Sickdays are terrifying

Bericht 46.

Twee weken ben ik nu weer in Nederland. Twee volle weken, waarbij ik toch al zeker zeven dagen gewerkt heb, tientallen mailtjes verstuurd heb, een fotoboek in elkaar geknutseld heb, ruim vijf uur getreind heb en daarnaast, als klap op de vuurpijl, ook nog eens ziek ben geworden.

Ja, je leest het goed. Afgelopen maandag begon ik last te krijgen van mijn keel. Hij zwelde wat op en liet minder drinken toe. Met veel gehoest werd het minder, maar dat betekende niet dat het over was. Het bleek slechts het begin te zijn van een serie klachten.
Dinsdag was ik in Utrecht. De hele dag ging het goed, totdat ik 's avonds, in Groningen, in een keer merkte dat mijn neus begon te lopen. En daar was geen houden aan. Die avond, in bed, besloot ik te kijken of het minder werd, want ik zou de dag er na wel gewoon moeten werken.

Helaas bleek dat niet het geval, sterker nog, woensdag was ik nog zieker. Hoofdpijn, duizeligheid... Twee symptomen die ik nog bij de anderen kon gaan gooien. Niet geweldig, maar omdat ik maar een halve dag hoefde besloot ik gewoon wel te werken. Wat kan 5 uur met je doen, toch?

Fout. Ik kwam die middag thuis met het gevoel alsof bij elke hartslag een moker op mijn hoofd sloeg. Mijn keel deed pijn, mijn neus liep maar weg en een langere periode staan was... een uitdaging. Op tijd naar bed is bij mij geen optie, dan ben ik alleen 's nachts maar wakker. Toch probeerde ik 's avonds op tijd naar bed te gaan en te gaan slapen.
Zeven uur lag ik in bed. Half twaalf was ik alweer klaarwakker. De hele verdere nacht liggen woelen, water halen, woelen en nog een keer water gehaald. Mijn temperatuur ging op en neer, het ene moment rilde ik van de kou en het andere moment sloeg ik de dekens van me af, ik gloeide helemaal.

Nu, donderdagmiddag merk ik dat het wel weer wat beter gaat. Mijn hoofdpijn is gezakt, ik heb het soms wat koud, soms wat warm maar mijn keel en neus werken weer wat normaler. En dat scheelt al een heleboel. Lekker uitzieken vandaag en morgen. En dan na het weekend wel weer zien.

Ik hoop dat jullie allemaal nog wat 'gezonder' zijn dan ik. En zo niet: Beterschap!

India: Day 10

10e blog over India.

Ja, je las het goed. De tiende blog over India. Op het moment ben ik weer in Nederland. Jammer, maar daar is niets aan te doen. Ik kijk terug op tien (of eigenlijk elf) dagen vol verwondering, plezier, gezelligheid en bovenal veel monumenten. Indrukken heb ik genoeg gekregen, maar dat is nogal vanzelfsprekend.
Ze zeggen over Nederland dat het zo tolerant is. Bijvoorbeeld over het geloof. We bouwen een moskee ergens en zijn trots dat we ook moslims toelaten. In India is dat wat anders. Daar hebben ze nu eenmaal veel geloven. Daar moeten ze dus wel tolerant zijn. Verschillen tussen regio's niet meegeteld.

Gisteren, mijn laatste dag in India, hebben we vooral een groene dag 'gedaan'. Eerst was de bedoeling om het Tibetaanse vluchtelingenkamp te bezoeken, maar dat was een beetje onmogelijk qua timing. Mijn neefje moest om vijf uur bij het ziekenhuis zijn en mijn zwager, weer terug uit Singapore, wilde zeker mee. En moest dus wel vanaf zijn werk worden opgehaald.
Dus besloten we naar Hauz Khas te gaan. Dat is een groot park waar naast enkele monumenten (waar heb je die niet in Delhi) ook een hertenterrein hebt. Weliswaar achter een enorm hek, met prikkeldraad en daarachter nog een hek, maar wel veel herten.

We hebben daar een uurtje rondgewandeld en zijn daarna de wijk even ingelopen. En wat komen we daar tegen? Nederlanders! Jaja, mijn zus kende hen wel. Ze begonnen in Delhi hun derde bagelshop en wilden heel graag dat mijn zus kon blijven. Alleen dat kon dan weer niet. Doktersafspraak...
Daarna zijn we snel naar het werk van mijn zwager gereden. Hij heeft een deel van de 16e verdieping tot zijn beschikking (oeh, dat klinkt wel heel luxe: nu genuanceerd -->) Ik bedoel dat het bedrijf waarvoor hij werkt een deel van die verdieping heeft.
Ik heb nog even van het uitzicht kunnen genieten... Gurgaon, de plek waar hij werkt, is een complete stad geworden waar alle grote bedrijven een vestiging hebben, Philips en Unielever heb ik daar gezien, om maar een voorbeeldje te geven.
Daarna zijn we, in hetzelfde gebouw naar een bagelshop geweest. Raad eens van wie die was. Ja, inderdaad. Niet van mij :P

Snel langs het ziekenhuis, om daar mijn neefje door heel het ziekenhuis te horen huilen. Hij kreeg inentingen. Ik zat beneden een kopje thee te drinken en ik hoorde zijn gehuil van boven naar beneden komen. Maar ja, goede longen heeft hij wel! :)

Daarna snel naar het appartement, mijn koffer gepakt en rond achten hadden we een afspraak bij een restaurant. Net voordat we weggingen werd er aangebeld, of we mee het Lodi-festival wilden vieren.
Het Lodi-festival is eigenlijk het feest dat de winter voorbij is, dat de zomer er aankomt en dus ook dat de dagen weer langer worden. Je gooit wat te eten in een kampvuur en zingt en danst om datzelfde vuur. Dat is het festival in een notendop.

Daarna heerlijk gegeten. Let er op dat je jalapeno-pepers geen pitjes hebben, want anders brand je je mond enigszins. Zoals ik. Als dessert heb ik een zelfmoord genomen. Van chocola dan welteverstaan. Een Chocolat Suïcide. Best lekker, allerlei soorten chocola bij elkaar. Alleen...

Tja, als je daarna moet vliegen is het enigszins lastig. Maar ja. Ik vertrok om twee uur, ik landde om iets voor zes. Exact acht uur gevlogen. En nu? Ik ben moe. Om negen uur was ik thuis, en slapen moet ik niet aan denken. Dan slaap ik vannacht niet. Vandaar ook mijn wat drukke blog.

Ik ben thuis. Binnenkort volgen er meer foto's!

India: Day 9

9e blog vanuit India.

De laatste blog vanuit India zelf, denk ik. Misschien dat ik vanmiddag - mijn zus en zwager gaan even naar het ziekenhuis met hun kleintje - nog even tijd heb voor een eventuele tiende blog, maar als dat niet lukt is dit de laatste. Dan zal ik morgen in Nederland wel weer een nieuwe plaatsen. Het is eigenlijk onwerkelijk, weten dat dit (voorlopig) je laatste uren in India zijn. Maar daar maken we ook wel wat van!

Vanochtend vroeg (woensdag ochtend dus) werd ik opgebeld door de chauffeur. Hij heeft iets met zijn linkerhand (al een tijdje) en vanochtend was het erger geworden. Of we het niet erg vonden om iets langer te wachten, zodat hij even bij de dokter langs kon. Geen probleem!

Rond twaalven belde hij even aan bij het appartement. Hij was er weer en wilde weten wanneer wij wilden gaan. We vertelden hem dat we nog even brood gingen eten, dus dat het één uur ging worden. 'Oké,' zei hij, 'dan haal ik ook even wat te snacken.' Je kan hier namelijk overal langs de kant van de weg wel wat te eten of te drinken halen.

Rond enen zaten we in de auto, op weg naar de Jantar Mantar. Dat is weer eens iets geheel anders dan de mausolea en de gemiddelde tempel of moskee waar we de afgelopen dagen geweest zijn. Dit is namelijk een astrologisch en astronomisch centrum.

Jantar Mantar (Delhi)

Dit is de plaats waar koningen en generaals naar toe gingen om te vragen welke dag ze het beste konden aanvallen. Dit is de plaats waar mannen en vrouwen naar toe gingen om te vragen wanneer de beste trouwdag was. Kortom: Dit was een hele belangrijke plek voor de mensen in de tijd dat het gebouwd is. (rond 1700-1800)

De bouwer hiervan heeft vijf van deze centra neergezet in India en Pakistan. In Jaipur staat de mooiste, maar daar kan ik natuurlijk niet even naar toe gaan. Deze in Delhi is daarnaast ook nog eens heel slecht onderhouden. En dat noemen ze dan een monument. In Nederland zou het monument een maand sluiten en dan compleet opgeknapt worden. Zo niet hier. Helaas.

Je ziet hiernaast bijvoorbeeld een deel van het centrum. Vroeger stonden op de witte muren overal lijnen om de stand van de zon of maan te zien. Ook de lijnen op de grond zouden deze lijnen gehad hebben. Helaas bladdert hier bijna de witte verf weg of is door de elementen verwaarloosd.
Toch, met enige fantasie, kan je hier wel een heleboel mee bereiken, ware het niet dat dit in het centrum van Delhi staat en overal hier omheen grote flats gebouwd zijn. Die heb ik weliswaar strategisch van de foto's geprobeerd te houden, maar als je dat eenmaal weet is dit hele centrum nu van nul waarde.

Tja. Dat is allemaal erg jammer, maar daar doe je niets aan. Dat is de mentaliteit van de Indiërs ten voeten uit. Ze zijn liever lui dan moe, nemen liever de lift dan de trap en proberen overal een slaatje uit te slaan. Zoals ook bij dit centrum. Ingang voor lokale mensen: 25 roepie, intree voor buitenlanders: 100 roepie. Er wij tuimelen gewoon in deze val. Slim bedacht, dat dan wel.
Dit is trouwens een trap van zo'n vijftien meter in het midden van het centrum, zodat de astrologen alles goed konden zien.

Na de Jantar Mantar zijn we rustig een winkelstraat doorgelopen vol met souvenirwinkels. Deze ligt naast de Connaugt Place, het centrum van Nieuw Delhi. Ik heb al wel vaker gezegd dat ik in Delhi ben, niet in Nieuw Delhi. Het verschil is heel simpel. Delhi bestaat uit acht steden. De eerste ontstond heel vroeger en soms wilde een Mogoelkoning een eigen stempel op de stad drukken. Zoals bijvoorbeeld Sjah Jahan.
Hij maakte Delhi de hoofdstad van zijn rijk (daarvoor was het Agra) en noemde deze stad en de gebouwen die hij erbij bouwde 'Sjahjahanibad'. Dat was dan de vijfde stad. De Engelsen, die het Mogoelrijk omverwierpen rond de 19e eeuw deden precies hetzelfde. Ze bouwden bij de stad een nieuw centrum, doopten het Nieuw Delhi en 'tadaa', een nieuwe stad. Vandaar dat ik ervoor pleit om de stad gewoon Delhi te noemen, en nieuw Delhi als wijk te zien.

Hoe dan ook (ja, ik dwaal weer af) na de winkeltjes zijn we nog even in de mall geweest. Mijn zus wilde nog wat kleertjes kopen voor mijn neefje en ik wilde wel eens in de boekenwinkel neuzen. Daar hadden ze best wat boeken staan, en dat voor een prijs... Laat ik zeggen dat ik op dit moment zestig euro aan boeken heb aangeschaft voor nog geen 15 euro. Engelstalig, dat dan weer wel, maar desalniettemin een mooie koop!

Daarna een ijsje gekocht en weer terug naar het appartement gegaan. Rond zessen waren we weer terug. Een rustige avond gehad, niet teveel ingespannen (er moesten nog wat bananen op: bananensmoothie) en daarna rustig gaan slapen. Het liefst zou ik hier nog langer blijven...

Namaste!

India: Day 8

8e blog vanuit India.

De tijd gaat snel. Het is alweer dinsdag en donderdagnacht vlieg ik alweer terug. (eigenlijk zou ik moeten zeggen dat het al woensdag is, want dat is het, maar ik doe net alsof het dinsdag is, want daar schrijf ik over. Dat neemt echter niet weg dat de tijd snel gaat.)

Toch heb ik ook vandaag weer een heleboel gedaan. 's Ochtends vroeg, rond negenen, begon ik weer te bloggen. Eventjes ervoor zorgen dat de mensen weten wat er gebeurt. En allemaal ook bedankt voor de leuke en lieve reacties.

Met de chauffeur hebben we de vorige dag afgesproken dat hij weer rond tienen bij het appartement zou zijn. Daar ging ik dan ook vanuit. Op het programma stonden het 'Rode Fort', de 'Jama Masjid' en 'Akshardham'. Dat zou dus zeker, het verkeer in Delhi meegerekend, zo'n vijf uur duren.
Zoals gezegd, om tien uur zou de chauffeur dus komen. Niet dus. Indische tijd is 'ietsje' anders dan de Nederlandse tijd. We belden hem op (half elf) waar hij was en hij zei: 'Ten minutes, sir, ten minutes.' Een half uur later stond hij op de stoep. Daar moet je dan maar aan wennen, denk ik. Tien minuten hier is alles tussen de 5 en 30 minuten.

Eenmaal onderweg vertelde de chauffeur dat we beter, nu het ochtend was, naar de Akshardham konden gaan. Daar was het nu rustiger en vanmiddag erg druk. Voordat ik daarover ga vertellen twee dingen. a) Je mag niets meenemen naar binnen en b) je mag geen foto's maken. Dat is erg vervelend!

Akshardham, een bedevaartsoord voor Hindoes

Deze foto nam ik, staande op de weg. De chauffeur wilde best even stoppen voor een mooie foto. Getoeter alom, want we stopten natuurlijk midden op de weg.
Eenmaal bij de poort staat dat je alles op moet ruimen. Telefoons uit en in de tas, de tas in een opslagruimte... Kortom, ik besloot de tas en mijn telefoons achter te laten in de auto.

Binnen keek ik mijn ogen uit. Het hele gebouw wat je in de verte ziet is compleet behangen met decoraties. Of eigenlijk moet ik zeggen dat ze er in uitgehouwen zijn. Er is een enorme vijver met water van alle 105 rivieren, er ook 200 olifanten die zijn uitgehakt uit blokken steen. Normaal weegt een olifant zo'n 2 ton, maar deze zijn uit blokken steen gehouwen van 20 ton. Til dat maar even!
Er was ook een soortement tuin in de vorm van een lotusbloem, met een trap die even bijzonder was. Ik kan er wel veel over zeggen, maar zien is geloven. Je zou er toch echt zelf heen moeten gaan.
Ik heb in de souvenirwinkel enkele postkaarten gekocht, die zal ik scannen in Nederland zodat je kan zien hoe groot en mooi het daar is.

Daarna ben ik doorgegaan naar het Rode Fort. Dat viel me toch even tegen. Ik had gedacht meer te kunnen zien, maar dat bleek niet zo. Het Rode Fort in Agra was toch mooier, meer bijzonder.

Rode Fort, Delhi

Poort van het Rode Fort

Binnen het Rode Fort kun je enkele gebouwen bekijken die de Mogoelkoningen gehoord hebben. Ze hebben hun eigen charme wel, maar nogmaals, het fort in Agra is meer. Dus, wat ik in wezen wil zeggen is, het Fort is... anders. Minder te zien, minder dan ik had verwacht, denk ik...

Close-up van het poortgebouw

De details zijn wel even mooi, maar je merkt gewoon direct dat deze plek nog meer een plaats is waar mensen een pauze kunnen houden. Lekker in het zonnetje (het was gister zo'n twintig graden)
Perfect weer om een mooie picknick te houden.

Trap naar de Jama Masjid Moskee

Na het Rode Fort ben ik door de marktjes gelopen om naar de Jama Masjid te gaan. Daar was het druk. Er waren drie poorten waardoor je naar binnen kan gaan en dan loop je de lange trap op naar boven.
Het zonnetje zie je net achter de minaret en verder zie je één van de drie poortgebouwen. Dit is bij Gate 3, maar ik ben via Gate 1 binnen gekomen. En dit is dan wat je ziet:

Jama Masjid

Deze moskee wordt ook nog steeds gebruikt als plaats om te bidden. Toen ik binnen was moest ik ook steeds uitkijken dat ik niet struikelde over biddende mensen. Nu is dat overdreven, maar je snapt wat ik bedoel. Zeker ook omdat deze moskee midden in de Moslimwijk staat, dus er zijn genoeg mensen die elke dag hier komen bidden.

Hoe dan ook, toen ik eenmaal weer buiten was moesten we langs de Chadni Chowk. Nu heb ik daar overheen gelopen en je gelooft werkelijk je ogen niet. Een drukte van belang in deze drukke winkelstraatjes. Overal staan mensen dingen te verkopen, van kinderfietsjes tot sieraden en van motorhelmen tot etenswaren die een heerlijke geur afgeven. Amazing.

Eenmaal thuis, na zes uur onderweg te zijn geweest, was ik dan ook bekaf. Twee uur lang rondgelopen bij de Akshardham, nog een kleine anderhalf uur bij het Rode Fort en een uurtje naar en bij de Jama Masjid. Bijzonder allemaal.
Morgen (vandaag dus) naar o.a. de Jantar Mantar. Verder maken we het een heerlijk rustige dag. Donderdag wordt namelijk een hele lange dag. 's Ochtends nog naar de Tibetaanse wijk en dan 's middags mijn spullen pakken, zus en zwager nemen dan hun kleine even naar de dokter (niets bijzonders) en 's avonds uit eten. Daarna koffer ophalen en naar het vliegveld. Mijn vliegtuig vertrekt 's nachts en voordat de ochtend goed en wel begonnen is sta ik weer op Schiphol.

Namaste!

India: Day 7

7e Blog vanuit India.

Maandag. De dag dat ik normaal gesproken altijd nog even wil blijven liggen. Dat ik nog geen zin heb om mijn bed uit te kruipen. En dat allemaal omdat ik weet dat weer een 'saaie' week van werk aangebroken is. Hoe anders was dat gisteren!

Net voor negen gaat de wekker, maar die hoor ik al niet eens meer. Ik sta dan al vrolijk me te douchen, wetende dat er drie dingen op het programma staan. En ook niet de minste! Na het douchen begin ik eerst met het (af)maken van de blogs van de afgelopen dag(en), zoals ik elke ochtend doe.

Als mijn zus en neefje ook eenmaal zover zijn kunnen we gaan. De chauffeur - die we opdracht hebben gegeven om om tien uur klaar te staan - is er dan al een half uurtje. Hij hoeft nu niet eerst mijn zwager weg te brengen, die zit immers nu in Singapore. En mijn zus is blij dat ik er ben!

Qutb Minar

Als eerst zijn we naar de Qutb Minar geweest. Dit monument, de hoogste bakstenen minaret in de wereld, heeft ook een enorm complex waarop verschillende andere gebouwen staan. Niet verrassend ook, want bij een minaret hoort een... Ja, inderdaad. En er stond dus ook een half vergane moskee.
Bij deze foto sta ik op ongeveer vijftig meter afstand. De hoogte zou je nu dus moeten kunnen uitrekenen. Gelukkig vertel ik je het wel, want anders vermoed ik dat je alsnog via wikipedia spiekt. Deze toren is 72,5 meter. Een joekel dus.

Dit is een klein stukje ingezoomd op de toren. Je ziet hier de drie onderste plateau's van de toren. En daarmee dus ook de wondere tekens die overal lijken te zitten. Allemaal Perzische, Hindische of tekens in het Sanskriet. Zie jij de verschillen? Ik niet.
Niet zo verrassend ook, want die talen lijken voor ons net zo als het Nederlands, Duits en Frans voor de Aziaten lijken. Gelijk? Niet helemaal, maar echt verschillend? Dat ook niet.

Na de Qutb (jaja, andere foto's komen nog wel maar ik moet dit gewoon maar even klein houden, als ik terug ben volgen er meer) zijn we wezen lunchen. Ook mijn neefje moest even lunchen.

Daarna zijn we naar Safdarjung's Tomb geweest. Het grappige daarvan is dat ze de stenen die ze hiervoor gebruikten, gewoon gejat hebben van een andere tombe. Safdarjung was één van de laatste Mogoel koningen, en met deze daad merkte je al dat ze ook snel plaats moesten maken. De Britten waren al geland in India.

Safdarjung's Tomb

Hoe dan ook, dit is het zoveelste mausoleum in Delhi. En dat kan ook best, als je begrijpt dat er best veel koningen (Grootmogoel) Delhi als standplaats genomen hebben. Delhi was ook bijna de gehele Mogoeltijd de hoofdstad van het rijk. (Agra en Kabul hebben ook even als hoofdstad gediend)

Na de Safdarjung's Tomb zijn we nog naar de Lodhi Gardens geweest. In principe is dat een enorm park, waar iedereen zo naar binnen kan. Tegelijkertijd staan er ook enkele monumenten. En daarvoor gingen we eigenlijk daar even heen. Het lag op de route naar huis en ik had het ook opgeschreven als 'must-see'.

Monument in de Lodhi Gardens

Er zijn genoeg dingen te zien in dat park. Mensen van overal komen hierheen om te joggen, te picknicken of gewoon om eens rustig te wandelen. Of, in ons geval, de dingen eens rustig te bekijken.
Genoeg dieren te vinden in dit park, wat dus ook helemaal niet gek is, want het beslaat een enorme oppervlakte.

Binnenin de gebouwen zie je ook de aandacht voor details die de bouwers hadden. Alles is perfect uitgedacht en de foto hiernaast is uit stukken marmer gemaakt. Bijzonder om te zien hoe ze alle spreuken uit de koran (tenminste dat denk ik) hierin verwerkt hebben. Met de hand uitgesneden, een kunst die je echt goed meester moet zijn.

Ook zijn er verschillende tuinen aangelegd. Mijn zus vertelde me dat als alles in bloei staat je in een bloemenzee staat. Zo vol staat het. Ik kon een geel roosje vinden en besloot die er dan maar bij op te zetten. Dit zijn overigens niet direct monumenten. Dit zijn 'slechts' bijgebouwen.

Morgen weer een drukke dag. Morgenvroeg rond zessen (Nederlandse tijd) zal ik weer een nieuwe blog plaatsen!

(ps. Er zijn veel meer foto's gemaakt, maar die komen in een andere blog nog wel naar voren. Dus meer foto's volgen. Houd me gewoon in de gaten (via deze site, hyves, twitter of facebook) en je zult meer zien!)

Namaste!

India: Day 6

6e blog vanuit India.

Zondag is traditiegetrouw een dag van rust. Niet moeilijk doen, neem de tijd... kortom, rust. Dat was deze zondag echter niet zo.
's Ochtends om half acht stond de wekker. We zouden namelijk om kwart voor acht aan het ontbijt zitten, want mijn zwager moest 's avonds een vlucht pakken naar Singapore. En we moesten natuurlijk ook nog terug naar Delhi. Geen tijd om lui te doen dus.
En dan vergeet ik nog bijna het belangrijkste: We zouden de Taj Mahal en het Rode Fort nog gaan bekijken.

Toen ik het gordijn van de kamer waar ik op sliep open deed, schrok ik toch even. Het was nogal mistig. Ik kon de andere zijde van het hotel - wat in een vierkant gebouwd was - niet eens zien en dat was nog geen vijftig meter. Dat werd dus nog wat.
Nadat we ontbeten hadden, overlegden we even wat we zouden doen. We besloten eerst het rode fort te gaan bekijken, dat zou namelijk in de mist niet zoveel van zijn glans verliezen...

Het bad van de koning, met op de achtergrond een deel van de muur, in de mist

Om maar even aan te geven hoe mistig het was heb ik deze foto geplaatst. Dit bad is weliswaar wel grappig (nee, het stond niet altijd buiten, dat hebben ze expres gedaan) maar het ging me vooral over de mist. En die zie je ook...

De troon van de Grootmogoel

We zijn daar rustig rondgelopen en hebben veel dingen gezien. Dat is ook niet zo verrassend, want dat fort is best groot.
Deze foto is bijvoorbeeld van de troon van de Grootmogoel. Hij ging daar bij de officiële gelegenheden zitten om zo te laten zien dat hij groot was. Ook al snap ik die beredenering niet helemaal, want zitten op zo'n grote troon als kleine man...

Nadat we daar zijn rondgelopen stapten we weer de auto in. De Taj Mahal wachtte op ons... bij wijze van spreken.

De Taj Mahal in de mist

Dit was dan wat we zagen toen we aankwamen bij de Taj. Een grote, wazige vlek op ons beeld. We besloten eerst maar naar binnen te gaan, zodat we dat gezien hadden voordat de drukte echt op gang kwam. En dat was misschien ook wel zo slim. De mist zou vast wel opklaren, hoopten we.

Binnenin was het erg mooi. Officieel mocht je geen foto's maken - het was er ook vrij donker - maar de bewaking was wat laks en er werd steeds geflitst. Ik maakte ook enkele foto's, zonder flits weliswaar, maar dan nog.

De moskee naast de Taj Mahal

Wat ik niet wist over de Taj Mahal is dat er naast ook nog twee grote gebouwen staan. Het ene gebouw is een moskee, het andere een gastenverblijf. Beide zijn ook best mooi!

Wist je trouwens dat de Taj gemaakt is door Sjah Jahan, één van de koningen van de Mogoel. Hij bouwde het voor zijn overleden vrouw, die hij de 'parel van Persië' noemde. Hij beloofde haar op haar ziektebed drie dingen. Opletten op z'n kinderen, niet weer trouwen en haar op een mooie plek begraven. Drie opdrachten die hij allemaal uitvoerde.

Toen de mist optrok werd het eindelijk mooier weer. Niet dat het zonnetje ging schijnen, het bleef vrij koud, maar je kon de Taj Mahal in ieder geval goed zien. Enkele foto's.

De Taj Mahal

De Taj Mahal vanuit het gastenverblijf, naast de Taj

De Taj Mahal, gezien door het poortgebouw van de Taj

India: Day 5

5e blog vanuit India.

Zaterdagochtend al heel vroeg zijn we vertrokken naar Agra. Dat is ongeveer 200 kilometer hier vandaan. Het plan was om halverwege even te stoppen (mijn neefje moest gevoed en verschoond worden) en daar even wat te eten.
We waren net uit Delhi toen een verkeersagent die bij een kruising stond, ons aanhield. (ja, op de snelweg heb je daar kruisingen, stoplichten en verkopers) Hij wees naar het getinte glas en vertelde ons dat dit niet mocht. We wezen enkele andere auto's aan die exact hetzelfde getinte glas hadden of zelfs nog getinter glas. Toch baatte het niet bij meneer agent. Het rijbewijs van de chauffeur werd even afgepakt en dus moesten we even, aan de kant van de weg, wachten.
Mijn zwager stapte ook uit toen de agent bij onze auto aankwam en begon zich te beklagen over dat we omdat we blank waren moesten stoppen. Geen positieve discriminatie hier dus. Uiteindelijk kreeg de chauffeur een 'boete' van 2500 roepies, maar, zo zei hij, hij had maar 200 gegeven en toen mocht hij weer weg. Meneer agent was dus 200 roepies rijker. Belachelijk.

Halverwege dus even gestopt, even gegeten en daarna vrolijk doorgereden.
Op een gegeven moment zag ik een mooi gebouw aan de zijkant van de weg staan en vroeg mijn zwager en zus (zij zaten achter mij) wat voor een gebouw dat was.
Ze schrokken wakker, nou ja, bij wijze van spreken, en vertelden de chauffeur dat hij ons daar mocht afzetten. (Van vier uur rijden wordt je moe)

Sikhandra, Agra

Deze eerste foto is van het poortgebouw, waardoor je naar de echte tombe loopt. In deze tombe ligt de MogoelkoningAkbar, de derde Grootmogoel. Maar, nogmaals, dit is slechts de poort.
Bij mezelf dacht ik dat als dit nog maar de poort is, het echte mausoleum dus wel heel erg mooi moet zijn. Dacht ik.

Sikhandra, Agra

Toch viel me dat tegen. De foto hiernaast is dat mausoleum van Akbar, maar het poortgebouw vind ik persoonlijk toch een stuk mooier. In dit mausoleum ligt het graf van Akbar. Zijn hoofd ligt in noordelijke richting, zijn voeten naar het zuiden en zijn gezicht kijkt naar het westen. En het lijkt wel alsof de gehele tombe om hem heen gebouwd is. Vanaf zijn hoofd kijk je weer naar het poortgebouw.

Dak van een koepel van het poortgebouw

Dit alles is dus flink versierd en dat maakt het wel een stuk mooier dan de tombe zelf, waar slechts enkele verzen uit de Koran op de muur staan. Toch is dit ook weer een enorme tombe. Dat zouden ze voor bijvoorbeeld Willem de eerste moeten doen! Een mausoleum ipv de kerk waarin hij nu ligt...

Daarna was het al aan de late kant. We zijn naar ons hotel gegaan en hebben daar lekker wat gegeten en gedronken. Daarna ook maar het bed opgezocht.

India: day 4

4e blog vanuit India.

Afgelopen vrijdag was een bijzondere dag. 's Ochtends vroeg, toen mijn zwager op zijn werk was en de chauffeur eer terug was, kon de dag dus ook goed van start gaan. Niets van dit alles was echter het geval. Mijn kleine neefje (bijna drie maand) wilde namelijk niets meer. En dus ging het wat lastig.
Gelukkig is alles goed gekomen. Mijn zus bleef gewoon rustig thuis en ik ging er alleen op uit. We hadden afgesproken dat ik eerst naar het nationaal museum zou gaan en dat mijn zus, dan opgepikt zou worden zodat we samen naar Raj Ghat konden gaan.

In de auto vroeg ik de chauffeur waarom het verkeer zo rijdt als het daar doet. Hij probeerde me, in zijn gebrekkig Engels, uit te leggen hoe de regels zijn en wat er gebeurt als je ze overtreed. Kort gezegd zei hij het volgende: 'De linkerbaan is voor langzame voertuigen, de rechterbaan voor de snelle auto's.'
Klinkt logisch, nietwaar? Niets van dat alles geldt voor de chauffeur die, als het even kan, iedereen inhaalt. Links, rechts en zelfs door het midden. Toeterend zoekt hij zijn weg om door elk gaatje van de weg een 'uitweg' te vinden.
Uit zijn verhaal haal ik dus het volgende: Als je sneller bent dan de anderen, kun je alles maken. Trouwens, veel auto's kunnen niet eens harder dan een zestig kilometer per uur...

Zijkant National Museum, Delhi

Hoe dan ook. Ik was dus naar het museum, waar ik een kaartje kocht en ook een foto-kaartje, dwz dat ik foto's binnen mocht maken. 'Foreigners' betalen daar drie keer zoveel als gewone Indiërs, en schoolkinderen slechts 1/300 deel van wat ik moest betalen (wat ik, als leerkracht een goed punt vind)

Binnen waren naast de begane grond nog twee verdiepingen met tentoonstellingen, stond buiten aangegeven. Het gebouw zelf was mooi rond, dus er was ook in de binnentuin nog een kleine expositie.
Eenmaal binnen kom je in een klein doolhof van deuren, beelden, schilderijen en andere voorwerpen. Op een gegeven moment viel de stroom zelfs uit en wij (vier buitenlanders en een soldaat/bewaker) bleven maar rustig wachten. Een klein minuutje later had de generator het al weer opgepikt en brandde alles weer. Wij maar naar elkaar lachen, westerlingen hebben hier aan een blik naar elkaar genoeg om te zeggen: Dat is India dus ook.
Gezien het punt dat geschiedenis mij best boeit, ik een boek lees over de Mogoel en dat dit zich toch afspeelt in deze 'regio' (lees: India, Pakistan, Iran) is het erg leuk om zoveel te zien. Veel dingen herkende ik dan ook. De eerste Grootmogoel (koning van de Mogoel) was Babur, de persoon over wie mijn boek gaat. Hij is een directe afstammeling van Ghengis Khan en ook van Timor, die elk apart grote delen van de wereld veroverden.

Na het museum (ik zie dat het stuk over het museum wel erg lang wordt) was de bedoeling dat de chauffeur mijn zus had opgepikt en dat we daarna samen naar Raj Ghat zouden gaan. Hij begreep me waarschijnlijk verkeerd, want hij wachtte netjes bij het museum op mij. Dus, gebeld met mijn zus, en uiteindelijk ook alleen naar Raj Ghat gegaan.

Wandelroute naar Raj Ghat

Raj Ghat is, voor diegenen die niet weten wat dat is, de 'simpele' begraafplaats van Mahatma Gandhi. Je kan op twee manieren dat graf zien: Je kan omhoog lopen, om vanuit de buitenste ring het te zien of je trekt je schoenen uit en loopt rechtdoor. Ik ben op beide plekken geweest.

Hier ligt Mahatma Gandhi begraven

Een indrukwekkend graf, waar dagelijks best wat mensen komen. Het is allemaal ook erg simpel, precies zoals hij zelf ook was. Simpel en duidelijk.




's Avonds zijn we nog bij een Mall geweest. Dat is een winkelcentrum (verrassing) maar dan wel tien keer zo groot. Het waren er zelfs twee aan elkaar. Daar hebben we lekker gegeten en tenslotte nog even boodschappen gedaan. Dat moet namelijk ook gebeuren.

India: day 3

3e blog vanuit India.

Donderdag was een indrukwekkende dag. Ik heb twee grote gebouwen gezien waarvan ik enkel en alleen maar kan denken: 'wow!' Het ene was een mausoleum en de andere was een tempel. Maar zo mooi!

Mijn zus, die bij me was toen we naar de Humayun's Tomb gingen, moest wel een beetje lachen van mijn reactie. Zij is het allemaal al wel een beetje gewend, dus wat we zagen (wat ze trouwens al eerder gezien had) liet haar enigszins koud. Of misschien ook niet, maar dit waren nog maar twee dingen, en ze heeft al meer gezien. Het zal wel gewenning zijn.

Humayun's Tomb

De foto hierboven is dus van dat mausoleum. Het is echt een enorm gebouw en daarnaast heeft het ook nog eens een grote hoeveelheid grond er omheen. Vroeger zou je dit gebouw vanuit alle vier de windstreken kunnen benaderen, nu is enkel de hoofdpoort open voor publiek. De anderen worden ofwel gerestaureerd (wat bijna overal lijkt te gebeuren, overal wordt wel wat gewerkt) of zijn zodanig vervallen dat ze niet gebruikt meer kunnen worden.
Nogmaals, dit is enkel de tombe zelf. Ik stond er tijdens deze foto zo'n 100 meter vandaan, dus bereken zelf maar wat voor een joekel dit ding is!
Overal liep stromend water om de tombe in kleine, nog geen 40 centimeter grote, stenen kanaaltjes. Mijn zus vertelde me dat ze nog wel wat grappigs had, wat hier ook bij stond. Er is hier namelijk een speciale tombe opgericht voor de barbier van de koning. Stel je eens voor dat je zo belangrijk bent (of denkt te zijn) dat je je eigen kapper mee het graf in wilt!

Nadat we dus bij deze tombe zijn geweest, bij enkele poortgebouwen, een klein, vervallen moskee'tje en ook nog over de muur van het complex gelopen hadden, besloten we weer terug te gaan naar het huis. Mijn zus, neefje en ik weer in de auto met de chauffeur (wat overigens ook de reden is dat ik nu blog (hier is het bijna tien uur) mijn zwager wordt namelijk nu naar zijn werk gebracht en dan komt hij hier weer heen) Snel heb ik thuis een broodje gegeten, want daarna zou ik alleen weer op pad naar een tempel. En wat voor één!

In Delhi staat een grote tempel. Niet van een willekeurig geloof, nee, in India doen ze niet zo moeilijk. Nieuwe tempel? Nieuw geloof! (Niet dat dit altijd geldt, rustig maar, maar in dit geval dus wel)
De Baha'i Temple, zoals die officieel geregistreerd staat is een bijzonder gebouw. Kijk maar eens:

Baha'i (Lotus) Temple

Van dit gebouw heb ik vrij veel foto's gemaakt. Niet zo verwonderlijk ook, als je ziet hoe het er uit ziet. Het is echt een enorm gebouw, in de vorm van een lotusbloem. Vandaar ook de bijnaam: Lotus Temple.
Op de twee foto's hiernaast zie je nog iets meer van de grandeur van dit gebouw. De bovenste foto geeft de toegangsweg aan, een pad waar je alleen maar mag lopen (niet zo verrassend) en waar je, voordat je de laatste twee trappen op mag, je schoenen verplicht uit moet doen. Gelukkig zijn ze veilig genoeg bij de mensen waar je ze achterlaat, zie het als een garderobe in een theater.
De foto daaronder laat zien wat er onder de tempel is.
Daar zitten namelijk een soort zwembaden, maar daar mag je niet in zwemmen. Het laat enkel meer zien van de bijnaam van de tempel. Een lotusbloem is namelijk, je raadt het al (of je weet het misschien) een waterplant.

Bij dit gebouw heb ik een uur rondgelopen. Je kan ook naar binnen, waar je echter geen foto's mag maken, en daar staan meerdere banken waar je op kan zitten. Er zullen vast ook wel kerkdiensten gehouden worden. Voordat ik naar binnen kon werden we in rijen neergezet. Er werd een korte uitleg gegeven (eerst in het Hindi, enkele andere buitenlanders en ik keken elkaar aan met een herkennende blik 'wat zeggen ze nu?') maar vervolgens werd de speech, voor mijn gevoel in een compleet uitgedunde versie, in het Engels herhaalt.
In de tempel kun je bidden tot je god, ongeacht welk geloof je hebt. Het is een stille meditatie ruimte, en er werd dus duidelijk gezegd dat je je bek moest houden. Alleen dan heel netjes, zeg maar. Telefoons uit, camera's weg...
Eenmaal binnen ging ik niet zitten. Ik liep rond, kijkend naar het dak. Aan de buitenkant is het mooi, maar van binnen misschien wel even mooi. Overal zat wit marmer. Je liep erop, je zat erop (ja, zelfs de banken hadden dit witte marmer) en ik leunde er ook nog tegen aan (het duizelt je soms, hoe hoog zo'n gebouw is)

Eenmaal weer buiten, schoenen opgehaald en aangedaan, liep ik terug naar de parkeerplaats waar de chauffeur al weer klaarstond. Ideaal, zo'n chauffeur, zeker in het verkeer hier. Het is hier niet 'links gaat voor' (ja jongens en meisjes, hier rijden ze aan de verkeerde kant van de weg) maar eigenlijk meer iets van: 'Mijn auto is groter, ik ga voor!' of 'Ik heb meer lef, ik ga gewoon!' en mijn favoriet 'Volgens mij is daar nog wel een gaatje waar ik tussen pas, gassen!'
Chaotisch (understatement) en dus getoeter alom. Toch lijken de Indiërs dit heel gewoon te vinden. Maar goed ook, ik zou hier dus niet fatsoenlijk kunnen en willen rijden. Als ik zo in Nederland zou rijden heb ik in no time enkele bekeuringen, en waarschijnlijk wordt m'n rijbewijs ook nog eens afgepakt.

Vandaag staan enkele musea op het programma. Ook gaan we vanavond naar een mall, een winkelcentrum. Ik weet echter niet of ik morgenvroeg kan bloggen, dit weekend gaan we namelijk naar het immer mooie en wonderlijke Agra. Of in ieder geval naar de Taj Mahal. En nog wat dingen daar. Het zou dus kunnen zijn dat mijn volgende blog er zondag of maandag pas komt. We zien wel.
Via Twitter kun je sneller foto's zien. Daar zet ik vaak enkele op zodra ik weer bij het huis van m'n zus en zwager ben.

Namaste.

India: Day 2

2e blog vanuit India.

Woensdagochtend begon de dag vroeg. Alhoewel...
Ik werd wakker om half acht van het verkeer en de andere geluiden die hier 'normaal' zijn. Laat ik even uitleggen dat het weliswaar half acht was, maar back home was het dus maar drie uur. Vijf uurtjes slaap is dus het maximale wat ik geslapen heb.
Niet dat dit een probleem is, dat zeker niet. Mijn zwager was al op, hij zat bij mijn kleine neefje en maakte zich verder klaar om naar het werk te gaan.

De rest van de dag was al net zo rustig als de ochtend. Samen met mijn zus zijn we even door de buurt gelopen. Het is echt verschrikkelijk apart om het ene moment te lopen langs grote huizen en daarnaast een klein steegje te zien waar kleine krotjes zijn gebouwd waar mensen ook gewoon werken en leven. Grote verschillen, en die zal ik nog wel veel vaker tegenkomen.

Ook zijn we even naar de supermarkt geweest. Toch eigenlijk een complete beleving. Aardige mensen, dat zeker, maar wel heel wat minder aanbod dan in Nederland. Ook is het afwegen van groente en fruit grappig. Als blanke westerling zijnde helpen ze je er graag mee. Alsof het werken met roepies enigszins lastig kan zijn. (wat het eigenlijk ook wel een beetje is, vooral het omrekenen. Ga er maar vanuit dat 1 euro ongeveer 60 roepies zijn, dus als je boodschappen doet voor 450 roepies, je in Nederland 7,5 euro kwijt bent.)

Eenmaal weer terug in het huis hebben we een programma gemaakt voor de komende dagen. Niet onbelangrijk, want nu weet ik precies wanneer ik iets zie. En daar heb ik zin in!

's Avonds nog een Indische film gezien, een komedie. '3 Idiots' is gewoonweg idioot grappig. Niet enkel om het verhaal, maar de Indiërs hebben een compleet andere versie van films. Is het in Hollywood gewoon om een komedie toch niet langer dan twee uur te laten zijn, in India is dat nonsens. Bollywood maakt gewoon komedies van drie uur.
En natuurlijk moeten ze daarin zingen. Normaalste zaak van de wereld. Er gebeurt iets en daar zing je over. Doen we in Nederland ook altijd, toch?

Rond enen weer het bed in gedoken. Tijd om weer te slapen.

India: Day 1

1e blog vanuit India.

Afgelopen dinsdagochtend begon mijn dag al erg vroeg. Voor half zes zat ik al in de trein, wat er op neerkwam dat ik al rond half vijf uit mijn nest was. Tel daar bij op dat ik vrij gespannen was voor de vliegreis, oftewel dat ik die nacht niet geslapen heb en dan zal je zien hoe lang een dag pas echt kan duren.
Rond half acht was ik op Schiphol. Ik zette mijn koffer af en toen begon ook nog eens het wachten. Gelukkig kan je - met een boek en wat goede muziek op je mp3 - heel lekker wachten. Goede stoelen, goed te eten en te drinken...

Mijn vliegtuig (dat klinkt trouwens wel heel erg, nietwaar? 'Mijn' vliegtuig...) zou vertrekken om tien minuten voor elf. Het boarden kon vanaf vijf voor tien.
Rond die tijd liep ik rustig naar de gate en zag de enorme rij mensen al voor me staan. Meer dan honderd mensen stonden al te wachten. Ik, als 'rustige' Nederlander in de rij met alle andere, voornamelijk Indische, mensen. Geen probleem. Dacht ik.

Toen ik een drie kwartier later zelf ook door de douane heen was, zag ik pas hoeveel mensen er nog moesten. Het vliegtuig was bijna helemaal vol! Meer dan 300 man, vrouw en kinderen. Erg verrassend was het dus niet dat ik al hoorde voordat ik eenmaal in het vliegtuig zat dat we een vertraging hadden opgelopen.

Een klein uur nadat we officieel zouden vertrekken zat iedereen ook, ingesnoerd en wel, klaar voor vertrek. We zouden gaan. Eindelijk.

Nu moet je misschien weten dat dit mijn eerste vliegreis was. Dat ik dus geen idee zou hebben van hoe het zou zijn. De dag voordat ik wegging waren er nog wat leuke films op tv (lees: films over vliegtuigen, en rampen daarmee) en natuurlijk had ik die gezien. Ik wist dus alles wat er mis kon gaan. Nee, dat was niet het geval.

Het ging eigenlijk allemaal zo snel, zo makkelijk. Geen enkel probleem. Tijdens de vlucht heb ik de veelbesproken film 'Inception'  gezien. Een film waarvan ik nu al weet dat ik die eigenlijk nog een keer moet zien om alle lagen van de film te begrijpen.
Ook heb ik nog lekker een groot deel van mijn boek verder gelezen, muziekje erbij en klaar was Kees.

Vaak zeggen de mensen dat ziekenhuisvoer en vliegtuigvoer niet te eten is. Van het eerste ben ik zeker, het tweede nog niet. Misschien dat ik na de terugvlucht mijn mening kan herzien.

Nadat we eenmaal geland waren, de deuren open waren en ik eenmaal mijn koffer had, waren we toch zeker een acht uur verder. Alleen in India is, zoals je waarschijnlijk weet, het een stuk vroeger dan in Nederland. Vier en een half uur zelfs. Dus toen ik daar aankwam was het al over half een 's nachts.

Mijn zwager stond al bij de aankomsthal te wachten. Samen liepen we door naar de wachtende auto's, waar zijn auto (met chauffeur) stond te wachten.
Eenmaal bij mijn zus en zwager thuis zei mijn biologische klok dat het nog geen negen uur was, maar de klok hier vertelde me dat het al half twee was. Bedtijd dus.

Toch nog maar even gelezen, en daarna maar wel 't bed in gekropen. Anders zou ik de volgende dag compleet van de wereld zijn. Dus.