Bericht 48.
De wereld beweegt.
Dat is iets waar een heleboel mensen het over eens zijn. Elke dag weer verschuift de aarde in haar baan om de zon, en draait de aarde ook nog eens om haar as. Tegelijkertijd weten we dat ook de aardkorst, de tektonische platen - om het maar even bij de naam te noemen - in allerlei richtingen gaat. Het botst met elkaar, schuift langs elkaar of ze gaan elkaar juist uit de weg.
Daarnaast migreren er elk jaar weer meer en meer mensen uit het ene land om zich te gaan settelen in een ander. In Nederland alleen al zijn die aantallen groot genoeg om een klein stad ieder jaar te voorzien van inwoners. Veel nieuwe Nederlanders komen gewoon uit de EU, maar ook vrij veel uit de andere gebieden: Marokko, Suriname en Turkije. Alhoewel je Turkije wel ook bijna tot de EU kunt scharen.
Maar dat is nog niet alles. Nee, wat te denken van alle fileleed in de wereld, mensen die forensen van en naar hun werk, mensen die een dagje uit gaan, vakantievierders en de gehele transportsector. Alles beweegt. Alles gaat maar door in een cirkel. Alle elementen samen vormen een goed-geoliede machine die, net als alle andere machines, een keertje ergens vastlopen. Denk maar aan de Lorelei.
Van al deze bewegingen zullen jij en ik niet veel merken. Maar er zijn wel dingen die ook veranderen die we wel kunnen merken. Goed zelfs!
Als invalkracht op basisscholen kom ik op een heleboel verschillende scholen. Openbare, Christelijke, noem ze maar op, ik ben er wel een keer te vinden. Dalton, Montessori... I've seen them. Niet dat ik overal zo goed in ben, maar ik ben er wel geweest. In de twee en een half jaar dat ik inval heb ik al zo'n 30 scholen van de binnenkant gezien, en als ik de tijd van mijn opleiding meetel zit ik al gauw op een vijftigtal scholen door heel het land.
Scholen veranderen ook. Of het precies ten goede of ten kwade is laat ik aan jullie over. Iedereen die in het onderwijs zit kan beamen (en vast ook wel met een beamer) dat het veel werk is. Registeren, actieplannen, handelingsplannen, groepsplannen, nakijken, vergaderen, oudergesprekken en - o ja, dat moet ik niet vergeten - ook nog lesgeven.
Als leerkracht heb je naast het lesgeven (taakomschrijving van lesgeven is tussen de 75 en 85%) ook nog de registratietaken. En daar heb je al een uur of twee per dag voor nodig. PER DAG!
En nu is er een minister die, hoogopgeleid als ze is (not), ons gaat vertellen dat we nog meer mogen doen. Want ja, al die kinderen die een speciale aanpak nodig hebben die krijgen wel veel geld, vind ze. En dat geld... tja, we moeten ergens op bezuinigen. Dus maar op al die kinderen met een rugzakje (nee, niet zo'n mooie tas voor op de rus, maar een zakje geld waarmee ouders/school extra hulp kunnen inkopen)
Marja van Bijsterveldt, doe eens normaal! Ga zelf weer lekker de zorg in, daar hebben ze mensen nodig!
De wereld beweegt.
Dat is iets waar een heleboel mensen het over eens zijn. Elke dag weer verschuift de aarde in haar baan om de zon, en draait de aarde ook nog eens om haar as. Tegelijkertijd weten we dat ook de aardkorst, de tektonische platen - om het maar even bij de naam te noemen - in allerlei richtingen gaat. Het botst met elkaar, schuift langs elkaar of ze gaan elkaar juist uit de weg.
Daarnaast migreren er elk jaar weer meer en meer mensen uit het ene land om zich te gaan settelen in een ander. In Nederland alleen al zijn die aantallen groot genoeg om een klein stad ieder jaar te voorzien van inwoners. Veel nieuwe Nederlanders komen gewoon uit de EU, maar ook vrij veel uit de andere gebieden: Marokko, Suriname en Turkije. Alhoewel je Turkije wel ook bijna tot de EU kunt scharen.
Maar dat is nog niet alles. Nee, wat te denken van alle fileleed in de wereld, mensen die forensen van en naar hun werk, mensen die een dagje uit gaan, vakantievierders en de gehele transportsector. Alles beweegt. Alles gaat maar door in een cirkel. Alle elementen samen vormen een goed-geoliede machine die, net als alle andere machines, een keertje ergens vastlopen. Denk maar aan de Lorelei.
Van al deze bewegingen zullen jij en ik niet veel merken. Maar er zijn wel dingen die ook veranderen die we wel kunnen merken. Goed zelfs!
Als invalkracht op basisscholen kom ik op een heleboel verschillende scholen. Openbare, Christelijke, noem ze maar op, ik ben er wel een keer te vinden. Dalton, Montessori... I've seen them. Niet dat ik overal zo goed in ben, maar ik ben er wel geweest. In de twee en een half jaar dat ik inval heb ik al zo'n 30 scholen van de binnenkant gezien, en als ik de tijd van mijn opleiding meetel zit ik al gauw op een vijftigtal scholen door heel het land.
Scholen veranderen ook. Of het precies ten goede of ten kwade is laat ik aan jullie over. Iedereen die in het onderwijs zit kan beamen (en vast ook wel met een beamer) dat het veel werk is. Registeren, actieplannen, handelingsplannen, groepsplannen, nakijken, vergaderen, oudergesprekken en - o ja, dat moet ik niet vergeten - ook nog lesgeven.
Als leerkracht heb je naast het lesgeven (taakomschrijving van lesgeven is tussen de 75 en 85%) ook nog de registratietaken. En daar heb je al een uur of twee per dag voor nodig. PER DAG!
En nu is er een minister die, hoogopgeleid als ze is (not), ons gaat vertellen dat we nog meer mogen doen. Want ja, al die kinderen die een speciale aanpak nodig hebben die krijgen wel veel geld, vind ze. En dat geld... tja, we moeten ergens op bezuinigen. Dus maar op al die kinderen met een rugzakje (nee, niet zo'n mooie tas voor op de rus, maar een zakje geld waarmee ouders/school extra hulp kunnen inkopen)
Marja van Bijsterveldt, doe eens normaal! Ga zelf weer lekker de zorg in, daar hebben ze mensen nodig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten