Blog 50.
Met een megafoon dingen roepen is altijd leuker dan gewoon iets te roepen. Evenzo is het ook om iets heel groot op te blazen als het wat kleins is. En wat dacht je ervan om kleine gebaren enorm groot te maken, of juist exact het tegenovergestelde te doen dan wat je bedoeld? Wat dat betreft houd ik er wel van om dingen overdreven te doen. Dat zie je in een heleboel dingen in mijn leven terug.
Als ik een beetje druk ben, merk je gauw dat ik ergens enthousiast over ben. Dat zie je dan vaak 's ochtends vroeg al, als ik zingend en swingend de auto inga en - even later - weer uitstap. Ik merk overigens dat dit soms wel eens kan leiden tot ergernis bij anderen, maar het is niet mijn probleem dat zij een probleem maken van mijn opgewektheid.
Vrolijk stap ik de wereld rond om, op de dagen dat ik werk, dan ook de leerlingen te inspireren met die vrolijkheid. Iedereen die wat sipjes binnenkomt lopen, houd ik tegen. Een korte mop, een beetje aandacht... Het is net als met bloemen, het kopje gaat ineens omhoog. Morgen ook. Lekker vrolijk de wereld door.
Hopen dat de zon schijnt, dan kan mijn hele dag helemaal niet meer stuk. In de pauze buiten genieten van een kopje thee (ja, op scholen drink ik nog steeds enkel thee) en zodoende weer even wat goede, frisse lucht happen. Dat heb ik de afgelopen week niet heel veel gedaan.
Misschien weten jullie het - ik heb het immers meerdere malen herhaald - maar voor hen die het niet gehoord hebben: afgelopen week ben ik op het PVT druk bezig geweest. Heerlijk geschreven voor het blaadje wat elke dag uitkwam en dat was waanzinnig leuk om te doen. Stressverhogend, dat wel, maar ook supergaaf. Een uitdaging die ik iedereen wel wil aanraden.
Woensdag beginnen in de kerk, om dan om twaalf uur met z'n allen te beginnen met schrijven. Meerdere stukjes schrijven (minimaal twee per dag) en tegelijkertijd mocht ik ook alle schrijfsels op spelling corrigeren. Ik heb daarbij direct gewezen op het feit dat mijn spelling ook niet vlekkeloos verloopt, maar dat vonden ze geen probleem. Ik kreeg zelfs meerdere complimenten op de spelling! In de pocket!
Donderdag evenzo. De hele dag schrijven en daarna 's avonds naar de feestavond. Tenminste, dat was het programma geweest ware het niet dat ik bekaf was van een dag in het muffe hok. Geen ramen, twee deuren... Wat een gedoe. Gelukkig zat ik niet vast, ik ben regelmatig even er uit gelopen, maar het werk stapelde daarna natuurlijk wel op...
De vrijdag was een ander verhaal. Omdat het hele gedoe met drukken wat lang duurt, waren er die dag twee deadlines. De eerste om vier uur 's middags en de tweede rond tweeën 's avonds. De eerste deadline werd snel gehaald. geen problemen, de stukjes die ik na moest kijken had ik allemaal vrij vlot af. Mijn stukjes evenzo.
De tweede deadline daarentegen was één van een geheel andere orde. Iedereen had een spontaan writersblock, niemand wist exact wat wie ging schrijven en er werd door sommigen pas om twee uur begonnen met het schrijven van een één na laatst stuk. En dan moest ik, als enige corrector 'in the building', die ook nog controleren. Rond drieën waren de stukjes klaar en was de eindredacteur nog bezig. Even heb ik op hem gewacht, maar mijn langdurig en voortdurend gapen heeft hem toch wat afgeleid. Hij vertelde me dat ik wel naar huis kon. Rond half vier was ik dus ook in mijn nest.
De zaterdag was de finaledag. Doodmoe ben ik voor de finales aan naar huis gegaan. Ik kon niet meer. Die hele vier dagen heb ik ongeveer 14 uur slaap gehad. En dan was ik nog iemand die veel geslapen heeft ook. Ik heb medelijden met de anderen die maandag al weer naar school moesten. Die zullen compleet van de wereld zijn geweest.
Hoe dan ook. Ik begon met kleine dingen op te blazen naar grote dingen. Mijn leven heeft ballon-potentie!
hihi.
Met een megafoon dingen roepen is altijd leuker dan gewoon iets te roepen. Evenzo is het ook om iets heel groot op te blazen als het wat kleins is. En wat dacht je ervan om kleine gebaren enorm groot te maken, of juist exact het tegenovergestelde te doen dan wat je bedoeld? Wat dat betreft houd ik er wel van om dingen overdreven te doen. Dat zie je in een heleboel dingen in mijn leven terug.
Als ik een beetje druk ben, merk je gauw dat ik ergens enthousiast over ben. Dat zie je dan vaak 's ochtends vroeg al, als ik zingend en swingend de auto inga en - even later - weer uitstap. Ik merk overigens dat dit soms wel eens kan leiden tot ergernis bij anderen, maar het is niet mijn probleem dat zij een probleem maken van mijn opgewektheid.
Vrolijk stap ik de wereld rond om, op de dagen dat ik werk, dan ook de leerlingen te inspireren met die vrolijkheid. Iedereen die wat sipjes binnenkomt lopen, houd ik tegen. Een korte mop, een beetje aandacht... Het is net als met bloemen, het kopje gaat ineens omhoog. Morgen ook. Lekker vrolijk de wereld door.
Hopen dat de zon schijnt, dan kan mijn hele dag helemaal niet meer stuk. In de pauze buiten genieten van een kopje thee (ja, op scholen drink ik nog steeds enkel thee) en zodoende weer even wat goede, frisse lucht happen. Dat heb ik de afgelopen week niet heel veel gedaan.
Misschien weten jullie het - ik heb het immers meerdere malen herhaald - maar voor hen die het niet gehoord hebben: afgelopen week ben ik op het PVT druk bezig geweest. Heerlijk geschreven voor het blaadje wat elke dag uitkwam en dat was waanzinnig leuk om te doen. Stressverhogend, dat wel, maar ook supergaaf. Een uitdaging die ik iedereen wel wil aanraden.
Woensdag beginnen in de kerk, om dan om twaalf uur met z'n allen te beginnen met schrijven. Meerdere stukjes schrijven (minimaal twee per dag) en tegelijkertijd mocht ik ook alle schrijfsels op spelling corrigeren. Ik heb daarbij direct gewezen op het feit dat mijn spelling ook niet vlekkeloos verloopt, maar dat vonden ze geen probleem. Ik kreeg zelfs meerdere complimenten op de spelling! In de pocket!
Donderdag evenzo. De hele dag schrijven en daarna 's avonds naar de feestavond. Tenminste, dat was het programma geweest ware het niet dat ik bekaf was van een dag in het muffe hok. Geen ramen, twee deuren... Wat een gedoe. Gelukkig zat ik niet vast, ik ben regelmatig even er uit gelopen, maar het werk stapelde daarna natuurlijk wel op...
De vrijdag was een ander verhaal. Omdat het hele gedoe met drukken wat lang duurt, waren er die dag twee deadlines. De eerste om vier uur 's middags en de tweede rond tweeën 's avonds. De eerste deadline werd snel gehaald. geen problemen, de stukjes die ik na moest kijken had ik allemaal vrij vlot af. Mijn stukjes evenzo.
De tweede deadline daarentegen was één van een geheel andere orde. Iedereen had een spontaan writersblock, niemand wist exact wat wie ging schrijven en er werd door sommigen pas om twee uur begonnen met het schrijven van een één na laatst stuk. En dan moest ik, als enige corrector 'in the building', die ook nog controleren. Rond drieën waren de stukjes klaar en was de eindredacteur nog bezig. Even heb ik op hem gewacht, maar mijn langdurig en voortdurend gapen heeft hem toch wat afgeleid. Hij vertelde me dat ik wel naar huis kon. Rond half vier was ik dus ook in mijn nest.
De zaterdag was de finaledag. Doodmoe ben ik voor de finales aan naar huis gegaan. Ik kon niet meer. Die hele vier dagen heb ik ongeveer 14 uur slaap gehad. En dan was ik nog iemand die veel geslapen heeft ook. Ik heb medelijden met de anderen die maandag al weer naar school moesten. Die zullen compleet van de wereld zijn geweest.
Hoe dan ook. Ik begon met kleine dingen op te blazen naar grote dingen. Mijn leven heeft ballon-potentie!
hihi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten