India: day 3

3e blog vanuit India.

Donderdag was een indrukwekkende dag. Ik heb twee grote gebouwen gezien waarvan ik enkel en alleen maar kan denken: 'wow!' Het ene was een mausoleum en de andere was een tempel. Maar zo mooi!

Mijn zus, die bij me was toen we naar de Humayun's Tomb gingen, moest wel een beetje lachen van mijn reactie. Zij is het allemaal al wel een beetje gewend, dus wat we zagen (wat ze trouwens al eerder gezien had) liet haar enigszins koud. Of misschien ook niet, maar dit waren nog maar twee dingen, en ze heeft al meer gezien. Het zal wel gewenning zijn.

Humayun's Tomb

De foto hierboven is dus van dat mausoleum. Het is echt een enorm gebouw en daarnaast heeft het ook nog eens een grote hoeveelheid grond er omheen. Vroeger zou je dit gebouw vanuit alle vier de windstreken kunnen benaderen, nu is enkel de hoofdpoort open voor publiek. De anderen worden ofwel gerestaureerd (wat bijna overal lijkt te gebeuren, overal wordt wel wat gewerkt) of zijn zodanig vervallen dat ze niet gebruikt meer kunnen worden.
Nogmaals, dit is enkel de tombe zelf. Ik stond er tijdens deze foto zo'n 100 meter vandaan, dus bereken zelf maar wat voor een joekel dit ding is!
Overal liep stromend water om de tombe in kleine, nog geen 40 centimeter grote, stenen kanaaltjes. Mijn zus vertelde me dat ze nog wel wat grappigs had, wat hier ook bij stond. Er is hier namelijk een speciale tombe opgericht voor de barbier van de koning. Stel je eens voor dat je zo belangrijk bent (of denkt te zijn) dat je je eigen kapper mee het graf in wilt!

Nadat we dus bij deze tombe zijn geweest, bij enkele poortgebouwen, een klein, vervallen moskee'tje en ook nog over de muur van het complex gelopen hadden, besloten we weer terug te gaan naar het huis. Mijn zus, neefje en ik weer in de auto met de chauffeur (wat overigens ook de reden is dat ik nu blog (hier is het bijna tien uur) mijn zwager wordt namelijk nu naar zijn werk gebracht en dan komt hij hier weer heen) Snel heb ik thuis een broodje gegeten, want daarna zou ik alleen weer op pad naar een tempel. En wat voor één!

In Delhi staat een grote tempel. Niet van een willekeurig geloof, nee, in India doen ze niet zo moeilijk. Nieuwe tempel? Nieuw geloof! (Niet dat dit altijd geldt, rustig maar, maar in dit geval dus wel)
De Baha'i Temple, zoals die officieel geregistreerd staat is een bijzonder gebouw. Kijk maar eens:

Baha'i (Lotus) Temple

Van dit gebouw heb ik vrij veel foto's gemaakt. Niet zo verwonderlijk ook, als je ziet hoe het er uit ziet. Het is echt een enorm gebouw, in de vorm van een lotusbloem. Vandaar ook de bijnaam: Lotus Temple.
Op de twee foto's hiernaast zie je nog iets meer van de grandeur van dit gebouw. De bovenste foto geeft de toegangsweg aan, een pad waar je alleen maar mag lopen (niet zo verrassend) en waar je, voordat je de laatste twee trappen op mag, je schoenen verplicht uit moet doen. Gelukkig zijn ze veilig genoeg bij de mensen waar je ze achterlaat, zie het als een garderobe in een theater.
De foto daaronder laat zien wat er onder de tempel is.
Daar zitten namelijk een soort zwembaden, maar daar mag je niet in zwemmen. Het laat enkel meer zien van de bijnaam van de tempel. Een lotusbloem is namelijk, je raadt het al (of je weet het misschien) een waterplant.

Bij dit gebouw heb ik een uur rondgelopen. Je kan ook naar binnen, waar je echter geen foto's mag maken, en daar staan meerdere banken waar je op kan zitten. Er zullen vast ook wel kerkdiensten gehouden worden. Voordat ik naar binnen kon werden we in rijen neergezet. Er werd een korte uitleg gegeven (eerst in het Hindi, enkele andere buitenlanders en ik keken elkaar aan met een herkennende blik 'wat zeggen ze nu?') maar vervolgens werd de speech, voor mijn gevoel in een compleet uitgedunde versie, in het Engels herhaalt.
In de tempel kun je bidden tot je god, ongeacht welk geloof je hebt. Het is een stille meditatie ruimte, en er werd dus duidelijk gezegd dat je je bek moest houden. Alleen dan heel netjes, zeg maar. Telefoons uit, camera's weg...
Eenmaal binnen ging ik niet zitten. Ik liep rond, kijkend naar het dak. Aan de buitenkant is het mooi, maar van binnen misschien wel even mooi. Overal zat wit marmer. Je liep erop, je zat erop (ja, zelfs de banken hadden dit witte marmer) en ik leunde er ook nog tegen aan (het duizelt je soms, hoe hoog zo'n gebouw is)

Eenmaal weer buiten, schoenen opgehaald en aangedaan, liep ik terug naar de parkeerplaats waar de chauffeur al weer klaarstond. Ideaal, zo'n chauffeur, zeker in het verkeer hier. Het is hier niet 'links gaat voor' (ja jongens en meisjes, hier rijden ze aan de verkeerde kant van de weg) maar eigenlijk meer iets van: 'Mijn auto is groter, ik ga voor!' of 'Ik heb meer lef, ik ga gewoon!' en mijn favoriet 'Volgens mij is daar nog wel een gaatje waar ik tussen pas, gassen!'
Chaotisch (understatement) en dus getoeter alom. Toch lijken de Indiërs dit heel gewoon te vinden. Maar goed ook, ik zou hier dus niet fatsoenlijk kunnen en willen rijden. Als ik zo in Nederland zou rijden heb ik in no time enkele bekeuringen, en waarschijnlijk wordt m'n rijbewijs ook nog eens afgepakt.

Vandaag staan enkele musea op het programma. Ook gaan we vanavond naar een mall, een winkelcentrum. Ik weet echter niet of ik morgenvroeg kan bloggen, dit weekend gaan we namelijk naar het immer mooie en wonderlijke Agra. Of in ieder geval naar de Taj Mahal. En nog wat dingen daar. Het zou dus kunnen zijn dat mijn volgende blog er zondag of maandag pas komt. We zien wel.
Via Twitter kun je sneller foto's zien. Daar zet ik vaak enkele op zodra ik weer bij het huis van m'n zus en zwager ben.

Namaste.