Een bijzonder goedemorgen allemaal vanuit Washington. Of, beter en eerlijker gezegd, Arlington. Ik zit op een steenworp afstand van het huis dat wit is, als je een steen een kilometer of vijf kan gooien in ieder geval. Maar dat is van later zorg, we beginnen bij het begin.
Vanochtend vroeg, of eigenlijk gisteren, zat ik om half zeven in de trein. Bijna drie uur treinen, drie uur wachten op Schiphol en dan een kleine negen uur vliegen. Een aanslag op mijn geduld, maar ik heb het overleefd.
En nee, ik ga niet zeuren over het verschrikkelijke vliegtuigvoer, de te kleine beenruimte of het lawaai in het vliegtuig, laat staan de huilende baby drie rijen voor mij. Vandaag gaan we niet klagen. Ik ben in Amerika aangekomen, dus we zeuren niet.
In het vliegtuig maar even wat films gezien. Twee films die ik beiden al wilde zien konden bekeken worden en - ook al was het assortiment niet groot - die heb ik dan ook gekeken. Allereerst de vierde piratesfilm. Ik had er veel van gehoord en hij zou erg leuk zijn. Niets van geloven, de film is in mijn mening de slechtste van de vier. En dan moet ik er wel bij zeggen dat ik het tweede deel al bagger vond. Hoe dan ook.
De andere film was ook een film die ik wilde zien, maar meer ook omdat deze zich voornamelijk afspeelt in de stad waar ik ben; Washington (oké, ik ben er niet direct, maar je snapt m'n punt).
Night at the Museum 2 is echt gaaf. Nog leuker, een geweldige rol van Amy Adams als Mrs. Earhart, de eerste vrouwelijke pilote die de Atlantische Oceaan overstak. En, mocht je deze niet gezien hebben, raad ik je aan deze toch te gaan kijken, al is het enkel een scène met de Einsteins. Hilarisch!
Met een beetje turbulentie was de vlucht snel over - nogmaals, vandaag klaag ik niet - en konden we uitstappen en in een busje stappen om naar de terminal te gaan. Vandaar de koffers zoeken, en naar de reisleider gaan. Die verzamelde ons, we konden in de bus stappen en we vertrokken. Ons eerste punt stond direct al op het programma: het monument bij het Pentagon.
Terwijl ik dit type, zit ik op een kleine twintig minuten lopen van het Amerikaanse ministerie van defensie. Ik weet dat het vijfhoekig is, maar als je er voor staat valt dat niet op: het is zo enorm groot. Niet in de hoogte (5 verdiepingen hoog, en ook 5 daaronder) maar voor al erg lang. Ik schat dat één zijde alleen al ongeveer 150 meter is.
Bij het memorial hebben we even stilgestaan bij de mensen die daar gestorven zijn bij de aanslagen van 9/11.
Vandaar zijn we naar het hotel gegaan. Dit hotel schijnt de minste van de hotels te zijn die we gaan bezoeken, maar wel de beste qua locatie. In principe is dit hotel nog niet zo slecht, al zeg ik het zelf. Straks het bed maar eens goed testen, dan zie ik wel verder.
Vervolgens maar een beetje wezen eten. Samen met twee anderen zijn we naar een restaurantje gegaan en hebben een klein beetje eten naar binnen gewerkt. Dat klinkt misschien apart, maar ik had eigenlijk helemaal geen honger. Wel al heel snel opgemerkt dat de ijsthee hier precies hetzelfde is wat mijn zus ook altijd doet: je laat de thee koud worden en drinkt net dan op. Alleen dan nog met twaalf ijsblokjes er in. En ze vullen het ten alle tijde bij, dat is ook wel makkelijk. En bij het betalen vooral ook denken aan de fooi. 15% is hier gewoon. Ben ik dan gek als ik dat veel vind? Nou ja, lokale gewoonte, denk ik dan maar.
Morgen staat 's ochtends een city-tour op het programma. In de middag zijn we vrij (Smithsonian!!!) en in de avond is er nog een optionele avondexcursie, waaraan ik vanzelfsprekend aan meedoe: Washington bij nacht.
Nu eerst zo maar eens wat gaan slapen. Het is nu twintig voor drie in Nederland, en hier nog geen negen uur, maar moe ben ik wel. Vanzelfsprekend.
Tot de volgende keer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten