Eén dag in het jaar zijn we allemaal twee minuten stil.
Jong en oud, man en vrouw, Nederlander of medelander; het maakt niet uit.
Tweemaal zestig tellen stil. Al 68 jaar gebeurt dit, ieder jaar opnieuw.
We zijn stil. Stil om te denken en te overpeinzen wat we
eigenlijk allemaal kunnen en mogen. Stil om te gedenken wie dat allemaal voor
ons gedaan hebben. Stil om te geloven dat we allemaal deze vrijheid hebben.
Stil om te genieten, stil om te vertrouwen.
Stilte waarin we samenzijn. Iedereen in Nederland is
stil.
We zijn samen in die stilte. We zijn één. Van de koning tot aan een klein meisje wat met d’r vader op de Dam staat. Niemand kan op dat
moment alleen zijn. Laat dan ook niemand alleen zijn. Zoek elkaar op om niet
alleen stil te zijn, maar samen.
Er gaan al jaren stemmen op om deze stilte te stoppen.
‘Het is niet van onze tijd’, zeggen ze. Snappen ze niet dat het juist alles te
maken heeft met onze tijd? Onze manier van leven komt door hen! Mijn stilte
tegen die mensen spreekt boekdelen. Het maakt hen stil.
Die stilte is oorverdovend. Het roept, het maakt lawaai
en is verbijsterend. In de stilte hoor je de geluiden uit de oorlog terugkomen.
De opofferingen, het lijden en sterven van miljoenen onschuldige mensen. Sta JIJ er wel echt stil bij?
Veelal worden de twee minuten niet serieus genomen. Je
staat er niet bij stil. Je gedachten dwalen weg van het echte stil zijn. De
reden waarom je stil bent vergeet je zo gemakkelijk.
Dat is bij mij ook het geval. Ik vergeet zo snel waarom
ik stil ben en bedenk wat ik later ga doen. Ik zoek andere dingen om mezelf
bezig te houden, niet de stilte zelf.
Dit keer is het anders. Dit keer bereid ik me voor. Dit
keer ben ik echt bezig met vier mei. Ik herdenk de gevallenen en vier de stilte
in stilte.
Doe je met me mee? Zie bijvoorbeeld deze site.
Hoe gebruik jij de twee minuten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten