koning zegt dat het zo niet langer kan. Hij verbiedt ze nog langer ruzie te maken. Beide graven zijn zo geschrokken dat ze instemmen met de wens van de koning en sluiten vrede.
En ze leefden nog lang en gelukkig...
(althans, Romeo en Julia (en de arme Paris) niet meer, zij zijn morsdood)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten