Vandaag is het woensdag. Ik ben al weer twee dagen in Nederland en moet vooral nog weer even wennen. Niet aan het weer, dat is allemaal nog wel ongeveer gelijk, maar meer aan de tijd. Ik weet dat het geen jetlag is, want die heb ik meestal alleen als ik de andere kant op ga. Ik weet van gekte niet meer wat ik met de tijd moet doen. Tijdens de reis was alles geregeld en hoefde ik nergens op te letten, behalve om op tijd te zijn. Nu kan ik mijn eigen tijd weer indelen. Leuk, maar wel weer even wennen.
Laat ik maar snel teruggaan naar afgelopen zondag, toen we nog in Amerika waren, in Lancaster om precies te zijn.
Nadat ik ontbeten had en mijn koffer naar de bus had gebracht vertrokken we al gauw. Als eerst zouden we naar een Amish-museum gaan. Je kan zeggen van die mensen wat je wilt, maar duidelijk zijn ze wel. Ze weten wat ze willen en wat ze doen. Vrije tijd kennen ze bijna niet en in principe is alles geregeld.
In het museum werden we direct 'apart' gezet: de mannen bij de mannen en de vrouwen aan de overzijde ook allemaal bij elkaar. Een uitleg volgde over het leven van de Amish en - nadat we het huis van binnen hadden gezien - vervolgens liepen we over het terrein van het museum waar allemaal gebouwen van de Amish stonden.
Waaronder ook het '1-kamer-schooltje'. Zulke scholen zie je dus bijna niet. Ik kom wel eens grote schoollokalen in waar drie of vier klassen in zitten, maar hier zitten dus alle acht de groepen in één gebouw. Toch is het onderwijs binnen die Amish-school helemaal niet slecht geregeld: Lezen, schrijven, rekenen en Engels zijn de vakken die de kinderen krijgen. Onder lezen verstaan ze dan ook nog eens geschiedenis en aardrijkskunde. Alles komt dus min of meer aan bod, geen gedoe.
Toen we weggingen, reed de bus een stuk door het platteland van Lancaster County, maar veel Amish wonen. 'Verrassend genoeg' zagen we bijna geen, maar dat komt meer omdat het zondag was. Dan zitten ze allemaal bij elkaar in de huiskerk, om de twee weken bij een ander gezin.
Vervolgens kregen we de 'verrassing' van Leo te zien en horen: we gingen nog naar de stad Baltimore. Daar aangekomen ben ik allereerst naar de enorme boekenwinkel Barnes and Noble gegaan. Dat is pas een echte boekenwinkel! Nadat ik wat gekocht had begon ik rond te lopen bij de oude haven. Het WTC-gebouw wat daar staat was ooit het hoogste gebouw van de wereld. Daar ben ik nog even omhoog geweest, heb nog wat rond oude en nieuwe boten heengelopen en toen was het alweer tijd om naar het vliegveld te gaan.
Op het vliegveld was het redelijk druk. We mochten lekker gaan wachten in een rij totdat we onze koffers konden afgeven, hetgeen toch zeker wel een paar kwartieren duurde. En maar wachten en wachten. Ik werd er druk van. Ook daarna, voor de douane, moesten we weer wachten en wachten. Schoenen uit, iPad uit de tas, broekzakken leeg... gek wordt je ervan.
Tenslotte zaten we in de vertrekhal weer te wachten. Verrassend hè? Ach ja, het zij zo.
Eenmaal in het vliegtuig begon mijn drukte ietwat te zakken. We zouden landen rond zeven uur in de ochtend, wat voor mij allemaal maar makkelijker was, want dan kon ik de kwart over acht trein nemen en was ik om half elf thuis. Ook wel weer eens lekker!
In het vliegtuig heb ik drie hilarische films gezien: Cars 2, Mr. Poppers Penguins en Bad Teacher. Dan heb je nog wat te doen ook in het vliegtuig. De films maakten dat de vlucht lekker opschoot en voordat ik het wist keek ik alweer uit op de Nederlandse vlakke horizon waar de zon net begon op te komen.
Koffer afhalen, gedag zeggen en daarna de trein in: alles kon nog net voordat die vertrok.
Alhoewel de gehele reis enorm snel ging, ik zag veel dingen in een relatief korte tijd, heb ik er van genoten. Of ik vaker een groepsreis zal doen weet ik niet. Daarover zal ik dan goed moeten nadenken. Reizen zal ik blijven doen. Ik zit er nu al over te denken om ergens begin volgend jaar naar Singapore te gaan. Daarover zal je tzt wel kunnen lezen.
Dat betekent echter niet dat ik niet doorga met bloggen! Houdt deze blog en de anderen gewoon in de gaten! Er komen meer!
(en dan nog een lekker flauwe opmerking: als je genoten hebt van de blogs, stuur me geld en dan ga ik weer weg om meer te schrijven! :)
Laat ik maar snel teruggaan naar afgelopen zondag, toen we nog in Amerika waren, in Lancaster om precies te zijn.
Nadat ik ontbeten had en mijn koffer naar de bus had gebracht vertrokken we al gauw. Als eerst zouden we naar een Amish-museum gaan. Je kan zeggen van die mensen wat je wilt, maar duidelijk zijn ze wel. Ze weten wat ze willen en wat ze doen. Vrije tijd kennen ze bijna niet en in principe is alles geregeld.
In het museum werden we direct 'apart' gezet: de mannen bij de mannen en de vrouwen aan de overzijde ook allemaal bij elkaar. Een uitleg volgde over het leven van de Amish en - nadat we het huis van binnen hadden gezien - vervolgens liepen we over het terrein van het museum waar allemaal gebouwen van de Amish stonden.
Waaronder ook het '1-kamer-schooltje'. Zulke scholen zie je dus bijna niet. Ik kom wel eens grote schoollokalen in waar drie of vier klassen in zitten, maar hier zitten dus alle acht de groepen in één gebouw. Toch is het onderwijs binnen die Amish-school helemaal niet slecht geregeld: Lezen, schrijven, rekenen en Engels zijn de vakken die de kinderen krijgen. Onder lezen verstaan ze dan ook nog eens geschiedenis en aardrijkskunde. Alles komt dus min of meer aan bod, geen gedoe.
Toen we weggingen, reed de bus een stuk door het platteland van Lancaster County, maar veel Amish wonen. 'Verrassend genoeg' zagen we bijna geen, maar dat komt meer omdat het zondag was. Dan zitten ze allemaal bij elkaar in de huiskerk, om de twee weken bij een ander gezin.
Vervolgens kregen we de 'verrassing' van Leo te zien en horen: we gingen nog naar de stad Baltimore. Daar aangekomen ben ik allereerst naar de enorme boekenwinkel Barnes and Noble gegaan. Dat is pas een echte boekenwinkel! Nadat ik wat gekocht had begon ik rond te lopen bij de oude haven. Het WTC-gebouw wat daar staat was ooit het hoogste gebouw van de wereld. Daar ben ik nog even omhoog geweest, heb nog wat rond oude en nieuwe boten heengelopen en toen was het alweer tijd om naar het vliegveld te gaan.
Op het vliegveld was het redelijk druk. We mochten lekker gaan wachten in een rij totdat we onze koffers konden afgeven, hetgeen toch zeker wel een paar kwartieren duurde. En maar wachten en wachten. Ik werd er druk van. Ook daarna, voor de douane, moesten we weer wachten en wachten. Schoenen uit, iPad uit de tas, broekzakken leeg... gek wordt je ervan.
Tenslotte zaten we in de vertrekhal weer te wachten. Verrassend hè? Ach ja, het zij zo.
Eenmaal in het vliegtuig begon mijn drukte ietwat te zakken. We zouden landen rond zeven uur in de ochtend, wat voor mij allemaal maar makkelijker was, want dan kon ik de kwart over acht trein nemen en was ik om half elf thuis. Ook wel weer eens lekker!
In het vliegtuig heb ik drie hilarische films gezien: Cars 2, Mr. Poppers Penguins en Bad Teacher. Dan heb je nog wat te doen ook in het vliegtuig. De films maakten dat de vlucht lekker opschoot en voordat ik het wist keek ik alweer uit op de Nederlandse vlakke horizon waar de zon net begon op te komen.
Koffer afhalen, gedag zeggen en daarna de trein in: alles kon nog net voordat die vertrok.
Alhoewel de gehele reis enorm snel ging, ik zag veel dingen in een relatief korte tijd, heb ik er van genoten. Of ik vaker een groepsreis zal doen weet ik niet. Daarover zal ik dan goed moeten nadenken. Reizen zal ik blijven doen. Ik zit er nu al over te denken om ergens begin volgend jaar naar Singapore te gaan. Daarover zal je tzt wel kunnen lezen.
Dat betekent echter niet dat ik niet doorga met bloggen! Houdt deze blog en de anderen gewoon in de gaten! Er komen meer!
(en dan nog een lekker flauwe opmerking: als je genoten hebt van de blogs, stuur me geld en dan ga ik weer weg om meer te schrijven! :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten