woensdag 19 december 2012

De Avond voor Kerst

Het is tijd.

Kalm, de vorst in de hemel.
Fonkelend, de ogen van God
Dwalend. Zoekend.
Het is tijd.
Houden van, liefde
Druppels als sneeuwvlokken
Liefdevol raken ze onze gezichten
Rusteloos als ze zijn in hun grootheid.

Gabriël, Ga!
Mijn geliefde is gereed
Mijn perfecte kind.
Het is tijd.
Zonder twijfeling
Vliegt Gabriël naar de aarde
Een gefronst gezicht--
Wie zoekt hij? 
Hoe zal hij weten wie te kiezen
Deze lang verwachte?

Een zuchtje wind,
Hij achtervolgt het
Oost: Een zee van gezichten
West: Een menigte van mensen
Welke? Wie? Waar?
Totdat...
Iemand kijkt op, en
Gabriël heeft haar gevonden.

Hij aarzelt bij haar blik
Het is toch niet dit kind?
Hoe kan zij, zo klein, zo menselijk,
Genoeg liefhebben om te zeggen--
Ja.
Ja tegen God.
Ja tegen Geluk!
Ja!

Ja
Tegen onderwerping,
Opoffering,
Pijn
Een pad van tranen
Een stekend zwaard
Keuzes
Die het hart scheuren
Nee, Tegen de wereld
Ja, Tegen de Here

Gabriël,
Geraakt door haar zwakheid
Kiest genade om sterk te zijn
Vertrekt

En overal om haar heen
Gaat de wereld door, onwetend
Van de kans
Op genade
Van het Ja tegen God
Ze kiezen voor comfort
Zonder vreugde
Tijd doorbrengend 
De druk wordt groter
Tijd.

En toch steeds
Blijven Zijn ogen dwalen
The engel blijft roepen
Een heilige wind giert boven ons
Horen we het?
Voelen we het?
Gaat je hart niet sneller kloppen?
Knalt het niet uit zijn voegen
Door de oproep?
Heilig zijn wij.
Kijk omhoog.
Kijk omhoog!
Het is tijd.
Het is tijd!

Maar hoe zegt een gewoon mens 'Ja' tegen God?
Hoe kan een zwak persoon sterk zijn?
Hoe?
Hoe!
GOD.IS.MET.ONS.

Een gedicht door Clare Sera,

Vertaald door Martijn Bosch.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten